دولت پیر دگر باره جوان می‌گردد؟

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

خبرآنلاین نوشت: ۴ سال پیش بود که مثل هر دوره ۵ روز فرصت برای ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری اعلام شد اما ساختمان وزارت کشور باز هم با شگفتی‌هایی رو‫به‫رو شد، جمعیت زیادی از نوجوانان گرفته تا پیرمرد هفتاد و چند ساله شناسنامه به دست مقابل وزارت کشور صف کشیدند؛ همه متعجب و انگشت به دهن، رفت و آمد افرادی را نگاه می‌کردند که می‌خواستند در مقابل لنز دوربین خبرنگاران خودشان را رئیس‌جمهوری آینده معرفی کنند. این اتفاق آنقدر بازتاب داشت که صدای اعتراض دبیر شورای نگهبان هم بلند شد و توصیه کرد برای اصلاح این وضعیت باید دستی به سر و روی قانون انتخابات ریاست جمهوری کشیده شود و مهمتر از همه قرار دادن فیلتری از نظر سن و سال برای کسانی است که داوطلب شرکت در انتخابات ریاست جمهوری هستند. حالا تا سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری ۶ ماه دیگر زمان باقی مانده و در این فرصت چند ماهه بهارستانی‌ها تصمیم گرفته‌اند تا طرحی ارائه کنند و محدودیت سنی ۴۵ تا ۷۰ سال را برای انتخابات ۱۴۰۰ اعمال کنند. همین بهانه کفایت می‌کند تا نگاهی به سن و سال کاندیداهای دوازده دوره انتخابات ریاست جمهوری بیندازیم. سال ۵۸ جوانان انقلابی که هنوز شور هیجانی زیادی برای یک شروع داشتند به صف شدند تا سکان قوه مجریه را به دست بگیرند و آرمان‌هایی را که به خاطر رژیم پهلوی را ساقط کرده بودند پیاده کنند برای همین اولین دوره انتخابات پر بود از کاندیداهای جوان به طوری که «صادق طباطبایی» با ۳۶ سال سن مجوز حضور در دایره رقبای ریاست جمهوری را پیدا کرد؛ سنی که بی‌سابقه بود و دیگر هیچ وقت هیچ دوره‌ای از انتخابات کاندیدایی را با این سن و سال به خود ندید. همانطور که در سومین دوره انتخابات مردم، آیت الله سیدعلی خامنه‌ای را با ۴۲ سال سن به عنوان رئیس دولت انتخاب کردند و ایشان جوانترین رئیس‌جمهوری ایران در چهار دهه تاریخ جمهوری اسلامی شد. البته تاریخ ۴۰ ساله انقلاب کاندیداهایی با سن بالای ۷۰ را هم به خود دیده است؛ مهدی کروبی در دهمین انتخابات ریاست جمهوری و محمد غرضی در یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری با ۷۲ سال سن به عنوان پیرترین کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری شناخته می‌شوند. با اولین نگاه به سن و سال کاندیداهایی که مجوز حضور در رقابت‌های ریاست جمهوری را پیدا کرده‌اند آنچه مانند یک آژیر هشدار به چشم می‌آید، پیر شدن انتخابات‌های ریاست جمهوری است به طوری که در اولین دوره انتخابات که سال ۱۳۵۸ برگزار شد میانگین سنی کاندیداها ۴۷ سال بود و روند کاهشی آن تا دو دوره بعد که به دلیل اتفاقات سیاسی و ترورهای سیاسی دو سال بعد یعنی سال ۶۰ تکرار شد، ادامه داشت تا آنجا که در دومین انتخابات سال ۶۰ میانگین سنی به ۴۳ سال رسید. اما در سال ۶۴ روند پیر شدن انتخابات آغاز شد و این روند آنقدر به پیش رفت تا اینکه میانگین سنی در آخرین انتخابات ریاست جمهوری یعنی انتخابات ۹۶ به ۶۴ سال رسید. البته برای این پیر شدن یک دلیل دیگر هم وجود دارد و آن اینکه رجل سیاسی تنها از میان افرادی انتخاب می‌شوند که از نسل اول انقلاب هستند و چون هر سال سن این حلقه اول افزایش پیدا می‌کند در نتیجه سن انتخابات‌ها هم افزایش پیدا کرده است. با همه این اوصاف اگر قرار باشد مدال پیرترین و جوانترین برای ادوار انتخابات در نظر بگیریم سومین دوره انتخابات با میانگین سنی ۴۳ سال جوانترین و دوازدهمین انتخابات با میانگین سنی ۶۴ سال پیرترین دوره انتخابات محسوب می‌شود. باید گفت در شرایطی که شعار جوانگرایی سال‌هاست در کشور مطرح شده و البته به ندرت مورد توجه قرار گرفته است - چنانکه انتخاب یک وزیر دهه شصتی در دولت یازدهم صفت «وزیر جوان» را به طور انحصاری به تنها یک وزیر اختصاص داده است - یافتن فردی جوان با شاخصه‌های مطرح شده برای کاندیداتوری ریاست جمهوری دشوار است. در عین حال در ادبیات سیاسی ایران، افراد 45 تا 55 سال هم همچنان در رده مدیران جوان محسوب می‌شوند. رهبر انقلاب نیز اردیبهشت ماه امسال در ارتباط تصویری با نمایندگان تشکل‌های دانشجویی، دولت جوان حزب‌اللّهی‌ را علاج مشکلات کشور دانستند و افزودند: البته معنی‌اش این نیست که مثلاً رئیس این دولت یک جوان سی‌ودوساله باشد؛ بلکه یعنی دولتِ سرِپا، بانشاط، آماده و در سنینِ کار و تلاش باشد. با این تفاسیر باید دید سن و سال کاندیداهای انتخابات 1400 چگونه خواهد بود و آیا می‌تواند روند پیرسالی در کاندیداها و برگزیدگان را بشکند یا نه؟