بوی بهبود

اشکان خطیبی: این روزها، من هم مثل همه همکارانم و هموطنانم امیدوارم بعد از چند سال سخت و بی‌امیدی که پشت‌سر گذاشتیم، حالا با روی کار آمدن دولت آقای روحانی، روزنه‌های امیدی پیدا شود تا بتوانیم در شرایط بهتری زندگی کنیم. شرایط بهتر از نظر رفاه اجتماعی، امنیت و شکوفایی هنر. اما به‌وجود آمدن فضای خوب اجتماعی فقط به‌عهده یک نهاد مثل دولت نیست.

اولین چیزی که به‌عنوان یک هنرمند وجود آن را لازم می‌دانم، وجود همدلی بین خودمان است. متاسفانه ما دچار یک آفت فرهنگی هستیم که با هم نبودن‌های‌مان باعث می‌شود ریشه هم را بزنیم. وقتی چنین فضایی بین ما باشد هیچ دولتی نمی‌تواند به ما کمک کند. وقتی اتحاد و همدلی داشته باشیم با درک متقابل بین حوزه‌های مختلف اجتماعی می‌توانیم به یک درک متقابل با نهادهای مسوول برسیم و کم‌کم مشکلات‌مان را حل کنیم.

در کنار اینها مدیریت فرهنگی درست هم لازم است تا راه آزمون و خطا بسته شود یا اگر هست بیشتر آزمون باشد تا خطا! وقتی آرامش و آسایش اجتماعی باشد، تاثیرش در لایه‌های مختلف زندگی شخصی آدم هم دیده می‌شود وحرکت به جلو امیدوارانه‌تر خواهد بود. من امیدوارم اما امیدواری من واقع‌بینانه است. انتظار ندارم و می‌دانم نمی‌شود که یک‌شبه و توسط یک فرد همه‌چیز درست شود. نباید منطق را کنار بگذاریم. دوست دارم که به دور از هرگونه حواشی ناراحت‌کننده، مشکلات خانه سینما حل شود.

مگر می‌شود یک صنف بدون خانه و اتحادیه‌اش باشد. تعطیلی خانه سینما از این نظر مهم است که یک حاشیه امنیتی برای هنرمندان و سینماگران ایجاد می‌کند. آرامش خاطری که تو می‌دانی جایی هست و کسانی هستند که به مشکلات تو رسیدگی می‌کنند و مسائل شغلی تو را بررسی می‌کنند تا آسیب‌های کمتری متوجهت باشد. وگرنه شاید من هنرمند، حتی خیلی کم به خانه سینما سر بزنم اما این نوع برخوردهای توهین‌آمیز و تعطیل‌شدن خانه سینما به هنرمند حس غیرقانونی بودن می‌دهد. شاید بدترین اتفاقی که با تعطیلی خانه سینما افتاد، همین بود. وقتی به پایگاه صنفی کسی توهین می‌شود، انگار به خودش توهین شده و این انگیزه و احترام هنرمند را برای خودش و جامعه‌ای که برای آن کار می‌کند از بین می‌برد. خیلی امید دارم که بتوانیم در کنار هم مشکلاتی از این دست را حل و آرامش را تجربه کنیم.