جزئیات قدرت نظامی کشورهای آمریکای لاتین/ تعداد جنگنده ها و ناوهای کوبا بیشتر است یا ونزوئلا؟

خبر فوری نوشت: چند روز پیش خبری توسط نیویورک تایمز منتشر شد که طبق اسناد منتشر شده توسط آمریکا، ایران در حال افزایش همکاری نظامی خود با نیکاراگوئه، یکی از کشورهای مهم حوزه آمریکای لاتین است. فارغ از صحت این ادعا، آمریکای لاتین از مدت ها پیش تبدیل به منطقه ای مساعد جهت فعالیت مستشاری و همکاری های نظامی ایران بوده و هست. آمریکای لاتین منطقه ای فوق العاده استراتژیک است که به لحاظ لوجستیکی نیز شرایط مساعدی دارد. همکاری های نظامی، اقتصادی و سیاسی ایران با ونزوئلا در چند سال اخیر کمک شایان توجهی به طرفین کرده است؛ این امر زمانی آشکار می شود که بدانیم ایران و ونزوئلا، هر دو زیر فشار سخت ترین تحریم های غرب و آمریکا هستند. همچنین، کوبا که یکی از بزرگترین مخالفان آمریکاست، از زمان فیدل کاسترو تاکنون یکی از همکاران تجاری و راهبردی ایران بوده است. به جز این، برزیل و بولیوی نیز همیشه رابطه خوبی با ایران داشته اند.

کشورهای آمریکای لاتین ظرفیت بسیار زیادی جهت افزایش سطح همکاری ها با ایران دارند. این کشورها به لحاظ نظامی قابلیت زیادی داشته و در برخی شاخص ها قدرتمند هستند؛ هر چند دربرخی شاخص های دیگر هم از ضعف های اساسی برخوردارند و همین امر باعث افزایش وابستگی‌شان به شرکای نظامی و بیشتر شدن احتمال همکاری های دوجانبه می شود.

در این گزارش قصد داریم مروری کلی بر قدرت نظامی برخی از کشورهای مهم آمریکای لاتین که شانس همکاری نظامی، مستشاری و راهبردی‌شان با ما بیشتر است، داشته باشیم. در میان کشورهای آمریکای لاتین بولیوی، کوبا، نیکاراگوئه، ونزوئلا، برزیل و اوروگوئه همکاری های بیشتری با ایران داشته و دارند. به همین دلیل، در این گزارش مروری بر وضعیت نظامی این کشورها و نقاط ضعف و قوتشان خواهیم داشت.

ونزوئلا

کوبا

نیکاراگوئه

برزیل

بولیوی

اوروگوئه

ظرفیت ها و کمبودهای ارتش های لاتین

جداول بالا نشان می دهد که بیشتر کشورهای لاتین در زمینه نیروی دریایی و برخی تجهیزات زمینی مانند خمپاره ها و راکت اندازها ضعیف هستند. همچنین، تجهیزات نظامی برخی کشورها مانند ونزوئلا و کوبا قدیمی بوده و گاه از 100 خودرو زرهی آنها تنها 50 خودرو کار کرده و آماده خدمت است. به همین دلیل، بسیاری از تجهیزات نظامی ارتش های لاتین محتاج به روز رسانی بوده و احتیاج به سرویس دارند.

با این حال، آنچه مشخص است این است که این کشورها از ظرفیت بسیار بالایی برخوردار هستند. نزدیکی این کشورها به آمریکا و در عین حال، استقلال نظامی و سیاسی شان از واشنگتن می تواند مهم ترین عامل جهت همکاری های نظامی و راهبردی باشد. همچنین موقعیت جغرافیایی این کشورها و نزدیکی آنها به اقیانوس، عامل مهمی در زمینه همکاری های دریایی است. باید دید در آینده از این ظرفیت ها استفاده می شود یا نه.