همه بدند و من خوبم‌های روزگار کرونا

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

من رفتم و نوشته‌ها و جواب‌های مردم را خواندم. طبق معمول خیلی‌ها همه چیز را با شوخی برگزار کرده بودند و مزاح و تمسخر را به هم آمیخته بودند و جواب‌های پرت داده بودند. در میان آن‌هایی که جواب‌های جدی نوشته بودند چیزهایی بود که آدم را نگران می‌کرد. خیلی‌ها وضعیت کرونایی را مثل رقابت‌های سیاسی می‌دانستند و حکم کرده بودند مگر برای مسئولان سلامتی مردم مهم است؟ بعضی طبق انتظار همه چیز را گردن دولت انداخته بودند و این گرفتاری را از چشم کابینه می‌دیدند. بعضی دیگر اعتراض کرده بودند که سفر رفتن باعث شیوع کرونا نخواهد شد، چرا جلوی فلان و بهمان گردهمایی را نگرفتند؟ چیزی که من را نگران کرده این است که اگر واقعا مردم به کرونا چنین نگاهی داشته باشند ما کماکان اندر خم یک کوچه خواهیم ماند. جواب دهندگان به این نظرسنجی هیچ وظیفه‌ای برای خود قائل نبودند، یا می‌خواستند تقصیر را گردن دیگران بیندازند یا حرف‌های سیاسی زده بودند. هیچکس به چیزی مثل وظیفه شهروندی اشاره نکرده بود، هیچکس نگفته بود وظیفه من به عنوان یک شهروند، یک فرد از این جامعه چیست. همه همان حرف‌هایی را زده بودند که اگر موضوع نظرسنجی بنزین یا قیمت کره یا برجام هم بود، می‌زدند. انگار نه انگار غرامت جدی نگرفتن کرونا مرگ است، در بستر مرگ کسی به دولت و جناح‌های سیاسی کار ندارد. من نمی‌دانم این چه رویکردی است که ما همه چیز را سیاسی می‌بینیم. چرا خیال می‌کنیم همه کارها را دولت باید انجام بدهد. چرا فکر می‌کنیم یک تیم باید از مریخ بیاید و ما را از دست این بیماری لعنتی نجات بدهد. مگر غیر از این است که تنها راه و بهترین راه جلوگیری از شیوع کرونا استفاده از ماسک و رعایت پروتکل‌هاست. گیریم کشور را تعطیل می‌کردند و از همه می‌خواستند در خانه بنشینند، آیا اصولا چنین راهی امکان‌پذیر است؟ آیا کارگر و راننده و آرایشگر و بقال و سیمان فروش و کافه‌دار می‌توانست بی خیال امرار معاش شود و در خانه بنشیند؟ از این بگذریم، چرا به همه نقد داریم جز خودمان؟ مگر غیر از این است که رعایت نکردن امثال من باعث شده است که موج سوم کرونا از راه برسد؟ آدم باید یک سوزن به خودش بزند یک جوالدوز به دیگران.