بالاغیرتا به تیم ظریف هم می شود گفت تیم؟!

به گزارش نامه نیوز، محمد مهاجری در خبرآنلاین نوشت؛

این چند کلمه را می نویسم تا فراموش نشود دوسال پیش کجا بودیم.

در دوره حاکمیت تیم قبلی مذاکره کننده هسته ای، اتفاقاتی می افتاد که نقلش برای ماندن در تاریخ خوب است. دوستان رسانه ای به یاد دارند که هر از گاهی جلساتی کاریکاتوری با حضور دست اندرکاران مذاکره هسته ای برگزار می شد. معمولا یکی دونفر سخنران جلسه بودند که جذابیت حرفهایشان را می شد از خمیازه ها و چرت زدن های حاضران فهمید. بعضی هم به خاطر فرار از کسالت ، مرتبا استکانهای چای را از فلاسکهای روی میزها پر می کردند و سرمی کشیدند. اگر احیانا سوالی هم مطرح می شد با جوابهای کلیشه ای،کشدار و بی سروتهی مواجه می شد که سوال کننده را پشیمان می کرد.

این حوصله سررفتن ها مخصوص همکاران رسانه ای نبود. حتی برگزارکنندگان جلسه هم از شدت کلافگی متوالیا از سالن جلسه بیرون می رفتند ،قدم می زدند،تمدد اعصاب می کردند و ...

سخنرانها هم بعضا مانند استادهای عصاقورت داده ای که سرکلاس ، حرفهای از قبل حفط کرده ای را تکرار می کردند،حوصله همه را سر می بردند. حاضران نیز هر جلسه به طمع کسب اطلاعاتی جدید از مذاکرات می آمدند اما دست خالی برمی گشتند. تنها حسن آن جلسات ،تازه شدن دیدار همکاران رسانه ای بود و بس.

دست آخر هم 2-3 صفخه کاغذ "آ-چهار" با قید"محرمانه بودن"در بین حضار توزیع می شد که فقط همین محتویات را منتشر کنید و لاغیر. خنده دار بود که حتی در آن جلسات در باره قطعنامه های مکرری که علیه ایران صادر می شد ، یک کلمه حرف نمی زدند. لابد صداوسیما هم موظف بود نگذارد کسی از متن آن قطعنامه ها با خبر شود . البته مردم از جای دیگری می فهمیدند که قطعنامه صادر شده. می دانید کجا؟ آنجا که رئیس دولت می گفت:"آن قدر قطعنامه صادر کنید تا قطعنامه دانتان پاره شود"

نتیجه آن جلسات معلوم بود که در رسانه ها چه بازتابی داشت. انتشار مطالب نخواندنی و تکراری و بیمزه که دراکثراوقات بدون تفسیر و تحلیل منتشر می شد تا کسی را دلواپس! نکند.

تیمهای خبرنگاری هم که همراه مذاکره کننده ها می رفتند، سرنوشت جالبی داشتند. به این ترتیب که یکی دونفر از اعضای تیم مذاکره در جلسه ای دورهمی ، متن خبری را که باید منتشر ی شد می نوشتند و عینا به دست خبرنگاران می رسید . حداکثر اینکه خبرنگاران ویرایشی جزئی می کردند و گرنه محتواها، فرمایشی بود.

با این توضیح روشن است که چرا افکار عمومی هیچ خبری از اتفاقات سیاسی نداشت و فقط یکی دوتا عکس و فیلم از خانم اشتون و دکتر سعیدجلیلی منتشر می شد که تصنعی می خندیدند .

اینها را نوشتم تا فرق آن روزها را با این روزها که همه از همه چیز خبر دارند روشن کنم.بالاغیرتا اگر تیم قبلی مذاکره، تیم بود،به تیم ظریف هم می شود گفت تیم؟!