رویای خطرناک یکدست شدن

هر روز که به پایان سال ۹۹ نزدیک‌تر می‌شویم، به لیست چهره‌های سیاسی که تا پیش از این تقریبا سکوت اختیار کرده و حالا سکوت خود را با هدف فعالیت‌های انتخاباتی می‌شکنند، افزوده می‌شود. حدادعادل یکی از این افراد است که از روزهای آغازین دی ماه، رسما به جرگه فعالان انتخابات ۱۴۰۰پیوست؛ آن وقت که اولین نطق سیاسی خود را در جلسه شورای راهبردی شبکه‌سازی اجتماعی ائتلاف نیروهای انقلاب اسلامی، با چشم انداز دولت ‌سیزدهم انجام داد.

حدادعادل که این بار هم با عنوان رئیس شورای ائتلاف نیروهای انقلاب اسلامی وارد این دوره از کاروزار سیاسی شده، فعالیت انتخاباتی خود را مانند همفکران خود با حمله به دولت و رئیس جمهوری آغاز و البته تاکید کرد که انتخابات آینده باید ذیل عنوان شورای ائتلاف مدیریت شود.

استارت انتخاباتی با چاشنی انتقاد از دولت

حدادعادل همچنین در همایش روسا و دبیران استانهای شورای ائتلاف نیروهای انقلاب اسلامی افزود که «از مردم خجالت می‌کشم»! و در تشریح علت خجالت زدگی خود هم، این موارد را گفت: «چون یک روز بحث گوشت و یکی روز فولاد و و روز دیگر بحث بورس است و روی هرچه دست می‌گذاریم، می‌بینیم که هم کم‌کاری و هم بدکاری و هم ناهماهنگی است.»

او ضمن تداوم حمله به دولت روحانی با افزودن این جمله که «بعید نیست که مقداری ارز آزاد کنند یا قولش را بدهند یا با معادلات پولی ‌و ‌مالی بازی کنند و قیمت ارز و سکه پایین بیاید و مردم به یک سمت و سوی بروند»؛ صراحتا نقش تحولات آمریکا و حذف ترامپ از معادلات جهانی و اثرگذاری تحریم های کاخ سفید را نفی کرد. در ادامه ، به زعم خود الگوی خوب هم برای دولت سیزدهم به عنوان نمونه، ذکر کرد و ابراز امیدواری هم می کند که در ۱۴۰۰ دولتی مانند مجلس انقلابی سرکار بیاید. مجلسی که به گفته او در کمتر از یک سال، کارهای مثبتی! انجام داده است؛ کارهایی مثل «تصویب قوانینی مانند مالیات بر خانه های خالی، بحث هسته‌ای و اصلاح قانون انتخابات».

نقد عملکرد مجلس مورد تایید حدادعادل

اما نقطه اوج سخنان حدادعادل که سابقه ریاست مجلس و کمیسیون فرهنگی در دوره‌های هفتم و هشتم را هم، در کارنامه خود دارد؛ آنجاست که می‌گوید: «مسلما نظام سلطه راضی نیست که ما در انتخابات ۱۴۰۰دولتی از جنس مجلس داشته باشیم و حتما آنها برای اینکه این نتیجه به دست نیاید برنامه اقتصادی و سیاسی دارند و با افکار عمومی بازی می‌کنند.»

همین بخش از سخنان حدادعادل کافی بود تا مورد نقد به خصوص در فضای مجازی قرار بگیرد. دامنه این انتقادات، هم به مسائل امروز اشاره دارد و هم عملکرد مجلس و دولتی را با چالش مواجه می‌کند که در روزگاری نه چندان دور، مورد حمایت حدادعادل‌ و هم‌طیفانش قرار داشت.

بالا ماندن قیمت ارز و سکه به نفع کیست؟

بیشترین انتقادها با طرح این سوال بیان شد که «بالا ماندن قیمت دلار و ارز و سکه برای حدادعادل و یارانش چه آورده‌ای دارد که اینگونه نگران پایین آمدن قیمتش هستند؟‌»

نکته جالب دیگری که مورد توجه قرار گرفت، این بود که حدادعادل در حالی به مصوبه مجلس درباره مالیات بر خانه‌های خالی به عنوان یک دستاورد قابل افتخار اشاره می کند که این مصوبه در ابتدا به علت وجود برخی ابهام‌ها و مغایرت‌ها، توسط شورای نگهبان رد شد و بعد از دو بار رفت و آمد میان بهارستان و شورای نگهبان، سرانجام درحالی به تصویب رسید که به خاطر تغییرات اِعمال شده، نتوانست نقشی در ساماندهی بازار مسکن ایفا کند.

در عین حال، برخی طرح ها و پیشنهادهای مجلس یازدهم، چنان با واکنش منفی افکار عمومی مواجه شده که در واقع تبدیل به ضد تبلیغ شده و به عنوان عملکرد منفی مجلس تا اینجای کار، برشمرده می‌شوند. موافقت با پیشنهاد حذف بودجه طرح غربالگری زنان باردار در بودجه ۱۴۰۰ که این روزها زمزمه آن مطرح است، جدیدترین از این دست موارد است.

رویای یکدست شدن مجلس و دولت به کجا می‌رسد؟

اما موضوع مهمی که حدادعادل موقع بیان اظهاراتش، آن را فراموش کرده بود درنظر بگیرد؛ این نکته است که او در حالی آرزوی تشکیل مجلس و دولتی همسو و از یک جنس را مجددا بر زبان می‌راند که پیش از این یک بار، رویای او و دوستانش محقق شده بود. رویایی که در سال ۸۴ و ۸۸ تعبیر شد و در نتیجه آن، در حال حاضر، کمتر شخصیت سیاسی وجود دارد که بتواند و بخواهد با افتخار بگوید حامی دیروز محمود احمدی نژاد بوده است.

در عین حال همسویی دولت و مجلس در آن مقطع به لحاظ پایگاه سیاسی، نه تنها باعث توسعه کشور در آن سالها نشد بلکه جامعه را با خسارتهای اقتصادی و بداخلاقی های سیاسی مواجه کرد که آثار آن، کماکان پابرجاست؛ به گونه ای که حتی خود حدادعادل نیز در اظهارات اخیرش با بیان این جمله که «ما برای پیروز شدن تهمت نمی‌زنیم ولی مثال‌های بی‌تدبیری و نگاه های سیاسی نسبت به مسائل بین المللی از یکی دوتا گذشته است » ، سعی کرد تاثیر‌پذیری اش از میراث فرهنگی به ‌جامانده از دوره احمدی نژاد را نفی کند و خود را مبرا از بیان انتقادهایی نشان بدهد که صرفا رنگ و بوی سیاسی دارد.

البته این تلاش ‌حدادعادل ، پیشاپیش با شکست مواجه شده است زیرا مردم سهم او و هم‌کفرانش را در به وجود آمدن مشکلات اقتصادی و معیشتی کشور در همسویی با دولت احمدی نژاد و سکوتی که در آن ۸ سال داشتند، از یاد نبرده اند.