پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :
پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :
به گزارش نامه به نقل از خوارزمی ، «در جریان رقابت فضایی آمریکا و شوروی در دههی ۶۰ میلادی، ناسا با یک مشکل بزرگ مواجه شد. خودکارها به دلیل شرایط خلأ و عدم وجود جاذبه در فضا نمینوشتند! ناسا فوراً دست به کار شد و توانست طی یک پروژهی یک و نیم میلیون دلاری خودکاری بسازد که در فضا هم مینوشت. شورویها نیز با همین مشکل دست به گریبان بودند، اما راه حل دیگری برایش انتخاب کردند. آنها از مداد استفاده کردند!»
پوسته خبر خیلی جالب و خندهدار است و چون به این مطلب اشاره دارد که گاهی ذهنهای باهوش چه میزان میتوانند گمراه شوند و به بیراهه بروند، در ابتدای امر لبخندی را هم برایمان به ارمغان میآورد.
اما واقعیت چیست؟
«در حقیقت وجود این معضل، فضانوردان هر دو کشور را دچار دردسر کرده بود. اما هر دو پیش از اختراع خودکار فضایی از مداد استفاده میکردندکه به دلیل عدم وجود جاذبه وقتی نوک مدادها میشکست ممکن بود وارد مدار دستگاهها شده یا در فضا معلق بماند و حتی هنگام تنفس فضانوردان وارد مجاری تنفسی آنها شود و البته مشکل بزرگتری هم بود. مدادها و نوک گرافیتی آنها در مجاورت اکسیژن موجود در فضاپیما به سرعت مشتعل شده و ممکن بود باعث آتش سوزی شوند.
در جریان آتش سوزی آپولو ۱، سه نفر از فضانوردان کشته شدند. پس ناسا به یک خودکار نیاز داشت که در شرایط صد در صد اکسیژن نیز آتش نگیرد و همچنین در خلأ، بیوزنی و دماهای بالای ۱۵۰ درجهی سانتیگراد نیز کار کند.
پروژهی تولید خودکار فضایی توسط مخترعی به نام فیشر راه افتاد و ناسا هم در این زمینه سرمایه گذاری خاصی نکرد. پاول فیشر (Paul Fisher) متوجه شد که فضانوردان به یک قلم ایمنتر و قابل اعتمادتر نیازمندند و در جولای ۱۹۶۵ میلادی یک خودکار تحت فشار جدید را ساخت. وی اولین نمونه را برای دکتر رابرت گیلراث (Robert Gilruth) مدیر مرکز فضایی هوستون فرستاد. به جز جوهر خودکار فضایی، تمام اجزای آن فلزی بودند. خودکار توسط ناسا تست شد و از آن پس تا امروزه از آن در پروازهای فضایی ناسا استفاده میشود. البته این پروژه به جز هزینهی خرید خودکارها، هزینهی دیگری برای ناسا نداشته است و سازمان فضایی شوروی نیز از آن استفاده میکرده است.»
کسی نمیتواند با قطعیت زیباترین و شیکترین قلم یا خودنویس دنیا را انتخاب کند. اما قابل اعتمادترین قلم دنیا یک قلم ۱۵۰ دلاری است که در این پست محض آگاهی و اطلاعات عمومی، خصوصیاتش را شرح میدهم.
این قلم را شرکتی موسوم به Fisher Space Pen ساخته است و گفته میشود که توسط فضانوردان ناسا از سال ۱۹۶۷ در مأموریتهایشان مورد استفاده قرار میگرفته است.
این قلم بدنه تیتانیومی دارد، در همه دماها کار میکند و با هر زوایهای که آن را بگیرید، میتوانید با آن بنویسید.
جوهر این قلم مخصوص است: یک جوهر مشکی با چسبندگی یا ویسکوزیتی بالا که وقتی روی یک سطح پخش میشود به سرعت رقیق میشود. غلظت جوهر آنقدر بالاست که اگر یکی از آنها را بخرید، به احتمال زیاد دیگر نیازی به تعویض یا خرید قلمی دیگر نخواهید داشت چرا که با یکی از آنها میشود حدود ۴۸ کیلومتر نوشت.
گاز نیتروژنی که در یک مخزن تحتفشار قرار دارد، از نشست جوهر جالوگیری میکند و به نوک قلم اجازه میدهد که با شفافیت خوبی در دمای بین منفی ۳۵ تا ۱۲۰ درجه سلسیوس بنویسد.
گیره قلم هم جنسش کروم است که با تیتانیوم تقویت شده است و به راحتی در جیب پیراهن یا لباس فضانوردی قرار میگیرد.
شرکت مزبور البته قلمهای بسیار متنوعی با کیفیتها و ظاهر متفاوت میسازد که با رفتن به وبسایت این شرکت میتوانید با آنها آشنا شوید.
دیدگاه تان را بنویسید