وعده‌هایی با سررسید نامعلوم!
«یارانه ۴۵۰ هزار تومانی»، «ایجاد سالانه یک میلیون شغل»، « سبد غذایی روزانه با ۱۳ قلم کالا»، «وام ۵۰۰ میلیون تومانی به هر زوج»، « نابودی فقر تا ۴ سال آینده »، «رایگان شدن اینترنت برای دهک های پایین جامعه» و « تبدیل محل‌های نماز جمعه به تریبون‌های مردمی برای اعتراضات »؛ این ها تنها بخشی از وعده های سوال برانگیز ۷ کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری است.
یکی از توصیه‌های رهبر انقلاب اسلامی به کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری «پرهیز از شعارهای غیر واقع‌بینانه» است که در اولین سالگرد آغاز به کار مجلس یازدهم، در دیدار تصویری با نمایندگان مجلس شورای اسلامی مورد تاکید ایشان قرار گرفت.
حضرت آیت الله خامنه ای در این دیدار بیان کردند: « شعارهای غیر واقع‌بینانه هم داده نشود. شعارهای غیر واقع‌بینانه گاهی ممکن است فریب مردم تلقی بشود. با توجه به امکانات کشور و واقعیات کشور بایستی شعار داد و وعده داد؛ این جوری بایستی عمل کرد.»
اما چقدر وعده ها و برنامه های انتخاباتی کاندیداها مبتنی بر واقعیات روز جامعه است؟ در این گزارش مروری بر وعده ها و شعارهای انتخاباتی ۷ نامزد سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بر اساس نظرات و دیدگاه های آنان شده است.
البته بدیهی است پرداختن به این موارد و بررسی امکان عملی شدن آنها یک سوی ماجراست و طرف مهم تر آن، قضاوت مردم ایران است که چقدر این وعده ها را واقعی و متناسب با نیازهای کشور ارزیابی کرده و به مطرح‌کنندگانش اعتماد می کنند.
دیدگاه تان را بنویسید