رای الیوم: چرا سیدحسن نصرالله حمایت از دولت سعد حریری را انتخاب کرد؟

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

به گزارش نامه نیوز، رای الیوم نوشت: سید حسن نصرالله، رهبر حزب الله تمایل شدیدی برای نجات نظام سیاسی کنونی در لبنان و جلوگیری از فروپاشی دولت دارد و در همین راستا، با قدرت با سقوط دوت سعد الحریری و اجرای انتخابات جدید، مخالفت کرد؛ چرا که برکناری دولت فعلی، لبنان را وارد بحرانی می‌کند که چه بسا تا دو سال ادامه داشته باشد.

در ادامه این مطلب آمده است: قطعا صحبت‌های نصرالله در این باره، برای بسیاری از تظاهر کنندگانی که خواستار سرنگونی نظام هستند، غافلگیر کننده است؛ چرا که آنها، تمام تشکل‌های سیاسی نماینده حکومت سعد الحریری را مسئول هدر رفتن اموال عمومی و غرق شدن لبنان در فساد می‌دانند.

سید حسن نصرالله تصریح کرد که دو خطر در برابر لبنان وجود دارد: فروپاشی سیاسی و انقلاب مردمی. به عقیده ما، بعنوان سردبیر روزنامه رای الیوم، حکومت فعلی و نخبگان سیاسی و طایفه‌ای در لبنان، توان مقابله با این دو خطر را ندارند؛ چرا که بر راه دولت‌های سابقی می‌روند که باعث ایجاد این تنگنا شده اند.

ما با این نظر در مورد اینکه انتخابات پارلمانی جدید، نتایج مشابهی خواهد داشت، موافق نیستیم؛ چه بسا این بار شاهد نتایج بهتری باشیم. شرایط لبنان، حساس است و نیرو‌های خارجی، آمریکایی، اسرائیلی و عربی، همگی به دنبال انفجار لبنان و غرق شدن آن در جنگ داخلی هستند؛ تا در ادامه حزب الله و محور مقاومت را هدف بگیرند؛ چرا که تا کنون، این طرف‌ها موفق نشده اند از طریق تحریم، محور مقاومت متشکل از عراق، فلسطین، یمن، ایران و سوریه را به زانو درآورند.

مردم لبنان، نسبت به اوضاع معیشتی خود معترض بوده و خواستار ایستادگی حزب الله در کنار خود و در سنگر مقابله با بخش سیاسی حاکم و به غارت برندگان اموال عمومی هستند؛ اما حزب الله، همراهی با نظام سیاسی حاکم را انتخاب کرد؛ تا به این شکل به نظام لبنان فرصت بیشتری داده باشد.

باید تکرار کنیم که نخبگان سیاسی حاکم در لبنان، شایستگی اصلاح آن و ایجاد تغییر در بخش‌های مختلف اجتماعی، مذهبی و طایفه‌ای را ندارند و هر گونه اقدامی که در این راستا انجا دهند، تنها با هدف آرام کردن موقتی خشم مردم خواهد بود.

ادامه این انتفاضه مردمی، احتمالی قوی است. اغلب شرکت کنندگان در این تظاهرات، از دوستداران حزب الله و نصرالله هستند، ولو اینکه در جریان اعتراض خود، پرچم حزب را به دست نداشته باشند.