این کشور آسیای سلاح اتمی می‌سازد

به گزارش صد آنلاین، این شاهد بود که چگونه ترامپ و ونس، زلنسکی را مجبور کردند تا به طور عمومی از ترامپ به دلیل حمایت‌های نظامی که اوکراین دریافت کرده است، تشکر کند، علیرغم اینکه رئیس‌جمهور اوکراین بارها گفته بود که از طرف مردم اوکراین بابت حمایت‌های ارائه شده از سوی ایالات متحده و دیگر کشورها قدردانی می‌کند. ترامپ و ونس، رئیس‌جمهور اوکراین را تحت فشار قرار دادند تا یک قرارداد معدنی را بپذیرد، در حالی که زلنسکی بارها از واشنگتن خواسته بود تا تضمین‌های امنیتی ارائه دهد – که عامل اصلی برای پایان دادن به جنگ در اوکراین است.

در طول این درگیری‌های لفظی، ترامپ به زلنسکی گفت: «الان دستت پر نیست». این برخورد، نمایشی از نحوه برخورد ترامپ با دیپلماسی بود.

رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده جو بایدن از زمان آغاز حمله تمام‌عیار روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲، حمایت بی‌وقفه‌ای از اوکراین نشان داده بود، اما اکنون گزارش‌ها حاکی از آن است که رئیس‌جمهور ترامپ حمایت‌های نظامی از کی‌یف را متوقف کرده است.

در حالی که رویکرد «اول آمریکا» ترامپ تأکید زیادی بر منافع اقتصادی ایالات متحده دارد، رویکرد سنتی آن در دیپلماسی که ناشی از نقش ایالات متحده به عنوان «پلیس جهانی» است، احتمالاً در دولت دوم ترامپ ضعیف‌تر خواهد شد. به عبارت دیگر، به نظر می‌رسد که ایالات متحده آماده است تا یک دنیای چندقطبی را بپذیرد که در آن دیگر یک ابرقدرت مسلط بر نظم‌های بین‌المللی نخواهد بود. با این حرکت، کشورهای اروپایی مجبور خواهند شد یک ائتلاف دفاعی جدید تشکیل دهند که بتواند بدون ایالات متحده عمل کند.

اگر رویکرد غیر دیپلماتیک ترامپ تثبیت شود و ممکن است حتی از پایان دوران ریاست‌جمهوری او فراتر رود، متحدان ایالات متحده و کشورهای هم‌فکر باید سیاست‌های خود را در زمینه درگیری‌های منطقه‌ای و مسائل امنیتی بازبینی کنند. بر اساس مثال اوکراین، ایالات متحده از متحدان خود حمایت نخواهد کرد مگر اینکه ترامپ از آن سود اقتصادی واضحی ببیند.

رهبران هر دو طرف منطقه غیرنظامی در شبه‌جزیره کره، این تحولات را با دقت دنبال می‌کنند.

از زمان حمله روسیه به اوکراین، بسیاری از کارشناسان بر این باورند که رئیس‌جمهور روسیه ولادیمیر پوتین هیچ‌گاه «عملیات ویژه نظامی» را آغاز نمی‌کرد اگر اوکراین در پی فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱، تسلیحات هسته‌ای خود را واگذار نکرده بود. اوکراین در ازای دریافت تضمین‌های امنیتی، زرادخانه هسته‌ای خود را واگذار کرد، اما اکنون با خطر واقعی از دست دادن تقریبا یک سوم از خاک خود به دلیل حمله همسایه روبرو است. برای کره شمالی، درس روشن است: تسلیحات هسته‌ای تنها تضمین واقعی امنیت هستند. پیونگ‌یانگ احتمالاً از پیش تسلیحات هسته‌ای خود را به طور پیشگیرانه واگذار نخواهد کرد.

به همین ترتیب، رهاسازی اوکراین همچنین انگیزه قوی‌ای برای کره جنوبی ایجاد می‌کند تا به طور جدی‌تر به توسعه تسلیحات هسته‌ای خود فکر کند و به جای اتکا به دارایی‌های استراتژیک ایالات متحده، خود وارد عمل شود.

قبل از برگزاری تمرینات نظامی مشترک «Freedom Shield» بین کره جنوبی و ایالات متحده در این ماه، ناو هواپیمابر هسته‌ای کارل وینسون نیروی دریایی ایالات متحده وارد آب‌های سرزمینی کره جنوبی در بندر بوسان شد. از آنجا که هر تمرین نظامی مشترک کره جنوبی-ایالات متحده به عنوان تمرینی برای تهاجم از سوی رژیم کیم تعبیر می‌شود، کیم یو جونگ، خواهر قدرتمند رهبر کره شمالی، این تمرینات را از طریق خبرگزاری مرکزی کره شمالی محکوم کرد.

کیم گفت: «سیاست خصمانه همراه با اقدامات ایالات متحده نسبت به کره شمالی در حال حاضر توجیه کافی برای تقویت بی‌پایان بازدارندگی هسته‌ای کره شمالی ارائه می‌دهد.» (DPRK مخفف نام رسمی کره شمالی است: جمهوری دموکراتیک مردم کره). «اگر ایالات متحده به ادامه نمایش‌های نظامی ضد کره شمالی خود ادامه دهد، کره شمالی به طور طبیعی مجبور خواهد شد که سوابق خود را در بازدارندگی استراتژیک به‌روزرسانی کند.»

از زمان شکست اجلاس هانوی در سال ۲۰۱۹ بین ترامپ و رهبر کره شمالی کیم جونگ اون، روز به روز کره جنوبی بیشتر از تسلیحات هسته‌ای بومی خود حمایت کرده است. در دولت بایدن، واشنگتن تلاش کرد تا نگرانی‌های کره جنوبی را با تضمین استفاده از تسلیحات هسته‌ای خود در صورت حمله کره شمالی به کره جنوبی تحت عنوان «بازدارندگی گسترده» برطرف کند و برنامه‌ریزی‌های مشترک در زمینه سناریوهای هسته‌ای در شبه‌جزیره کره را گسترش دهد.

اما درگیری در اتاق بیضی میان ترامپ و زلنسکی این سوال را مطرح می‌کند که آیا واشنگتن واقعاً حاضر است از تسلیحات هسته‌ای خود برای دفاع از کره جنوبی استفاده کند، اگر هیچ احتمالی وجود داشته باشد که پیونگ‌یانگ کالیفرنیا یا سایر ایالات ایالات متحده را با موشک‌های بالستیک بین‌قاره‌ای خود هدف قرار دهد؟ با وجود پیمان امنیتی بین دو کشور و تضمین‌های مکرر واشنگتن، حتی کره جنوبی‌ها نیز معتقدند که ایالات متحده خطر قرار دادن سرزمین خود در معرض تهدید را نخواهد پذیرفت زمانی که جنوب مورد حمله قرار گیرد.

در این زمینه، کره جنوبی‌ها حمایت فزاینده‌ای از ایده داشتن زرادخانه هسته‌ای داخلی نشان داده‌اند. بسیاری بر این باورند که این تنها راه مؤثر برای بازدارندگی حمله پیشگیرانه شمال علیه جنوب است، با توجه به تحریکات نظامی متعدد پیونگ‌یانگ در دهه‌های اخیر و شکست فرآیند صلحی که رئیس‌جمهور پیشین کره جنوبی مون جائه این در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ آغاز کرد.

چنانچه ترامپ در نظر داشته باشد که مناقشات امنیتی را به فرصتی برای مذاکرات تجاری تبدیل کند، احتمالاً از سئول خواهد خواست که هزینه بیشتری برای تعهد دفاعی ایالات متحده به کره جنوبی پرداخت کند – مشابه کاری که در دوره اول خود انجام داد، زمانی که دولتش از سئول خواست سهم خود را بیش از پنج برابر افزایش دهد.

در حال حاضر، کره جنوبی نمی‌تواند واکنش سیاسی مؤثری به تحول در سیاست خارجی ایالات متحده ایجاد کند، به دلیل مشکلات داخلی خود. رئیس‌جمهور کره جنوبی یون سوک یول پس از استیضاح از سوی مجلس ملی از سمت خود تعلیق شده است و احتمالاً در صورت صدور حکم دادگاه قانون اساسی در هفته‌های آینده به طور دائمی از مقام خود برکنار خواهد شد. اگر دادگاه استیضاح یون را تأیید کند، کره جنوبی انتخابات ویژه‌ای را در ماه مه برگزار خواهد کرد تا رئیس‌جمهور جدیدی برگزینند.

اگر رئیس‌جمهور جدید کره جنوبی رویکرد مشابهی به رویکرد ترامپ داشته باشد – یعنی در نام pragmatism منافع کشور را در اولویت قرار دهد – ممکن است به توسعه تسلیحات هسته‌ای فکر کند. برخی از اظهارات ترامپ و مشاورانش نشان می‌دهد که دولت او ممکن است به کره جنوبی اجازه دهد که تسلیحات هسته‌ای داشته باشد در ازای خارج کردن تقریباً ۲۸,۵۰۰ سرباز ایالات متحده از کره جنوبی.

در چنین شرایطی، ژاپن نیز ممکن است اقداماتی برای داشتن تسلیحات هسته‌ای اتخاذ کند و بند ۹ قانون اساسی خود را که به ممنوعیت جنگ می‌پردازد، اصلاح کند – که وضعیتی بود که ایالات متحده مدت‌ها از آن اجتناب کرده بود. اما، از منظر ترامپ در مسائل امنیتی و دیپلماسی، ایالات متحده ممکن است اجازه دهد که کشورهای دیگر به «هسته‌ای شدن» روی آورند مشروط بر اینکه منافع اقتصادی در پی داشته باشد.

با کنار گذاشتن نقش ایالات متحده به عنوان «پلیس جهانی» و تقویت دیپلماسی و نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین، کشورها در سراسر دنیا، به ویژه کشورهایی که در محیط‌های امنیتی تنش‌زای هستند، بیشتر به توسعه تسلیحات خواهند پرداخت. رقابت تسلیحاتی جهانی شدت خواهد گرفت و دیپلماسی متمرکز بر گفت‌وگو دیگر به عنوان روش ترجیحی برای حل درگیری‌های امنیتی نخواهد بود.

آنچه در کاخ سفید اتفاق افتاد ممکن بود به منظور نشان دادن اراده قوی ترامپ برای احیای روابط با روسیه باشد. با این حال، برای همه کسانی که در خارج از مسکو قرار دارند، سرزنش رئیس‌جمهور اوکراین از سوی ترامپ برای طولانی‌تر شدن جنگ با مقاومت در برابر حمله همسایه‌ای هسته‌ای، پیامی روشن می‌فرستد: هر کشور برای خود، و وای به حال کسانی که برای دفاع از خود آماده نیستند – از جمله با تسلیحات هسته‌ای.