کاسمیرو مقابل لیورپول: افتضاح، بد، زشت!
در حساسترین دیدار هفته سوم لیگ برتر انگلیس منچستریونایتد در خانه برابر حریف سنتی و دشمن دیرینه خود یعنی لیورپول قرار گرفت و با سه گل، به عجیبترین شکل ممکن تن به شکست داد.
به گزارش "ورزش سه"، همه کسانی که بازی را چه از سکوهای الدترافورد و چه از قاب تلویزیون مشاهده کردند، به طور متفق القولی اذعان دارند که بیشک لیورپول شایسته این برد و سه امتیاز بود و شاگردان اشلوت هر هفته با نمایشهای جادویی و اعجاب انگیز خود، حریفانی مثل منچستر یونایتد را تار و مار و البته غافلگیر میکنند و قاطعانه به پیروزی و برد در میدان رقابت میرسند. اما فارغ از همه مواردی که ذکر شد، بیراه و بیهوده نگفتهایم که نمایش هافبک دفاعی برزیلی منچستریونایتد، یکی از بدترین عملکردهای او در مستطیل سبز بوده و عنوان متهم ردیف اول باخت یونایتد به لیورپول، به کاسمیرو تعلق میگیرد.
کاسمیرو مقصر اصلی و شماره یک دریافت دو گل از سه گل تیمش بود و این اثرگذاری در جهت منفی، با دو پاس اشتباه و لو دادن توپ و تقدیم کردن آن به حریف -که منجر به رقم زدن دو گل از سه گل پسران اشلوت در عرض تنها هفت دقیقه شد- در نوع خودش استثنایی است و رکورد خاصی در دربی «خشم و نفرت» محسوب میشود.
نمایش کاسمیرو به قدری بد، فاجعه و افتضاح بود که حتی اریک تنهاخ، سرمربی شیاطین سرخ هم تاب این حجم از اشتباهات را نیاورد و هافبک سابق رئال مادرید را بین دو نیمه تعویض کرد.
او در میان بازیکنان حاضر در زمین کمترین نمره را دریافت کرد و تنها کافی است نگاهی به نمره او بیندازید تا متوجه عمق فاجعه شوید!
عدد 3/9 که نمره او را نشان میدهد خود گویای همه چیز است و نیازی به توضیح و تشریح اضافی نیست.
کاسمیرو که روزگاری در رئال مادرید آقایی میکرد و وظایفش را به درستترین شکل ممکن انجام میداد و در زمره بهترین هافبکهای دفاعی جهان به شمار میرفت، به یکباره شرایط آمادگیاش به قدری به صفر نزدیک است که بعید به نظر میرسد که به این زودیها، از وضعیتی که در آن گرفتار شده و در حال دست و پا زدن در جایی همچون باتلاق است، خلاص شود.
کاسمیرو چه از لحاظ روانی و چه از حیث جسمانی در شرایط خوبی به سر نمیبرد و گامها و قدمهای سنگین او در بازی عصر یکشنبه الدترافورد، گواه این ادعاست.
بعد از گذشت سه سال از نشستن تنهاخ بر روی نیمکت شیاطین سرخ، برای طرفداران منچستریونایتد و حتی اهالی و مخاطبان فوتبال سؤالاتی پیش میآید که آیا تنهاخ در منچستر بر خلاف دوران طلاییاش در آژاکس، استاد تبدیل کردن بازیکنانی با کیفیتهای عالی و پنج ستاره به مهرههایی معمولی و گاهاً آماتور است؟ چرا جو و اتمسفر الدترافورد، به بازیکنان و مربیان درجه یک پس از رفتن فرگی نمیسازد؟ چه چیزی باعث شده تا بهترینها در منچستریونایتد به بدترین بدل شوند؟ چرا دیگر هیچ چیزی در تئاتر رویاها، کوچکترین شباهتی به دوران سر الکس ندارد؟ چه زمانی قرار است بالاخره هواداران رنگ شادی و شور و شوق و هیجان را میان خود احساس کنند و آن را ببینند؟
دیدگاه تان را بنویسید