دانشجویان چینی در ایران «تورلیدر» می‌شوند، دانشجویان ایران در مالزی

به گزارش نامه نیوز ، دانشجویان ایرانی در مالزی «تورلیدری» میکنند! به گفته دانشجویان ایرانی ساکن در کوالالامپور که با روزنامه ایران به گفتوگو نشستهاند آنها اداره زندگی خود را مدیون گردشگران هموطنی میدانند که به پایتخت این کشور مسافرت میکنند؛ بویژه در سال 88 که تعداد ایرانیهایی که به مالزی سفر کردند افزایش یافت، کار و بار دانشجویان ایرانی در مالزی سکه شده بود! حضور روزنامه نگاران در مالزی در این سالها مسأله را تاجایی پیش میبرد که آنها به سمت نشر روزنامههایی به زبان مالایی و انگلیسی برای معرفی ایران به مالاییها میروند اما با بالا گرفتن بحث خرید و فروش مواد مخدر توسط برخی از ایرانیها موضوع منتفی میشود. البته تنها دانشجویان ایرانی نیستند که قانون مالزی را دور میزنند بلکه دانشجویان سایر کشورها از جمله چینیها هم در حال دور زدن قانون این کشور هستند. حضور دانشجویان چینی بهعنوان راهنمای گردشگری چین در ایران امروز هم یکی از دغدغههای فعالان بخش خصوصی کشور است اما مالزی یک تفاوت بزرگ با ایران دارد، برخلاف ایران که در گردشگری نوپاست، آنقدر گردشگر خارجی در این کشور وجود دارد که مالزی نیاز به حضور راهنمایان گردشگری مسلط به زبان فارسی دارد.

دانشجویانی که قانون مالزی را

دور میزنند

البته تنها دانشجویان ایرانی نیستند که تور لیدری میکنند؛ دانشجویان چینی نیز در ایران تورلیدری میکنند. دانشجویان ایرانی، چینی و عربی هم در مالزی تورلیدری میکنند. به گفته «سحر بیاتی» از روزنامه نگاران ایرانی که چند سالی در مالزی ساکن بوده دانشجویان سایر کشورها از جمله «چینی»ها هم قانون مالزی را دور میزنند! او درباره برخورد دولت مالزی با فعالیت دانشجویان ساکن در این کشور بهعنوان تورلیدر میگوید:«مالزی قطب گردشگری است و قابل مقایسه با ایران که گردشگری آن نوپاست، نیست. آنجا هر روز یک برنامه دارند و هیچ روزی در سال نیست که شهرحالت عادی داشته باشد.»

به گفته بیاتی، شهر مدام و بیوقفه محل برگزاری جشنهای مختلفی است که برای کشور درآمدزایی میکند از کریسمس تا رمضان تا عید چینی ها! هر کدام از این جشنهای مفصل 10 تا 15 روز مالاییها را به خودش مشغول میکند. اتوبوسهای رایگان گردشگران را در سطح شهر میچرخانند. فروشگاهها مدام حراج دارند تا به قول او جیب گردشگران را خالی کنند!

او میگوید: «دانشجویان اجازه کار در مالزی ندارند اما در این میان فقط دانشجویان کرهای هستند که قانون مالزی را دور نمیزنند اما عربها، ایرانیها و چینیها خوب میدانند که چطور باید قانون مالزی را دور زد.» دولت مالزی هم به گفته او با توجه به وجود گردشگران بسیار زیاد و کمبود راهنمایان گردشگری که به زبان فارسی صحبت میکنند، مانعی برای این کار به وجود نمیآورد. البته او مالزی را جزو کشورهای فاسد به لحاظ اداری میداند که افراد در آن میتوانند قوانین را دور بزنند و به فعالیت خود ادامه بدهند.

حضور پرشمار ایرانیها در سالهای آخر دهه 80 روزنامه نگاران حاضر در این کشور را به چاپ نشریات فارسی زبان زیادی تشویق کرد. به گفته بیاتی همان زمان ایده معرفی ایران در میان روزنامه نگاران برای مالاییها قوت میگیرد:«در «نیم نگاه» چندصفحه انگلیسی درباره ایران درآوردیم اما بحث ایران ستیزی که پیش آمد مسأله به طور کامل منتفی شد.» به گفته او، این ایران ستیزی به دنبال قاچاق مواد مخدر از ایران به مالزی بود. بعد از آن هم اوضاع مالی به کلی بهم میریزد:«ورشکستی روزنامهها و برگشت زیاد باعث شد تا نشریات بسته شوند و فقط شرکتهای توریستی به کار خودشان ادامه بدهند.»

«شبنم موسوی خصال» از دانشجویان ایرانی ساکن مالزی هم به روزنامه ایران میگوید:«با توجه به قانون کار، دانشجویان اینجا فقط میتوانند به صورت نیمه وقت کار کنند. یعنی کسی که ویزای دانشجویی دارد اگر کار تمام وقت داشته باشد توسط پلیس مهاجرت جریمه میشود و ممکن است ویزای او لغو شود.»

او هم میگوید:«دانشجویان زیادی اینجا هستند که تورلیدری میکنند بویژه در سالهایی که ایرانی ها زیاد بودند شغل بیشتر دانشجویان راهنمای تور بود.» البته امروز شرایط فرق کرده است. به گفته او، الان تعداد گردشگران ایرانی در مالزی بهدلیل بالا رفتن ارز دلار و پایین آمدن قیمت ریال کاهش پیدا کرده اما همچنان یکی از شغلهای مهم دانشجویان ایرانی در مالزی تورلیدری است.

موسوی خصال درباره میزان دستمزد دانشجویان ایرانی که بهعنوان راهنمای تور، گردشگران ایرانی را در مالزی همراهی میکنند هم میگوید:«دستمزدشان خیلی بالا نیست.» البته دستمزدی از شرکت گردشگر میگیرند اما به گفته او خارج از آن پورسانتهایی را هم از مراکز و فروشگاههایی که گردشگران ایرانی رابه آنجا میبرند میگیرند: «مثلاً دانشجو گردشگران را به یک کارخانه شکلاتسازی میبرند و آن شرکت یک پورسانت به دانشجو میدهد. مسافران ایرانی هم معمولاً با جیب پر پول به مالزی میآیند، یک پورسانت به دانشجویانی که خارج از کار تور، مسافران را به مکانهای توریستی میبرند میدهند.» او میگوید:«مثلاً یک دانشجو با گردشگر طی میکند که با ماشین خودش و خارج از ساعات کار آژانس، مسافر را به یک نقطه میبرد و پول توافقی را میگیرد.» به گفته او، اگر یک دانشجو تمام وقت خودش را روی این کار بگذارد حقوق خوبی میگیرد: «مثلاً دو میلیون تومان به بالا.» او درباره اجاره خانه توسط ایرانیها در مالزی همانطور که چینیها در ایران انجام میدهند، میگوید: «ایرانیها معمولاً با رزرو هتل به مالزی میآیند، مگر بخواهند مدت زمان زیادی در مالزی باشند که خانه اجاره کنند.»

موسوی درباره راهنمای تور شدن دانشجویان چینی هم میگوید: «اینجا مالاییها به سه نژاد چینی، هندی و مالایی تقسیم میشوند. بنابراین برای آنها کار زیاد است. تعداد کمی از دانشجویان چینی به سمت راهنمای گردشگری میآیند.» او هم درباره برخورد دولت مالزی با حضور دانشجویان کشورهای مختلف بهعنوان راهنمای گردشگری از جمله دانشجویان ایرانی میگوید: «کاری ندارد، چون آژانس ایرانی است بنابراین کسی میتواند راهنمای گردشگری باشد که ایرانی باشد. دوم اینکه خیلی کم پیدا میشود که یک محلی مثلاً مالایی به زبان فارسی آشنا باشد مگر اینکه با یک ایرانی ازدواج کرده باشد.»