حکیمی‌پور: عرصه سیاست جای قهر نیست
ایلنا/ دبیرکل حزب اراده ملت گفت: وقتی فضا رادیکال می‌شود، افرادی که مصلح هستند تلاش می‌کنند که تنش را بخوابانند و یک مقدار از هزینه‌ها و خسارت‌هایی که به کشور وارد می‌شود، کم شود. معمولا کسی صدای این‌ها را نمی‌شنود و هر حرفی بزنند یک طرف می‌گوید خائن، یک طرف می‌گوید جاسوس و فوری انگ می‌چسبانند.
احمد حکیمی‌پور دبیرکل حزب اراده ملت در گفت‌گو با ایلنا، در پاسخ به این سوال که پس از یادداشت احمد زیدآبادی درباره کنش سیاسی حامد اسماعیلیون که با رفتار تند برخی مواجه و مجبور به خداحافظی از سیاست شد، این سوال مطرح می‌شود چرا اساسا افرادی که دست به نقد می‌زنند از هر طرفی مورد توهین، ناسزا و تهمت قرار می‌گیرند، گفت: به نظر من این یک تصمیم شخصی است. در سیاست ناسزا و فحاشی طبیعی است و باید یک مقدار تحمل کرد. یعنی سیاست جای قهر نیست. ناسزا، تهمت و بی‌احترامی در عالم سیاست وجود دارد.
وی افزود: به نظر من چرخه سیاست در ایران صحیح نیست. کنش‌های سیاسی، کنش‌های جمعی است و متاسفانه فضا طوری شده که در ایران تمام جمع‌ها را محدود کردند و به نوعی در فشار گذاشتند. احزاب عملا از فعالیت افتادند و کنشگران فردی چه افراد سیاسی و چه دیگران از جمله چهره‌های مشهور در هنر و ورزش و... فعال‌تر شدند که این امر مرسومی در عرصه سیاست در کشورهای باثبات و دموکرات که امور در ریل قانون است، نیست. اما ایران به این شکل است و آقای زیدآبادی هم سال‌هاست به این شکل کنش فردی را به صورت پرهیز از خشونت انتخاب کرده بودند و به نظر من باید خودشان درباره این تصمیم توضیح دهند.
حکیمی‌پور در پاسخ به این سوال که چرا در جامعه ما نقد مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد و در جامعه ما پذیرفته شده نیست که هر کسی انتقادی می‌کند به آن هر برچسبی نزنند، گفت: چون شرایط جامعه ما نرمال و عادی نبوده و همه فضاها در تنگنا و فشار است. حوزه‌ای را ببینید که وضعیت عادی و باثبات داشته باشد، در هر حوزه‌ای وارد شوید، در استرس و اضطراب است. در اقتصاد، ورزش، هنر، سیاست، دانشگاه، در آموزش و پرورش، در کدام بخش از جامعه ثبات و آرامش می‌بینید که طبق یک چارچوب مشخصی برایش عمل شود؟
وی افزود: به طور کلی فضای عمومی جامعه فضای پرفشار و پراسترسی است و این باعث شده که کنش‌ها، کنش‌هایی رادیکال شود و این تقصیر کسی نیست. جامعه ما خیلی وقت است که حال خوبی ندارد. تحمل‌ها پایین آمده، ادبیات تند و پرخاشگرانه و رادیکال شده است و در این رابطه دست‌اندرکاران باید جوابگو باشند چون متولی جامعه هستند، نه اینکه خودشان را کنار بکشند. باید واقعا جوابگو باشند که چطور کشور را اداره کردند که همه تا این حد دچار اضطراب و فشار عصبی شدند.
حکیمی‌پور افزود: شما در هر حوزه‌ای وارد شوید از ورزش، فرهنگ، هنر، اقتصاد، سیاست کجا الان آرامش، ثبات و حس آرام حاکم است؟ در این مورد هم باید متولیان امر یک جا مسئولیت قبول کنند. هر چیز را به گردن دشمن خارجی نیندازند، این واقعا توهین به مردم ایران است. مردم ایران ناعاقل و نابالغ هستند که دشمن مردم را فریب می‌دهد؟ دشمن کارش فریب مردم ایران شده است؟ این واقعا توهین به مردم ایران است. باید خودشان را نگاه کنند، مسئولیت دارند و باید پاسخگوی مسئولیت‌شان باشند. همین رد صلاحیت‌ها در امر انتخابات ببینید چقدر مردم را عصبی کرد؟ یا بعضی از سخنرانی‌ها که از تریبون‌های عمومی مطرح می‌شود؛ نکته در این مورد زیاد است.
وی تصریح کرد: امیدوارم آقای زیدآبادی هم از این تصمیم برگردند بالاخره عرصه سیاست و کنش‌ورزی به افرادی مثل ایشان نیاز دارد؛ چون اهل مدارا است و به قول معروف معتقد به روش‌های مسالمت‌آمیز و غیرخشونت‌بار کنش‌ورزی هستند و ما در ایران به این روش‌ها و کنش‌ها نیاز داریم و باید بیشتر هم شوند، نه اینکه کم و خانه‌نشین شوند. وقتی فضا رادیکال می‌شود، افرادی که مصلح هستند تلاش می‌کنند که تنش را بخوابانند و یک مقدار از هزینه‌ها و خسارت‌هایی که به کشور وارد می‌شود، کم شود. معمولا کسی صدای این‌ها را نمی‌شنود و هر حرفی بزنند یک طرف می‌گوید خائن، یک طرف می‌گوید جاسوس و فوری انگ می‌چسبانند. امثال کیهان نشستند سریع بگویند جاسوس و رادیکال‌ها که خارج از ایران هستند، بگویند خائن.
حکیمی‌پور در پاسخ به این سوال که هرکسی که به دنبال نفی خشونت است باید از هر طرف صدای آن شنیده شود و در غیاب این افراد و رسانه‌های آزاد دشمنان ایران روایت خود را غالب کرده و اعمال خشونت و تحریم علیه ایران را مطرح می‌کنند این فضا به چه شکل قابل کنترل است، گفت: کشور ما حال و روز خوشی ندارد و همه طرف‌ها باید درک کنند. اما اول از همه متولیان به این مساله برسند. چون معترضان، کسانی‌اند که شهروندان و ساکنان اصلی کشور و صاحبان اصلی کشور هستند، باید با حوصله و تحمل به خواسته‌هایشان و حرف‌هایشان ولو اگر تند باشد، گوش دهند. چون از این سمت، نهادهای مدنی از بین رفته و چیزی باقی نمانده است که بخواهد مناسبات بین مردم و حکومت را تنظیم کند. بنابراین باید تحمل حکومت بالا برود، نباید از موضع بالا و تند برخورد کند. اما وقتی در داخل این زمینه نیست مساله به بیرون کشیده می‌شود و همه طرف به دنبال منافع خودشان هستند.