حمله به عارف؛ بازگشت به موقعیت همیشگی

فردا نوشت: مناقشات درونی اصلاح‌طلبان بیش از هر زمان بالا گرفته است. آنها مواضعی متضاد با یکدیگر می‌گیرند، به هم می‌تازند و به نظر می‌رسد که دستِ‌کم در موضوع انتخابات با یکدیگر همگرایی لازم را ندارند. علاوه بر حملات احزاب به یکدیگر، اشخاص هم از هجمه‌های گسترده در امان نیستند؛ نمونه‌اش محمدرضا عارف است که به بهانه کناررفتن شریفی زارچی از دانشگاه شریف و شائبه اینکه عارف زیر نامه کناررفتن او را امضا کرده، مورد حملات گسترده‌ای قرار گرفت. با آنکه علیرضا خامسیان، مسئول دفتر عارف این موضوع را تکذیب کرد اما گویا برای مخالفان عارف که بهانه‌ای تازه به دست آورده‌اند کافی نبود و آنها می‌خواستند هر طور که شده فضاسازی علیه محمدرضا عارف را ادامه دهند؛ مشخصا حسام‌الدین آشنا که در توئیتی به طعنه نوشت: «سر خدا که عارف سالک به کس نگفت/ در حیرتم که باده فروش از کجا شنید/ یارب کجاست محرم رازی که یک زمان/ دل شرح آن دهد که چه گفت و چه‌ها شنید».

مخالفان عارف را در دو دسته می‌توان جای داد؛ نخست رادیکال‌های اصلاح‌طلب. عارف همواره نیرویی میانه‌رو در میان اصلاح‌طلبان بوده است و همواره سعی کرده در چارچوب‌های رسمی به ادامه سیاست‌ورزی بپردازد. به همین دلیل طبیعی است که نیروهای تندرو در جبهه اصلاحات علیه او سخن بگویند؛ کمااینکه حتی همان زمان که عارف رئیس فراکسیون امید در مجلس دهم هم بود از گزند نقدها و بلکه حملات این نیروها در امان نبود. از سوی دیگر یک زمانی عارف نیرویی نزدیک به خاتمی فرض می‌شد اما حالا این اتحاد ملتی‌ها هستند که دور خاتمی حلقه زده‌اند؛ بنابراین او در سایه خاتمی هم نیست که مخالفان مراعات حالش را کنند.

طیف دوم نزدیکان روحانی‌اند؛ مشکل آنها به سال 92 برمی‌گردد؛ زمانی که عارف با دلخوری به نفع روحانی کنار کشید. روحانی هم هیچ مقامی در دولتش به او نداد. مشکل عارف و روحانی از آن زمان ادامه داشته است تا جایی که گفته می‌شود عارف پس از آن ارتباط چندانی با روحانی نداشت و حتی از افرادی که او را مجبور به انصراف کردند دلخورد شد. حالا هم نزدیکان روحانی موقعیت را مناسب دیده‌اند و علیه عارف موضع می‌گیرند.

افزون بر این عملکرد خود عارف به ویژه در دوران نمایندگی‌اش باعث شد هم‌جناحی‌هایش چندان دل خوشی از او نداشته باشند و همه این دلایل دست به دست هم داد تا عارف در سال‌های اخیر یکی از مغضوبان اصلاح‌طلبان و نزدیکان روحانی باشد. حالا گویا در آستانه انتخابات و داغ‌شدن فضای سیاسی عارف بار دیگر به موقعیت سابق خود برگشته و اصلاح‌طلبان بار دیگر متوجه او شده‌اند و توپخانه‌های نقدشان را علیه او روشن کرده‌اند.