تحلیل «نامه‌نیوز»:
نسبت مجلس دوازدهم با دولت رئیسی؛ تعامل یا تقابل؟
گرچه طیف شریان در مجلس دوازدهم با دولت رئیسی همراه است اما اولا طیف‌هایی دیگری هستند که نسبت انتقادی با دولت خواهند داشت و از سوی دیگر همراهی شریان‌ها هم استراتژیک است و بعید نیست در مرور زمان تغییر حالت دهد.
آرزو فرشید: مجلس دوازدهم در خرداد ماه امسال تشکیل خواهد شد مجلسی که تفاوت‌هایی با مجلس یازدهم دارد از جمله آنکه گرچه اکثریت همچنان در اختیار اصولگرایان است اما طیف حامی دولت یا همان نمایندگان لیست شریان حضور قابل توجهی در مجلس خواهند داشت.
حالا با این گزاره باید بررسی کرد که ترکیب نسبتا متکثر مجلس دوازدهم با دولت چگونه خواهد بود آیا تعاملی می‌شود یا انتقادی؟
برای پاسخ به این پرسش باید چند فاکتور در نظر گرفته شود:
نخستم که گرچه حامیان دولت در مجلس می‌توانند حتی فراکسیونی تشکیل دهند و جمعی متشکل را به وجود بیاورند اما در مقابل طیف‌های دیگری از جمله نزدیکان قالیباف پایداری‌های طیف تهران حضور دارند که می‌توان آنها را در زمره منتقدان دولت قلمداد کرد.
در چهار سال گذشته شاهد بودیم که طیف قالیباف عضاً در تقابل با دولت قرار می‌گرفت البته خود آنها این تقابل را به نوعی ظیفه نظارتی معنا می‌کردند اما می‌شود رقابت و نظارت را در حوزه عملکرد آنها از یکدیگر تفکیک کرد.
ائتلاف جبهه پایداری طیف تهران با لیست شورای ائتلاف که همان لیست قالیباف بود نشان داد که صادق محصولی و مرتضی آقا تهرانی می‌خواهند میان خود و کسانی که در گذشته عضو پایداری بوده‌اند و حالا با شریان پا به میدان گذاشته‌اند فاصله گذاری کنند که البته عکس این موضوع نیست صادق است؛ بنابراین گرچه نمی‌شود پایداری‌ها را منتقدان دولت دانست اما با پیشینه ائتلاف آنها با قالیباف مستعد این امر هستند.
از سوی دیگر دولت حساب کاملی بر شریانی‌ها هم نمی‌تواند باز کند زیرا عمدتا نیروهایی رادیکال در این طیف حضور دارند که به نظر می‌رسد همراهی آنها با دولت استراتژیک باشد و این احتمال هم وجود دارد که اگر شرایط بر وفق مراد آنها پیش نرود حالا هم به زمره منتقدان دولت بپیوندند.
اصلاح‌طلبان و اعتدالی‌ها را که اقلیت خیلی کوچکی در مجلس دوازدهم دارند هم باید در زمره منتقدان دولت برشمرد.
با این اوصاف به نظر می‌رسد دولت سیزدهم گرچه می‌تواند با بخشی از مجلس نسبت تعاملی داشته باشد اما از آن سو نسبت تعاملی کاملی با مجلس نخواهد داشت و از این منظر چالش سختی را پیش رو دارد؛ به ویژه آنکه سال ۱۴۰۳ آخرین سال کاملی است که دولت سیزدهم در اختیار دارد و به تدریج رئیسی باید خود را برای انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۴ آماده کند.