نگاه تحلیلگر/ گفت‌وگوی «نامه‌نیوز» با ناصر ایمانی
عدالتخواهی، افشاگری توام با پرخاشگری نیست
ناصر ایمانی معتقد است که زبان عدالتخواهی پرخاشگری نیست و راهبردش هم لزوما افشاگری نیست.
گروه سیاست نامه نیوز، دعوای طیف موسوم به عدالتخواه و اصولگرا به خصوص قالیبافی‌ها تازگی ندارد اما در روزهای اخیر و بعد از حواشی که سفر خانواده رئیس مجلس داشت، یک بار دیگر بروز و ظهور داشت. نکته قابل توجه در این مرافعه‌ها اما این است که عدالتخواهان ضمن اینکه خود را از جریان اصولگرایی جدا می‌بینند، دست به افشاگری و مطالبه‌گری می‌زنند. رقبای سیاسی آنها در جریان اصولگرایی نیز به خاطر همین رویکرد و رویه، آنان را با برخی چهره‌های افشاگر در جریان اصلاح‌طلب از جمله یاشار سلطانی و ... هم‌ردیف قرار داده و با یک چوب می‌رانند! حال آنکه این افراد زیر یک چتر نایستاده و ادعاهای مشابهی هم ندارند.
این وضعیت یعنی روشن نبودن مرزهای طیف عدالتخواه از یک سو سبب می‌شود که منتقدان آنان در نقد و حتی تخریب دست بازتری داشته باشند. از سوی دیگر سبب می‌شود که عدالتخواهان بعضا در مواردی دچار زیاده‌روی شده و در مسیر خطا که آسیب‌های گسترده هم دارد، حرکت کنند.
از این جهت لازم است که حد و حدود عدالتخواهی را تعریف کنیم، ناصر ایمانی فعال سیاسی اصولگرا در این باره به «نامه نیوز» گفت: « عدالتخواهی قطعا افشاگری یا آبروریزی نیست. کسی که می‌خواهد افشاگری کند مرزهای حریم خصوصی و حریم عمومی را نگه می‌دارد، مدارک و مستندات قطعی درباره موضوعی که می‌خواهد درباره آن صحبت کند، فراهم می‌کند. همچنین به این توجه دارد که حد و اندازه موضوعی که قرار است مطرح شود چقدر است و اگر قابل اغماض باشد آن را بیان نمی‌کند. یک عدالتخواه همچنین به این توجه دارد که موضوعی که بیان می‌شود درباره چه کسی است و او چه جایگاهی دارد لذا اگر شخصیتی در جایگاه بالا باشد احتیاط بیشتری می‌کند چون آثار سوء آن به کلیت نظام برمی‌گردد. مثلا وقتی درباره رییس‌جمهور یا یکی از سران قوا مطلبی مطرح شود، باید خیلی بیشتر احتیاط کرد.»
وی افزود: «یک عدالتخواه قبل از بیان هر موضوعی باید از مجاری خاص خود مساله را به اطلاع آن مقام مسوول برساند تا او هم رویه را اصلاح کند نه اینکه در منظر عموم فریاد کند. یک عدالتخواه قاعدتا باید قبل از بیان یک موضوع بررسی‌های دقیقی را انجام داده باشد، همچنین با ادبیات پرخاشگرانه مطرح نکرده و از ادبیات مناسب استفاده می‌کند و در عین حال پیشنهادات خود را هم طرح می‌کند. اما وقتی هیچ‌یک از اینها رعایت نشود، می‌توان گفت که از مرزهای عدالتخواهی عبور کرده‌اند.»