جلال خوش‌چهره بررسی می‌کند:
معنی اظهارات کمال خرازی درباره تغییر راهبرد هسته‌ای ایران | آیا ایران و اتحادیه اروپا می‌توانند نگرانی امنیتی یکدیگر را برطرف کنند؟
شعله‌های تنش در خاورمیانه هر لحظه بالاتر می‌رود و این احتمال هست که تا پیش از انتخابات نوامبر در ایالات متحده، شاهد تبادل دوباره آتش میان ایران و اسرائیل در درون مرزهای یکدیگر باشیم. اما روابط ایران و اروپا نیز در سایه این وضع، بیش از گذشته در چاه بدگمانی متقابل فرو می‌رود.
اظهارات کمال خرازی، رئیس شورای راهبردی روابط خارجی در گفت‌وگو با شبکه خبری «المیادین» بازتابی از عمیق‌تر‌شدن نگرانی‌های امنیتی جمهوری اسلامی از سیاست‌هایی است که غرب -اعم از اروپا و ایالات متحده- در قبال تمامیت ارضی دنبال می‌کند.
کمال خرازی در ابراز بدگمانی به سیاست‌های غرب که به‌گونه‌‌ای هم‌پوشان با ماجراجویی‌های اسرائیل در منطقه و به ویژه نظام جمهوری اسلامی بروز و نمودی متفاوت از گذشته یافته، چنین هشدار داده است: «اگر با تهدید مواجه شویم، توانایی ساخت سلاح‌های هسته‌ای را داریم. تنها مانع آن، فتوای رهبری است که تولید سلاح هسته‌ای را ممنوع کرده است.»
خرازی این اظهارات هشدارآمیز را واکنشی به سیاست‌های غرب دانسته و می‌گوید: «در مورد موشک‌ها تا به‌حال حساسیت غربی‌ها؛ به خصوص اروپائیان را لحاظ کردیم. ولی وقتی آنها حساسیت‌های ما را به خصوص در موضوع تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران لحاظ نمی‌کنند، دلیلی ندارد که ما هم حساسیت‌های آنان را در نظر بگیریم. بنابراین احتمال این که برد موشک‌های ایران را افزایش یابد، وجود دارد.»
سخنان خرازی به این مفهوم است که به رغم بالا گرفتن تنش‌ها میان تهران و تل‌آویو، غرب یک راه برای مجاب کردن تهران در پرهیز از هرگونه اقدام بیشتر در سیاست‌های دفاعی-تهاجمی خود، دارد؛ این که نشان دهد هدف غرب ضربه‌زدن به منافع امنیتی ایران نیست. به عبارت دیگر انتظار تهران این است که در وضع بحرانی کنونی، غرب از دست زدن به اقدامی تأثیرگذار علیه امنیت ایران در ابعاد و سطوح مختلف پرهیز کند. منظور از «امنیت» نیز تنها امنیت مرزها نیست، بلکه مجموعه اقدام‌هایی است که حاکمیت جمهوری اسلامی را هم به چالش می‌کشد. از همین روست که خرازی در گفت‌وگوی خود با المیادین تصریح می‌کند: «ما [تهران] پای‌بند به مذاکره و توافقات قبلی خود هستیم؛ مشروط بر این که طرف‌های مقابل هم به آن پای‌بند باشند.» سپس می‌افزاید: «متأسفانه آنها [غرب] پای‌بند نیستند و به جای مذاکره به تحمیل تحریم علیه جمهوری اسلامی ایران ادامه می‌دهند.»
آنچه روشن است این‌که تهران هنوز مترصد تغییر در برنامه هسته‌ای خود نیست و همچنان تعهد خود را براساس فتوای رهبری اعلام می‌کند. این درحالی است که همه تکنولوژی تولید سلاح هسته‌ای را به عنوان ابزاری بازدارنده مقابل تهدیدهای بیرونی در اختیار دارد. علی رغم این وضع، هم تهران و هم غرب براین باورند که سلاح هسته‌ای از دو خصلت برخوردار است؛ نخست این که به رغم بزرگی و اهمیت تسلیحات هسته‌ای و برخورداری بسیاری از کشورها از این سلاح، اما هنوز داشتن آن در هر سطح بیشتر جنبه بازدارنده و تزئینی دارد. در واقع پس از واقعه هیروشیما و ناکازاکی در سال ۱۹۴۵ هیچ کشوری از این سلاح در هیچ جنگی به رغم بزرگی‌های آن استفاده نکرده است.
دوم؛ سلاح‌های هسته‌ای در نوع خود، تسلیحاتی آخرالزمانی هستند که می‌توانند جامعه جهانی را با خطر نابودی روبرو کنند. آنچه سبب می‌شود که دولت‌ها در برابر تهدیدهای بزرگ، گرایش به تولید تسلیحات هسته‌ای پیدا کنند همانا تهدیدهایی است که از جانب قدرت‌های بزرگ علیه منافع امنیتی خود احساس می‌کنند.
حال باید دید غرب و خاصه اروپا با همه دغدغه‌های امنیتی خود و در هم‌پوشانی با سیاست‌های ماجراجویانه اسرائیل، مشوق تهران در اقدامی خواهند بود که براساس فتوای رهبری تاکنون از آن پرهیز کرده است؟
شعله‌های تنش در خاورمیانه در حالی بالاتر می‌رود که اروپا هم‌سو با سیاست‌های ماجراجویانه اسرائیل و در آستانه انتخابات نوامبر در ایالات متحده، به تعمیق بدگمانی تهران به سیاست‌های غرب دامن می‌زند. این وضع برای همه طرف‌ها هشدار دهنده است.
منبع: رویداد 24
دیدگاه تان را بنویسید