سیاست ضد ایرانی ترامپ شکست خورده ؛ احتمال تشکیل ائتلاف جهانی علیه آمریکا

نداکهریزی ؛ نامه نیوز : جان هانا مشاور ارشد امنیت ملی دیک چینی و عضو ارشد بنیاد دفاع از دموکراسی در مقاله ای در فارین پالیسی نوشته است :

بیش از یک سال است که ترامپ از توافق هسته ای ایران خارج شده است.در میان انتقادات در مورد این اقدام،حمله به وابستگی شدید دولت به تحریم ها به عنوان ابزار اصلی کارزار فشار حداکثری مطرح شده است که مبتنی بر سه دلیل است:اول اینکه در صورت عدم حمایت بین المللی، تحریم های یکجانبه ایالات متحده قادر نخواهند بود که ضربه ای به اندازه کافی قوی به اقتصاد ایران بزند. ثانیا حتی اگر تحریم ها بیش از آنچه پیش بینی می شد،سخت و قوی هم بودند،قادر به تحقق دستیابی دولت به اهداف مبهم و حداکثری نبودند. سوم اینکه تحریم های یکجانبه با وجود مخالفت صریح دیگر قدرت های جهانی،می تواند توانایی آینده ایالات متحده را برای جنگ اقتصادی علیه دشمنان خود تقلیل دهد.

در یکسال گذشته بحث جدی در میان کارشناسان ارشد تحریم ها در واشنگتن بر سر این بود که آیا ایالات متحده می تواند امیدوار بر ایجاد سطح فشار اقتصادی علیه ایران باشد تا آن را به مذاکره متمایل کند؟کارشناسان سیاست خارجی در 2018 اظهار داشتند که بدون حمایت اروپا رژیم نتیجه تحریم ایالات متحده،یک شکست و کسری نسبت به آنچه در 2012 رخ داد،خواهدبود. علی رغم کمترین تخصص در حیطه تحریم ها،معتقدم که وجود شرکا همراه برای موفقیت تحریم ها ضروری است

سوالات واقعی که امروزه بحث برانگیز است این است که:حتی اگر تحریمهای ایالات متحده بتوانند مشکلات اقتصادی را به دشمن تحمیل کنند،آیا قادر به تحقق دستیابی به اهداف سیاسی مطلوب نیزهستند؟برای به حداکثر رساندن شانس موفقیت در سیاست، چه ترکیبی از تحریم ها، دیپلماسی و سایر اقدامات لازم است؟ و اینکه آیا هزینه های مربوط به منافع ایالات متحده، ناخواسته یا غیرمستقیم، در استفاده از تحریم ها منافع متحدین را تامین می کند؟

بسیاری از منتقدان ترامپ مشتاق اند که اعلام دارند استراتژی فشار حداکثری شکست خورده و باید برای جلوگیری از وقوع فاجعه بلافاصله کنار گذاشته شود.این واقعیت که اهداف ترامپ هنوز مشخص نشده مطمئنا جای نگرانی داشته و به انتقادات مشروعیت میدهد.

اکنون مسئله صرفا این نیست که کارزار فشار حداکثری تغییرات مثبتی را در رفتار تهران ایجاد نخواهد کرد،بلکه باعث شده که همه چیز بدتر شود وخطر ایجاد جنگ جدید خاورمیانه ای را افزایش داده است.به طور کلی چگونگی حل و فصل نهایی مسئله پیامدهای گسترده تری برای آینده سیاست خارجی ایالات متحده به ویژه در خصوص نقش اجبار اقتصادی به عنوان ستون مرکزی دولت ایالات متحده آمریکا دارد.

از زمان خروج از معاهده هسته ای،سردرگمی دولت آمریکا برای تعیین اهداف مشخص در خصوص ایران آشکار است.هدف ترامپ از تشدید فشار اقتصادی این است که ایران را مجبور به بازگشت به مذاکره با اعمال توافق جدید کند که منافع ایالات متحده را بهتر از قرارداد قبل تامین کند.بدیهی است که جنگ،خواسته یا ناخواسته بدترین هراس منتقدان ترامپ را در خصوص بی خردی کارزار فشار حداکثری او را تأیید می کند.

انتقاد علیه استفاده از تحریمهای یکجانبه ترامپ، این است که زمین را برای واکنش علیه سلطه جهانی ایالات متحده بر سیستم مالی بر می انگیزد.بیم از این است که در پاسخ به اقدامات ایالات متحده،به ویژه،تهدید تحریم های ثانویه علیه شرکت های خارجی برای مقابله با ایران،سایر قدرت های بزرگ دیگراز جمله چین اتحادیه اروپا و روسیه،با هم متحد شده تا وابستگی خود را به دلار آمریکا به عنوان مهم ترین ذخایر ارزی جهان و ابزار غالب تجارت بین المللی کاهش دهند.

ترامپ سیاست ایرانی خود را با قدرت اجباری تحریمهای یک جانبه ایالات متحده به کار گرفته است. دور زدن تحریم های ایالات متحده در حال حاضر یا در آینده توسط اتحادیه اروپا و سایر قدرت های جهان سخت است.با این وجود،هنوز شک و تردید جدی است که کارزار فشار حداکثری می تواند به نتایج استراتژیک منتهی شودیا خیر.منتقدان ترامپ شرط می بندند که نمی شود.حرف آنها در نهایت ممکن است درست باشد.اما در حال حاضر،این قضاوت زودگذر باقی مانده است.موفقیت نهایی یا شکست خط مشی ضد ایرانی ترامپ و همچنین استفاده از اعمال زور اقتصادی به عنوان یک سلاح استراتژیک در سیاست خارجی ایالات متحده، هنوز جای بحث بسیار دارد و سوالی بی پاسخ است.