نامه نیوز گزارش می‌دهد؛
ائتلاف با روحانی؛ معامله‌ای برد- باخت به زیان اصلاح طلبان؟
پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :
به گزارش نامه نیوز، 98 برای هیچ آمد نداشت اما برای اصلاح طلبان و روحانی بدتر از همه بود. روابط آنان البته پیش از آن هم به مو رسیده بود اما آنچه در یک سال گذشته، گذشت کار را تمام کرد. روابط روحانی و اصلاح طلبان در این سال‌ها فراز و فرود بسیاری داشته است و بررسی آن از این جهت مفید است که در سال پیش از انتخابات قرار داریم و احتمال تکرار این قضایا وجود دارد.
ماه عسل92 را باید ماه عسل روحانی و اصلاح طلبان دانست. درست است که اصلاح طلبان از سر ناچاری و دست خالی ماندن در انتخابات پشت روحانی درآمدند اما این حمایت تاکتیکی برای روحانی بسیار مفید بود و موجبات پیروزی او در مقابل قالیباف و جلیلی را فراهم آورد.جناب رئیس جمهور اما از فردای پیروزی و پاستور نشینی از نگاه برخی اصلاح طلبان به گونه ای دیگر رفتار کرد. از نگاه این اصلاح طلبان ندادن سهم مورد انتظار اصلاح طلبان از کابینه اولین آجر کج دیوار روابطشان شد و آجر دوم نیز بی‌توجهی روحانی به وعده‌های انتخاباتی مثل وزارت زنان و ... که اصلاح طلبان را نزد بدنه اجتماعی خود رو سیاه کرد.
حمایت علنی، مخالفت مخفیاوضاع بر وفق مراد اصلاح طلبان پیش نمی‌رفت اما هنوز هم باور داشتند که در بدترین شرایط بهترین تصمیم را گرفته‌اند. همچنین به پیشرفت‌های حاصل شده در پرونده برجام وعرصه سیاست خارجی دل بسته و منتظر آثار اقتصادی آن بودند.همین شد که دلخوری‌ها را کنار گذاشته و سعی کردند صورت خود را با سیلی سرخ نگاه دارند. طرح موضوع حمایت علنی و مخالفت مخفی از سوی تئوریسین‌های این جریان مثل سعید حجاریان شاهد همین مدعا است. اصلاح طلبان با در نظر داشتن نیاز دولت روحانی به حمایت برای برآمدن از پس مشکلات داخلی و خارجی، انتقادها را در خفا و مشفقانه طرح کردند اما وضعیت چندان خوب پیش نمی‌رفت.
حمایت دوباره و بی توجهی دوباره96 که رسید اصلاح طلبان رفاقت را در حق روحانی تمام کردند. خرج کردن اسحاق جهانگیری به عنوان کاندیدای پوششی کم کاری نبود اما از نگاه اصلاح طلبان روحانی قدر این را هم ندانست. دی ماه 96 و آن اعتراضات اما نقطه عطفی در روابط روحانی و اصلاح طلبان شد. هرچه بر تعداد پشیمان‌ها افزوده شد، اصلاح طلبان دریافتند که سرمایه اجتماعی‌شان از کف رفته است لذا آرام آرام فاصله خود با روحانی را افزایش دادند. این را از اظهارنظرهای سیاسیون و تئوریسین‌ها این جریان می‌توان دریافت. خاصه آنجا که حرف از بازیابی سرمایه اجتماعی را پیش کشیده و حضور در انتخابات آتی را مشروط- بگذریم از اینکه ایده حضور مشروط در انتخابات عملیاتی نشد - کردند.
پایان ائتلافانتخابات 98 را می‌توان رسما پایان ائتلاف دانست. درست است که انتخابات دوم اسفند برای انتخاب نمایندگان مجلس بود و آن ائتلافی که صورت نگرفت میان اصلاح طلبان و میانه‌روها و تکرار تجربه94 بود اما در اصل نشانه روشنی از پایان روابط نزدیک روحانی و اصلاح طلبان بود. دلیلش نیز روشن است، اصلاح طلبان می‌دانستند که عدم مشارکت در انتخابات مجلس و یا عدم ائتلاف با نیروهایی خارج از جریان خود به منزله واگذاری اکثریت کرسی‌های مجلس است و این کار را برای دولت در یک سال پایانی بسیار سخت می‌کند. اما در دو راهی مذکور مردم و سرمایه اجتماعی خود را برگزیده و روحانی را تنها گذاشتند. جریان سیاسی اصلاح طلب به امید جلب دوباره حمایت مردم و حضور پرقدرت‌تر در انتخابات 1400 مجلس را واگذار کرد و به عبارت را روحانی در کارزاری با جریان اصولگرا به خصوص بخش منتقد تر این جریان تنها گذاشت.
دستاورد ائتلافاز نگاهب رخی چهره های ارشد جریان اصلاح طلب ، اصلاح طلبان به واقع از ائتلاف با روحانی دست خالی بیرون آمدند. نه تنها در این چند سال پست و مقامی ندیدند بلکه در مواقع حساس و بزنگاه ها شاهد قربانی شدن نیروهای خود بودند، مثلا آنجا که فرمان دو نرخی شدن ارز را جهانگیری اعلام کرد و تا مدت‌ها مورد نقد مردم در فضای واقعی و مجازی قرار گرفت. بعد از آبان 98 نیز وضعیت به مراتب بدتر شد. حسن روحانی وجهه حقوق دانی اصلاح طلبی را کنار گذاشت و آن وجه دیگر خود را عیان ساخت. این رخداد همانا و از دست رفتن سرمایه اجتماعی اصلاح طلبان همانا. بعد از آن هم که ماجرای تلخ اصابت موشک به هواپیمایی اوکراینی پیش آمد و کرونا از راه رسید، اندک محبوبیت باقی مانده برای اصلاح طلبان از دست رفت. دولت روحانی در ماجرای هواپیما و در قضیه کرونا مورد انتقاد واقع شد. حساب همه این اقدامات دولت تدبیر و امید هم به پای اصلاح طلبان به عنوان جریان حامی روحانی نوشته شد.
تکرار ائتلاف؟!علی‌رغم همه این تجربیات هنوز هم احتمال تکرار ائتلاف اصلاح طلبان با اعتدالیون یا حتی اصولگرایان میانه‌رو در انتخاب پیش‌رو وجود دارد. به عبارت دیگر و به گفته بسیاری از تحلیگران و کارشناسان ممکن است که بار دیگر وسوسه حضور در قدرت بر آنان غالب شده و دست به ائتلاف بزنند. طرف ائتلاف علی لاریجانی باشد یا علی مطهری یاهر کس دیگری خیلی فرق ندارد. بحث آنجا است که تاکید اصلاح طلبان بر اصول اصلاح طلبی در انتخابات 98 یک تاکتیک مقطعی بود و از آنجایی که در همان مقطع نیز مخالفانی نداشت، احتمالا در 1400 تکرار نمی‌شود. بر این اساس باید منتظر ماند و دید که چطور همه این داستان‌ها به نحوی دیگر تکرار می‌شود.
دیدگاه تان را بنویسید