جدایی روحانی از 99 نفری که به میرحسین موسوی رای منفی دادند /دوستان دیروز و امروز «شیخ دیپلمات» چه کسانی هستند؟

مصطفی داننده: این روزها یک فیلم جنجالی به نام « من روحانی هستم» باعث شده است تا تاریخ جمهوری اسلامی به ویژه در دهه 60 ورق بخورد و علاقه مندان به تاریخ به مرور آن روزها بپردازند. در این فیلم به دو حادثه مهم تاریخی اشاره می‌شود، یکی از ماجراها مربوط به « ایران گیت» و حضور مک فارلین در تهران بود و دیگری ماجرای 99 نفر. در این روزها به اندازه کافی در مورد مک فارلین سخن به میان آمده است و کمتر کسی به سراغ ماجرای 99 نفر پرداخته است. اما 99 نفر چه کسانی هستند؟ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای پس از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری به دنبال معرفی نخست وزیر جدیدی به جای میرحسین موسوی بودند. ایشان ترجیح می‌دادند که کسی مثل علی اکبر ولایتی عهده دار پست نخست وزیر باشد. همین ماجرا باعث اختلاف رئیس جمهور و مجلس شد. 135 نماینده مجلس که مخالف تصمیم رئیس جهور بودند در نامه‌ای به امام خمینی نظر ایشان را در مورد انتخاب نخست وزیر جویا شدند. در بخشی از این نامه آمده بود: « انتظار و توقع خود را در این مقطع حساس از تاریخ انقلاب اسلامی نسبت به معرفی نخست وزیر و دولت جدید به عرض امام می‎‌رسانیم و از پیشگاه مقدستان درخواست ارشاد داریم.» امام خمینی نیز در پاسخ به نمایندگان انتخاب نخست وزیر را حق رئیس جمهور و مجلس خواندند اما بطور صریح موضع شخصی خود را در مورد تمایل به نخست وزیر میر حسین موسوی ابراز داشتند. بعد از این نامه و با مشخص شدن نظر امام خمینی، رئیس جمهور 10 روز بعد، میر حسین موسوی را به عنوان نخست وزیر به مجلس معرفی کردند. مجلس شورای اسلامی در تاریخ شانزدهم ، مهرماه سال 64 به دولت میرحسین موسوی رای اعتماد داد. مجلس با 160 رای موافق، 73 رای مخالف و 26 رای ممتنع به دولت موسی رای مثبت داد. حاصل جمع 73 نفر از مخالفان و 26 نفر از افراد با رای ممتنع، جمعا 99 نفر می‌شدند که علی رغم نظر و نامه امام خمینی به نخست وزیری موسوی رای منفی دادند. بعد از این رای یک جنجال بزرگ در کشور شکل گرفت که معروف به قضیه 99 نفر شد. پس از انتشار نامه امام خمینی، برخی از نمایندگان انتظار داشتند که دیگر کسی به مخالفت با دولت پیشنهادی سخن نگوید و دولت با رای بالایی راهی خیابان پاستور شود اما مخالفان میرحسین موسوی، نظر امام خمینی را حکم حکومتی نمی‌دانستند بلکه اعلام کردند این حکم « ارشادی » بوده است نه « مولوی». مخالفان دولت موسوی که از جناح راست بودند در توجیه رای منفی خود به دولت موسوی گفتند:« امام از باب راهنمایی و توصیه به نمایندگان این نامه را نوشتند و نظرایشان الزاما رای به دولت موسوی نبوده است.» بعد از این ماجرا و تشکیل دولت جدید میرحسین موسوی، جناح طرفدار دولت، اسامی این افراد را منتشر کردند و در جامعه ایران به عنوان 99 نفری که مخالف نظر امام خمینی عمل کردند، معرفی شدند. محمد یزدی، احمد آذری قمی، ابراهیم اسرافیلیان، سیدمحمد خامنه ای، سعید امانی همدانی، اسدالله بادامچیان، محمدرضا باهنر، مریم بهروزی، سیدرضا تقوی، قربانعلی دری نجف آبادی، حسن روحانی، محمد هاشم رهبری، سیدرضا زواره ای، محمد اسماعیل شوشتری، محمد هادی عبد خدایی، جلال الدین فارسی، اسماعیل فردوسی پور، محسن مجتهد شبستری، علی موحدی ساوجی، محمد علی موحدی کرمانی، سیدحسین موسویانی و علی یوسف پور از معروف‌ترین این نمایندگان بودند که به کابینه میرحسین موسوی رای منفی دادند. انتشار این اسامی باعث شد تا بسیاری از این افراد با توجه به فضای ایجاد شده از رفتن به مجلس سوم باز بمانند تا مشخص شود تا رای این 99 نفر تاثیر فراوانی در آینده سیاسی آنان داشته است. علی اکبر ناطق نوری از روحانیون شناخته شده جناح راست و رئیس مجلس‌های چهارم و پنجم ماجرای 99 نفر را اینگونه روایت می‌کند.:« وقتی که آقای خامنه‌ای، مهندس موسوی را مجددا به عنوان نخست وزیر به مجلس معرفی کردند، 99 نفر از نمایندگان به آقای موسوی رأی ندادند و طرفداران آقای موسوی در مجلس و دولت هر جا که بودند، گفتند: امام فرموده به ایشان رأی دهید و این 99 نفر از امام تمرد کردند.» اولا این 99 نفر معلوم نیست چه کسانی هستند و ثانیا وقتی امام فرمودند شما معرفی کن، معنای آن این نبود که مجلس همه بالاجبار رأی بدهد. امام هیچ وقت این طوری حرف نمی‌زد؛ لذا طرفداران آقای موسوی این 99 اسم را پیراهن عثمان کردند و هر کس را می‌خواستند بکوبند می‌گفتند جزو 99 نفر است. تقریبا 200 نفر را این ها جزو آن 99 نفر حساب کردند. من جمله خود من را؛ حال آن که من اصلا در مجلس نبودم. بعضی جاها که من سخنرانی می‌کردم، افرادی بلند می‌شدند و می‌گفتند که شما جزو 99 نفر هستید. اصلا توجه نمی‌کردند که من آن موقع نماینده‌ی مجلس نبودم و بعضی که زیرکی آن ها گل می‌کرد می‌گفتند ما می‌دانیم که تو جز 99 نفر نبودی، اما ذات تو این است که اگر در آن زمان در مجلس حضور داشتی، جزو این‌ها می‌بودی. البته این را بگویم که رأی مجلس به دولت مخفی است و هیچ کس نمی‌تواند بگوید که چه کسی رأی داد و چه کسی رأی نداد.» احمد توکلی نیز روایت اینگونه از ماجرای 99 نفر دارد:« بعد از پاسخ امام به نامه نمایندگان، در جلسه ای که با آیت الله خامنه ای داشتیم، ایشان فرمودند طوری آقای موسوی را برای نخست وزیری به مجلس معرفی می کنم که معلوم شود این انتخاب نظر خودم نیست اما نمی خواهم نظر امام را نادیده بگیرم. در نهایت هم همین اتفاق افتاد و ایشان در نطق معرفی مهندس موسوی به مجلس، این موضوع را اعلام کرد که به دلیل اقتضائات و شرایط کشور، امام مصلحت دیدند مهندس موسوی به عنوان نخست وزیر به مجلس معرفی شود و من هم اطاعت کردم .رای گیری که انجام شد، 99 نفر از نمایندگان مجلس به انتخاب آقای موسوی رای مخالف دادند. همان دسته ای که گفتم بعدها دست به انجام کارهای فاشیستی زدند، همه این 99 نفر را ضد ولایت فقیه معرفی کردند. جالب اینجاست که امام در مقابل این مسائل، از هر 99 نفر دفاع کرد. وقتی جو خیلی سنگین شد امام اعلام کرد، این ها 99 نفر نیستند، 100 نفر هستند که صدمین نفر خود من هستم.» همانطور که مشاهده می‌شود، رای منفی این افراد به کابینه میرحسین، سبب ایجاد یک حادثه مهم تاریخی در کشور شد. شاید قبل از خرداد سال 92، کمتر کسی به نام حسن روحانی در این جمع توجه می‌کرده است اما با پیروزی« شیخ دیپلمات» در انتخابات تاریخ ورق خورد و نام حسن روحانی در میان اسامی 99 نفر، برجسته شد و اهالی رسانه در نوشته‌ها و البته فیلم‌های خود اعلام کردند که روحانی به در سال 64 به میرحسین موسوی رای منفی داده است. از میان این افراد اما حسن روحانی از جناح راست فاصله گرفت و به رقبای دیروز خود نزدیک شد تا کار به جایی رسید که دوستان دیروز روحانی تبدیل به منتقدان امروز روحانی رئیس جمهور شده‌اند. امروز بسیاری از افراد از روحانی خواستار پایان حصر میرحسین موسوی هستند و این خود نشان می‌دهد که روحانی امروز متفاوت از روحانی دهه 60 است.