ممکن است اصولگرایان دوباره در تهران 30 بر هیچ ببازند

کاوش: با مسایلی که در مجلس دهم و فراکسیون امید اتفاق افتاد، تصور عمومی این است که رای دهندگان نگاه چندان مثبتی به محمدرضا عارف، به عنوان مسبب و پایه‌گذار این وضعیت نداشته باشند. برخی از اصلاح‌طلبان نیز با آگاهی از این موضوع در تلاشند تا به نوعی از عارف عبور کنند.

اما آیا واقعیت همین گونه است، آیا لیست عارف هیچ بختی برای پیروزی نداشته و اصولگرایان در صورت حضور او در میدان باید خوشحال باشند؟ در این زمینه با "بیژن مقدم" فعال سیاسی و روزنامه‌نگار اصولگرا گفتگویی داشتیم که شرح آن را خواهید خواند:

*آقای مقدم! اگر اصلاح‌طلبان در نهایت به این برآیند برسند که آقای عارف را در صدر فهرست انتخاباتی خود در شهر تهران قرار دهند، آیا اصولگرایان از این مساله استقبال می‌کنند یا ممکن است کار برایشان سخت شود؟

یعنی به نظر شما حضور آقای عارف در انتخابات اتفاق بزرگی است؟

*خیر، منظور بنده برآورد اصولگرایان از این اتفاق است. اینکه رقابت با عارف برایشان راحت است یا می‌تواند می‌تواند مشکل ساز باشد؟

به نظرم شاید کمی برای قضاوت زود است، چون شکل‌گیری رقابت‌ها در چند ماه آخر انجام می‌شود، یعنی اینکه ما دست کم 3 ماهی تا آن زمان فاصله داریم. اما با این حال تصورم این نیست که اتفاق خیلی فوق‌العاده می‌افتد. چراکه همین فهرستی که دور پیش رای آورد و حتی خود جناب عارف که جریان‌های مختلف به ایشان احترام می‌گذارند، واجد اتفاق مثبتی در مجلس نبود.

نوع راهبری و فعالیت و هم نوع بروز بیرونی کنش سیاسی آقای عارف ، روی هم رفته از دو منظر، انتظاری را که از آن می‌رفت را برآورده نکرده است. یکی منظر خود اصلاحات که انتظاراتشان برآورده نشد و دیگری مردم هستند که از آقای عارف کنش، فعالیت و سخن ویژه‌ و تحرک چشمگیری ندیده‌اند و این می‌تواند مبنای قضاوت مردم برای مجلس بعدی قرار بگیرد.

اما این به معنای آن نیست که آقای عارف اصلا رای نخواهد داشت، بلکه بیشتر می‌خواهم بگویم که چون این اتفاقات افتاده است، دیگر نمی‌توان گفت که آقای عارف یک برگ برنده ویژه‌ای است که بالای هر فهرستی قرار بگیرد یک اتفاق ویژه را رقم خواهد زد و من در حال حاضر چنین برداشتی ندارم.

*پس با این حساب می‌توان گفت آقای عارف رقیب‌ آسان‌تری برای اصولگرایان خواهد بود؟

البته، اصلاح‌طلبان که برنامه خود را روی یک فرد تنظیم نمی‌کنند! تهران هم حوزه‌ای است که شرایط خاص خود را داشته و دارد و سبد رای آن مشخص است. اما این باز هم به آن معنا نیست که اتفاقی خارج از نرم ارزیابی ما ویا دیگران در آن رخ نمی‌دهد.

شما به مجالس مختلف دقت کنید! مجلس سوم، یک مجلس کاملا چپ به اصلاح آن زمان بود، مجلس چهارم به همان تغبیر کاملا راست بود، مجلس پنجم، مجلسی ترکیبی بود و در نهایت مجلس ششم با اکثریت اصلاح‌طلبان کنونی که همان چپ‌ها بودند، تشکیل شد.

منظورم این است که یک چنین نوساناتی در ترکیب مجلس وجود دارد و افزون بر این اینگونه هم نیست که تهران تعیین کننده اکثریت مجلس باشد. نمونه‌ هم همین مجلس دهم است که در تهران 30 بز هیچ برنده شده است ولی اکثریت مجلس را در اختیار ندارد. درست است که تهران در انتخابات مجلس برندی است و دوباره ممکن است طرف مقابل 30 بر صفر نیز نتیجه را واگذار کند، اما این پیروزی تعیین کننده اکثریت نیست و هنگامی نمایندگان شهرستان‌ها هم وارد مجلس می‌شوند، آنچه اهمیت می‌یابد سرجمع شمار نمایندگان مهم خواهد بود.

در مجلس دهم نیز دیدم که با وجود نتایج انتخابات تهران مجلس دهم به سود هیچ اکثریتی رقم نخورد و در واقع به سه پاره تقسیم شد، پس ممکن است آینده نیز همین‌گونه باشد و نمی‌توان گفت که اگر اصلاحات انتخابات تهران را برد پس انتخابات مجلس را برنده شده است.

البته این‌ها همه احتمالاتی است که تابع شرایط سیاسی روز است و فضایی است که همان زمان ساخته می‌شویم. اکنون با توجه با فاصله زمانی که داریم قضاوت کار سختی است.