«بسم‌ الله الرحمن الرحیم

حمله ارتش اسرائیل به اردوگاه آوارگان فلسطینی در شهر رفح که عمده شهدای آن از زنان و کودکان هستند، بخشی از استراتژی جنگی رژیم صهیونیستی است که با عبور از کلیه خطوط قرمز اخلاقی و اصول انسانی و قوانین بین‌المللی و حقوق بشر، با کشتار غیرنظامیان به زیست نظامی خود ادامه دهد و آشکارا به درخواست‌های جهانی برای توقف حملات بی‌اعتنایی کند.

رژیم اسرائیل با تکرار حملات به اماکن امن غیرنظامیان و شهادت و جراحت تعداد زیادی از فلسطینی‌ها در طول تجاوز به غزه، نشان داد که به هیچ یک از کنوانسیون‌های بین‌المللی پایبند نیست و قتل‌عام بی‌گناهان نه یک اتفاق سهوی که یک رویه مستمر عمدی برای ارعاب‌ و دهشت‌افکنی است.

در اردوگاه رفح انسانیت ذبح شد. اردوگاه رفح، آوردگاه آوارگان غیرمسلح با ماشین جنگی سراپا مسلح رژیم اسرائیل بود که متأسفانه هیچ یک از این جنایت‌هایش با عقوبتی از سوی متحدان خود مواجه نمی‌شود و هر بار با ابراز تأسف صرف، چشم بر مرگ دلخراش بی‌گناهانی می‌بندند که از کشتار این رژیم در امان نیستند؛ نه زیر چادر آوارگان، نه در بیمارستان و نه در خانه‌هایشان. امروزه هیچ مکان امنی برای مردم بی‌گناه و حتی کودکان وجود ندارد.

هنگام طرح پیشنهاد «جهان عاری از خشونت و افراطی‌گری» در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۳۹۲، به «خشونت ساختاری» علیه مردم فلسطین اشاره کردم که سرزمین‌شان در اشغال است و حقوق اولیه آن‌ها به طور فاجعه‌باری نقض می‌شود و از بازگشت به سرزمین مادری خود محرومند. امروز هم همان جملات را تکرار می‌کنم که «جنایاتی که بر مردم بی‌گناه فلسطین می‌رود، خشونت نهادینه‌ای را به نمایش می‌گذارد که برای توصیف آن، آپارتاید مفهوم و واژه کم‌وزنی به نظر می‌آید.» نسل‌کشی برآمده از آپارتاید ۷۶ ساله، سهم روزانه فلسطینیان از تجهیز تسلیحاتی رژیمی جنگ‌طلب و نادیده گرفتن کلیه قوانین و کنوانسیون‌های بین‌المللی است که به بروز فاجعه‌های پی‌درپی می‌انجامد.»