گاندو؛ سریالی جذاب یا مانیفستی علیه دولت؟

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

اشکان مجللی/فعال سیاسی، عضو حزب ندای ایرانیان نحوه برخورد نهاد امنیتی در مواجهه با تلاش‏های دستگاه دیپلماسی در بحبوحه حل مساله هسته‎ای کشورمان، شاید مهمترین بخش از این سریال باشد که سیل انتقادات را روانه صدا و سیمایی کرد که تاکنون در برابر دولت کم ساز مخالفت کوک نکرده است. پیش از پرداختن به نقاط قوت و ضعف گاندو، لازم می‎دانم که به نکته قابل توجهی در مورد این سریال اشاره کنم و آن پذیرفته شدن نهاد دوم امنیتی، بنام سازمان اطلاعات سپاه در بین افکار عمومی است. هرچند نخبگان سیاسی نسبت به وجود چنین نهادی آگاهی داشته و دارند اما هیچ انتظاری از افکارعمومی نمی‎رفت که با نهادی اینچنینی با وجود وزارت اطلاعات، آشنایی داشته باشند. از همین رو اینکه سریالی برای عموم مردم ساخته می‏شود و نه صرفا برای نخبگان، نکته قابل توجه است. سریال گاندو در مقایسه با سریال‎های امنیتی مشابه خود که بسیار ضعیف ساخته شده بودند، برجسته است و خود به تنهایی به عنوان یک سریال ضد جاسوسی و امنیتی می‎درخشد. این سریال اگرچه بسیار حرفه‎ای ساخته شده و یکی از کارهای خوش ساخت صدا و سیما با بازی درخشان پیام دهکردی و وحید رهبانی به حساب می‎آید اما نقاط منفی زیادی دارد که بر آن می‎چربد. ساختار دولت و مشخصا وزارت امور خارجه معلوم نیست چرا اینگونه منفعل و بعضا در نقش منفی و خلاف مصالح ملی به نمایش درآمده‏اند. اینکه معاون یک دستگاه امنیتی با مسئولان وزارت خارجه و شخص آقای ظریف دیدار کرده و به نوعی به آنان امر و نهی کند در عالم واقع دور از ذهن است. حداقل اتفاق ممکن این است که رییس دستگاه مربوطه مسئولیت این گفتگو را برعهده بگیرد. این داستان خالی از اغراق هم نبوده است. اینکه در زمان ریاست جمهوری اوباما در امریکا و در کاخ سفید از چنان نفوذی‏ای برخوردار بوده باشیم که به برگه کپی حکم سفارت ایران برای مایکل هاشمیان یا همان جیسون رضاییان دست بیابیم، تقریبا دور از ذهن است. هرچند هنوز معلوم نیست که چنین حکمی واقعیت داشته باشد یا نه اما حضور یک نفوذی در کاخ سفید عجیب و غریب و بسیار هالیوودی نظر می‎آید. سفر مقامات امنیتی ایران به کشور چین یکی دیگر از نکات بحث برانگیز این سریال بود. جدای از اینکه حضور در این کشور هیچ ارتباطی با پرونده گاندو نداشته، تا پایان داستان هم معلوم نیست که چه کسانی به دنبال متهم بودند و اساسا او برای چه کشته شد؟ در واقع آنچه که در این قسمت از سریال به نمایش گذاشته شد بیشتر نشان دهنده ضعف دستگاه امنیتی بود تا اینکه بخواهد اقتدار آن را نشان دهد. آنچه هم که در حاشیه انتقادات از این سریال گم شد، شخصیتهای دیگر داستان بودند که سرنوشت نامعلومی پیدا کردند. چندین و چند شخصیت همچون دنزل خبرنگار بریتانیایی و مهندس کاظمی در قسمت های ابتدایی این سریال حضور داشتند اما عملا در آخر داستان رها شدند و دقیقا مشخص نشد که بازجویی‎هایشان به کجا رسید. به هر حال با وجود چنین نقاط ضعف و اغراق‎ها و نقاط قوت که در بخش های مختلف سریال 30 قسمتی گاندو دیده شده و واکنش‏های زیادی را در پی داشته و باید دید که سازندگان این سریال چه توجیهی برای نمایش ضعف دولت و تکیه صرف بر تمجید از قدرت یک نهاد امنیتی مشخص دارند.