آقای روحانی مهم نیست شما کجا هستید، مهم این است که شما کجا نیستید!

مصطفی صادقی: این روزها آنقدر دامنه نقد و اعتراض به حسن روحانی و دولت مستقر او بالا رفته است که اگر این وسط یک نفر بخواهد حرفی بزند ، حرف حقی بزند ، حرفی بزند که حرف مردم است ، حرفی که نه مستظهر به این و آن سیاسی است و نه برای رای جمع کنی سخت است که تصور کند به جایی می رسد و حتی به چند حلقه آن طرف تر از آقای روحانی که از قضا رییس جمهور ما است. خدا رحمت کند مرحوم آقای هاشمی رفسنجانی را که این روزها به سالگرد درگذشتش هم نزدیک می شویم. یک وقتی که دامنه نقدها و اعتراض ها بالا رفته بود در گفت و گویی با یک رسانه درباره منتقدانش گفته بود :«فشار این‌ها روی من هیچ تأثیر ندارد و مثل کلاغ‌هایی هستند که از روی درخت‌ها می‌پرند. برای من این‌گونه است و کاری با آن‌ها ندارم. من همیشه فشار داشتم.»

حالا که این سیاهه را می نویسم امیدوارم که صدای حقیر چون کلاغانی که از روی درخت می پرند در نظر آقای رییس جمهور نباشد . طرفه آنکه اگر از آن یک رایی که شخصا به جناب ایشان دادم بگذریم در بردن چند نفر دیگر به صف رای دادن و راضی کردنشان برای رای دادن به آقای روحانی نقش به سزایی داشتم . بماند که در چند گعده و جلسه بارها منبر رفتم و در رسای ایشان چه روضه ها که نخواندم! پس با چنین وصفی به قدر یک وجیزه کوتاه حق دارم نقد کنم و حق دارم که انتظار شنیدن هم داشته باشم.

القصه:

یادم می آید در زمانی نزدیک به انتخابات سال 96 نظرسنجی ها نگران کننده بود . آقای روحانی وعده هایی داده در دوره اولش که برخی به نتیجه نرسیده بود و برخی دیگر هم بلاتکلیف بود . آن جملاتی هم که ایشان می گفت که آنچنان رونق اقتصادی درست می کنم و این حرف ها هم نشده بود. این را هم خوب خاطرمان هست که آقای روحانی چگونه از عدم همراهی کابینه اش در زمان انتخابات رنجیده بود که بعدها در یک سخنرانی گفته بود این افراد کابینه حاضر نشده بودند پاشنه ها را برای او وربکشند.حالا هر چه که بود او رای آورد رای خوبی هم آورد.

او ماند و یک ملتی که در این کشور زندگی می کنند و اکثریت آنها به او رای داده بودند.

روحانی اما استایل خاص خود را دارد و به قول جوان های امروز سبک زندگی منحصر به خودش را هم انتخاب کرده است‌.

سبک زندگی او اصلا این نیست که بین مردم باشد ، یک جور طبقه دارد برای خودش. طبقه ای که لاجرم می بایست در یک فاصله ای از مردم باشد . آخر حرفش هم این است که زندگی مردم را از پشت شیشه ماشینش دیده است.

پشت شیشه که باشی همین می شود. درد را سخت متوجه می شوی.

پشت شیشه که باشی غم مردم را حس نمی کنی.

سینه به سینه مردم که نشوی دلت نمی سوزد برای پدری که شرمش می آید از ناتوانی اش برای پر کردن سفره خانواده .

از پشت همین شیشه است که نمی توان حال و روز موتوری ها ، کودکان کار، دست فروش ها و زنان سرپرست خانوار ،معلمان و بازنشستگان رافهمید.

همین سبک زندگی است که موجب می شود آن خنده تلخ و گزنده آقای رییس جمهور همچون آب سردی باشد بر روی تن ما وقتی که می گوید " من هم صبح جمعه فهمیدم..."

آقای حسن روحانی که رییس جمهور ما است یک سبک زندگی دارد که موجب می شود وقتی فاضلاب و آب خانه به خانه در جنوب و اهواز پیش می رود او آنجا نباشد و حتی شایعه شود که در شمال است .

وقتی سیل در شمال می آید او در جنوب و قشم باشد.

همین سبک زندگی است که وقتی زلزله می آید او که رییس جمهور ما است به گونه ای دیگر به مناطق زلزله زده می رود.

آقای رییس جمهور محترم اصلا مهم نیست که دوست این چند سال اخیر شما به تمسخر درباره یک مقام دیگر که این روزها سخت مشغول کار خود است چگونه توئیت می زند. چون مردم بیشتر از اینکه توئیتر خود را چک کنند چشمانشان را بازکرده اند و می دانند چه خبر است.

آقای رییس جمهور این هم اصلا مهم نیست یعنی واقعا مهم نیست که شما این روزها که مردم جنوب در سختی به سر می برند در شمال به سر می برید یا در تهران.

آقای حسن روحانی، مهم فقط این است که شما کجا نیستید ، همین!

در این یکی دو روز اخیر یک ویدئو در فضای می چرخد که نشان می دهد یکی از مقامات دولتی چگونه از یکی از مناطق دچار آبگرفتگی بازدید می کند . محافظان او چنان دستان او را چسبیده اند و تلاش می کنند بالانس او به هم نخورد تو گویی بر لبه یک پرتگاهی راه می رود که هر آن ممکن است به داخل دره سقوط کند! این دقیقا همنجایی است که کارها را خراب می کند و چقدر حس و حال این روزها می طلبد که نهیب هایی امام راحل را مرور کنیم ، آنجا که از مردم گفت آنجا که از مستضعفان می گفت و آنجا که هشدار می داد درباره طبقه حاکم.

اما حرف آخر؛

خدا رحمت کند آقای هاشمی را ! این روزها خیلی دوست دارم بدانم آن حرفهایی که ایشان در روزهای آخر به عنوان گلایه از شما مطرح کرده بود صحت دارد یا نه!

الله اعلم