طعنه تلخ ظريف!

به گزارش نامه نیوز، بهار ۹۲ كه كتاب «آقاي سفير» منتشر شد، براي بسياري سوال بود كه او كيست و در سازمان ملل متحد چه مي‌كرده است، اما قطعا وزارت امورخارجه، او را به اين شهرت و البته محبوبيت نرساند. آنچه محمدجواد ظريف را «محمدجواد ظريف» كرد، نه مقام وزارت كه تلاش، همت و اراده او براي تحقق حقي است كه سال‌ها به جهت بي تدبيري برخی مسئولان در داخل و چنگ و دندان نشان دادن قدرت‌هاي خارجي، از ملت ايران دريغ شد! امروز ظريف، به پشتوانه راي مردم در ۲۴ خرداد ۹۲ و بنا به اعتماد رئيس‌جمهور منتخب ملت و دولت تدبير و اميد، به شخصيتي بدل شده كه هيچ كس جز با احترام و ستايش از او ياد نمي‌كند. در باب مجاهدت‌هاي ظريف كه دانش، تجربه و اعتقاد را در هم آميخت و در بحراني‌ترين روزهايي كه كشور در آن به سر مي‌برد، «برجام» را براي ملت به ارمغان آورد، سخن بسيار گفته شده است. اما آنچه همگان بدان معترف‌اند، آن است كه آنچه ظريف كرد، سايه جنگي قريب الوقوع و هولناك را از كشور دور كرد. گام‌هاي بلند ظريف در مسير باور عميق او به «ديپلماسي» و «گفت‌وگو»، آن هم در زماني كه آتش جنگ‌هاي فرقه‌اي و منطقه‌اي در جهان زبانه مي‌كشد، ثمره‌اي جز«صلح» نداشت! بديهي است كه شايستگي وزير امورخارجه ايران در كسب جايزه نوبل صلح، نه تنها افتخاري براي ايران زمين، مردم و تاريخ پر افتخار اين ملت محسوب مي‌شد بلكه نشان از آن داشت كه هنوز هم مي‌توان پيچيده‌ترين بحران‌ها را با «گفت‌وگو» حل كرد. گرچه «اراده» و «احترام متقابل» شرط لازم براي تحقق چنين امري است. حال اگر چنين اتفاقي، بنا به دلايلي كه مي‌توان به روشني آن را دريافت، رخ نداده و نماينده‌اي از ايران براي دومين بار به چنين جايزه‌اي دست نيافته است، چه لزومي دارد كه كار به استهزا بكشد؟! قطعا به ياد داريم كه در روزهاي مذاكرات هسته‌اي، رسانه‌ها با بهره‌گيري از سوژه‌هايي نظير طرف‌هاي مذاكره كننده با ظريف، دست به طنازي مي‌زدند و البته، هيچ‌گاه با مخالفت آقاي وزير مواجه نمي‌شد و پاسخ ظريف، همچنان «لبخند» بود. اما اين بار... ! شوخي يا بداخلاقي بعد از چند روزي كه نام محمدجواد ظريف و جان كري، وزراي خارجه ايران و ايالات متحده آمريكا، به عنوان شانس‌هاي بزرگ كسب جايزه صلح نوبل ۲۰۱۶ مطرح شد، رئيس‌جمهور كلمبيا به جهت تلاش‌هايش براي دستيبابي به توافق صلح با گروه شورشي «فارك» به عنوان برنده اين جايزه اعلام شد. اما تقارن عزاداري‌هاي ماه محرم و ناكامي ظريف و كري در دست يافتن به جايزه صلح نوبل، عده‌اي را بر آن داشت تا با اغراض سياسي، دست به شيطنتي رسانه‌اي بزنند كه نه تنها واكنش ظريف، بلكه واكنش رئيس‌جمهور و وزير بهداشت را نيز در پي داشت. دلگيري آقاي وزير روز گذشته كانال تلگرامي وابسته به يك خبرگزاري خاص، با انتشار تصوير ظريف در مجلس روضه امام‌حسين‌(ع)، نوشت: «جايزه صلح نوبل به رئيس‌جمهور كلمبيا رسيد... +گفتم ما كجا و نوبل كجا شما چرا جدي گرفتين. منم چيم كمتر از ياسر عرفات، گورباچف و پرز و بدتر از همه شيرين عبادي بود آخه!» انتشار اين تصوير اما با واكنش وزير خارجه نيز همراه شد. محمد جواد ظريف در يك درد دل خصوصي با برخي دوستانش، نسبت به انتشار اين تصوير و متن تمسخر‌آميز واكنش نشان داد. ظريف در اين دلنوشته كه متن آن در اختيار «انتخاب» قرار گرفته، پرسيده است: آيا اين دين است؟ اين تعظيم شعائر اسلامي و سالار شهيدان است؟ سياست بازي ما را به كجا كشانده كه عزاي امام حسين هم بازبچه مي‌شود؟ اين اما تنها واكنش مقامات رسمي به بداخلاقي صورت گرفته عليه ظريف نبود. حسن قاضي‌زاده‌هاشمي، وزير بهداشت نيز كه اين روزها در كانال تلگرام خود به اقتضاي مورد، به موضوعات واكنش نشان مي‌دهد، از كنار انتشار عكس ظريف، ساده عبور نكرد. قاضي‌زاده‌هاشمي با اشاره به آيه ۲۶ سوريه تكوير كه فرموده: «پس به كجا مي‌رويد؟»، نوشت: در جلسات هيئت دولت كنار دكتر ظريف مي‌نشينم. عكسي كه مشاهده مي‌فرماييد مربوط به جلسه‌اي در ماه محرم سال گذشته است؛ لحظه‌اي كه حجت‌الاسلام و المسلمين روحاني از مظلوميت حسين ابن‌علي‌(ع) مي‌گفتند و برادر عزيزم دكتر ظريف آرام مي‌گريست. خداوند عاقبت همه‌ ما را ختم به‌خير كند. نوش و نيش براي ظريف! اما رئيس‌جمهور كه اين روزها در سفر به كشورهاي جنوب شرق آسيا به سر مي‌برد، در ديدار جمعي از ايرانيان مقيم مالزي در كوالالامپور، با اشاره به فرايند مذاكرات هسته‌اي و نقش محمدجواد ظريف در آن گفت: در زمينه هسته‌اي كه دكتر ظريف بار مسئوليت سنگين ملي را به دوش كشيدند، يكي از كارهاي اصلي ما توهم زدايي بود. روحاني به برخوردها در اين زمينه اشاره كرد و گفت: دكتر ظريف الان هم گاهي حرف‌هاي نيشدار را تحمل مي‌كنند. وقتي خدا مي‌خواهد اجر و مزد بدهد همين است. گاهي نيش‌ها در اين دنيا به نوش‌ها در آن دنيا تبديل مي‌شود و البته مردم قدردان زحمات خادمان خود هستند.

منبع: روزنامه آرمان