گزارش اختصاصی فایننشال‌تایمز از تصمیم ترامپ درباره مذاکره با ایران
رسانه انگلیسی در گزارشی مدعی شده تیم گذار ترامپ در حال تنظیم برخی فرمان‌های اجرایی برای اعمال فشار اقتصادی بیشتر علیه ایران با هدف ترغیب ایران به مذاکره است.
به گزارش نامه‌نیوز، منابع مطلع مدعی شدند دولت جدید «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور منتخب آمریکا با در پیش گرفتن سیاست شکست‌خورده قبلی خود موسوم به «فشار حداکثری» در قبال ایران، به دنبال فشار اقتصادی بر تهران برای جلوگیری از آنچه «تامین مالی گروه‌های نیابتی و تولید تسلیحات هسته‌ای» عنوان شده، به عنوان تاکتیکی برای کشاندن ایران پای میز مذاکرات استفاده خواهد کرد.
دونالد ترامپ و مقامات دولت او در زمان ریاست‌جمهوری‌اش مدعی حمایت مالی و تسلیحاتی ایران از گروه‌های مقاومت منطقه و کنترل اقدامات آن‌ها بودند. این در حالی است که مقامات ایران این ادعا را رد کرده و گفته‌اند گروه‌های مقاومت به طور مستقل و طبق صلاحدید خود عمل می‌کنند.
ادعای وجود اهداف نظامی در برنامه هسته‌ای ایران نیز در حالی مطرح می‌شود که ایران تحت یکی از سختگیرانه‌ترین برنامه‌های نظارتی و راستی‌آزمایی آژانس بین‌المللی اتمی قرار دارد که تا کنون، در گزارش‌های فصلی خود صحت این ادعا را تایید نکرده است.
افزون بر این، مقامات تاکید کرده‌اند تولید و به‌کارگیری تسلیحات اتمی جایی در دکترین دفاعی ایران ندارد و برنامه هسته‌ای ایران، منحصرا، صلح‌آمیز است.
تاکتیک «فشار حداکثری» هدف مذاکره با ایران را دنبال خواهد کرد
روزنامه فایننشال تایمز در گزارشی درباره سیاست‌های دولت جدید ترامپ در قبال ایران نوشت: منابع مطلع می‌گویند تیم سیاست خارجی ترامپ به محض بازگشت رئیس‌جمهور منتخب به کاخ سفید در ژانویه، به دنبال افزایش تحریم‌ها علیه تهران، از جمله در حوزه صادرات نفت ایران خواهد بود.
یک کارشناس مسائل امنیت ملی که در جریان فعالیت‌های تیم گذار ترامپ است، مدعی شد: او مصمم است یک راهبرد فشار حداکثری را در اسرع وقت، برای ورشکسته کردن ایران به کار ببندد.
با این حال، ترامپ در کارزار انتخاباتی خود گفته بود خواهان توافق با ایران است. او در سپتامبر گفت که «ما باید توافق کنیم، چراکه پیامدها تحمل‌ناپذیرند. ما باید توافق کنیم.»
فایننشال تایمز نوشت: افراد مطلع از دیدگاه ترامپ گمان می‌کنند تاکتیک فشار حداکثری برای وادار کردن ایران به مذاکره با آمریکا استفاده خواهد شد. اگرچه به گفته کارشناسان، این تیری در تاریکی است.
ترامپ در سال ۲۰۱۸ و پس از خروج از توافق هسته‌ای ایران با ادعای ناقص بودن آن و وجود اهداف نظامی در برنامه هسته‌ای ایران، سیاست فشارحداکثری را علیه ایران به کار گرفته و تحریم‌های متعددی را علیه ایران اعمال کرد.
تهران در واکنش به آن، پس از گذشت یک سال و نیم از متحمل شدن تحریم‌های آمریکا و بدعهدی طرفین اروپایی توافق هسته‌ای در عمل به تعهداتشان مبنی بر تلاش برای کاهش فشارهای اقتصادی تحریم‌ها بر این با در نظر گرفتن سازوکاری برای عادی‌ساز روابط با ایران، اعلام کرد که طبق حقوق محفظو خود در بند ۳۶ برجام، در پنج گام تعیین‌شده از اجرای تعهدات داوطلبانه خود در توافق هسته‌ای فاصله می‌گیرد. مقامات ایران تاکید کرده‌اند در صورتی که دولت‌های غربی اراده سیاسی و حسن‌نیت نشان دهند، آماده نهایی کردن توافقی برای لغو کلیه تحریم‌ها خواهند بود.
در ادامه این گزارش آمده است: تحریم‌های دولت ترامپ در زمان ریاست‌جمهوری «جو بایدن» نیز پابرجا بود اما به گفته تحلیلگران، به دلیل قصد دولت بایدن برای احیای توافق هسته‌ای با ایران و کاهش تنش‌ها، چندان سختگیرانه اجرا نمی‌شد.
افرادی که در جریان برنامه‌های تیم گذار ترامپ هستند، گفته‌اند آن‌ها در حال تنظیم برخی فرمان‌های اجرایی درباره تحریم‌ها هستند.
این روزنامه انگلیسی در ادامه نوشت: مشاوران ترامپ از رئیس‌جمهور بعدی آمریکا خواسته‌اند، فورا، به موضوع ایران رسیدگی کند. یکی از افرادی که در جریان این برنامه قرار دارد نیز گفته رئیس‌جمهور جدید صراحتا، نشان خواهد داد که «تحریم‌های ایران با جدیت اجرا خواهد شد.»
به گفته افرادی که در جریان امور دوره گذار دولت جدید ترامپ هستند، کارزار فشارحداکثری برای جلوگیری از تقویت قوای نظامی ایران یا «تامین مالی گروه‌های نیابتی منطقه» در نظر گرفته شده است اما هدف اصلی آن ترغیب ایران به مذاکره درباره یک توافق هسته‌ای جدید و تغییر دادن سیاست‌های منطقه‌ای آن است.
«سید عباس عراقچی» وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در واکنش به گزارش‌های رسانه‌ای درباره امتداد سیاست‌های ضدایرانی در دولت دوم «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور منتخب آمریکا در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: نسخه اول سیاست «فشار حداکثری» لاجرم با «مقاومت حداکثری» مواجه شد و نهایتاً به «شکست حداکثری» برای آمریکا منجر گردید.
عراقچی در ادامه مطلب خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: مدرک می‌خواهید؟ به عنوان فقط یک مثال کافی است وضعیت برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران را قبل و بعد از به اصطلاح سیاست «فشار حداکثری» مقایسه کنید. تلاش برای اِعمال «نسخه دوم فشار حداکثری» تنها به «نسخه دوم شکست حداکثری» منجر خواهد شد. ایده بهتر آن است که «عقلانیت حداکثری» را امتحان کنید - به نفع همه است.