آنهایی که دل حبیب من را شکستند خدا ازشون نمی‌گذره

به گزارش نامه‌نیوز، مرد تنهای شب دیروز تنها نبود؛ دیروز اشک ها بود که از چشم بر روی گونه می ریخت و ترانه‌ها بود که زیر لب زمزمه می شد! دیروز هفتمین روز خداحافظی حبیب محبیان بود؛ دیروز جسم حبیب در خاک بود و روحش با مردمی که دوستش داشتند در شهرک غرب قدم می‌زد و برای آنها از سال های غربتش می‌خواند اما دیگر گوشی نبود که صدای او را بشنود. دیروزکسی به خاطر ترافیک شهرک غرب که ناشی از حضورپرشکوه مردم در مراسم مسجد جامع این منطقه بود، دست بر بوق نمی‌برد چون حال و هوای حاضران قابل درک بود . دیروز پسر حبیب که جمعه به ایران رسیده بود هم در جمع آنهایی بود که پدرش را دوست داشتند؛ همان پسری که به تازگی در صفحه خودش در شبکه مجازی نوشته بود: «آنهایی که دل حبیب من را شکستند خدا ازشون نمی‌گذره». فرزند حبیب هرچند به صراحت منظورش از دلشکستگی را بیان نکرده اما به نظر می رسد واکنش محمد مرتبط باشد به عدم صدور مجوز برای فعالیت مجدد پدرش در داخل و البته عدم همراهی برای دفن حبیب در قطعه هنرمندان. دیروز اما محمد فهمید پدرش در هر کجا دفن شده در قلب بسیاری از هموطنانش خانه دارد. مراسم ترحيم زنده‌ياد حبيب محبيان صبح ديروز با حضور هنرمندان و علاقه‌مندان و هواداران اين خواننده محبوب موسيقي پاپ در مسجد جامع شهرك غرب برگزار شد. اين مراسم ترحيم در حالي برگزار شد كه سيل عظيمي از هواداران حبيب محبيان پشت درهاي بسته مسجد ايستاده بودند. در حالي‌ كه سالن اجتماعات مسجد از جمعيت پر نشده بود، اما مسئولان سالن اجازه ورود مردم را نمي‌دادند و همين امر باعث ايجاد هرج و مرج و بي‌نظمي در بخش بيروني مسجد شد. هيچگاه به ابتذال كشيده نشد حميدرضا نوربخش مدير خانه موسيقي در اين مراسم حبيب محبيان را هنرمندي نجيب و فرهيخته معرفي كرد و در سخنانش افزود: محبيان از كساني بود كه در طول زندگي هنري‌اش هيچگاه به ابتذال كشيده نشد و هميشه در يك مسير مشخص هنري با سبكي كه به خودش اختصاص داشت فعاليت مي‌كرد و همواره مفاهيم زيبا و ارزشمندي در هنرش متبلور و متجلي بود. اگر چه موسيقي او موسيقي پاپ بود ولي از مبنا و تفكري برخاسته بود. حبيب هنرمندي بي‌حاشيه و بي‌آزار بود كه در راه خود حركت مي‌كرد. وي چند سال پيش با اين اميد كه بتواند در كشورش فعاليت داشته باشد با وعده‌هاي دولت قبل به ايران آمد، اگرچه خواسته او برآورده نشد. وي اظهار كرد: حبيب در گوشه‌اي در شمال كشور زندگي بي‌حاشيه را از سر گرفت و گاه در مراسمي كه دعوت مي‌شد حضور پيدا مي‌كرد، او به معناي واقعي هنرمندي مظلوم و ارزشمند بود. نوربخش در سخنانش به درخواست نكردن حبيب محبيان از دولت جديد براي اجراي كنسرت و ادامه فعاليت اشاره كرد و افزود: شايد اگر براي فعاليتش از دولت جديد درخواست مي‌كرد مجال فعاليت برايش ايجاد مي‌شد اما آنقدر هنرمند نجيبي بود كه در گوشه‌اي از كشور تنها زندگي خود را سپري كرد. رفتن او براي همه ما ضايعه بزرگي بود و همه ما را دچار شوك كرد. تلاش كرديم، محقق نشد مدير خانه موسيقي گفت: خانه موسيقي به عنوان تنها نهاد صنفي براي مراسم تشييع وي در تهران تلاش كرد؛ اگرچه اين امر محقق نشد و وي در همان محل سكونت تشييع و تدفين شد. وي در سخنانش با تشكر از مردم حق‌شناس و هنرمند دوست عنوان كرد: مجموعه معاونت هنري وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، استانداري، فرمانداري و مراجع و مراكز ذيربط اين مراسم را برگزار كردند. وي در سخنانش براي كساني كه بيرون از در مسجد مانده بودند اظهار شرمندگي كرد و اعلام كرد: گفته بوديم مكاني سايه براي مردم در نظر گرفته شود تا حداقل آنجا حضور پيدا كنند و اينگونه شرمنده آنها نشويم. وي در سخنانش براي حبيب محبيان آرزوي رحمت و آرامش از درگاه خداوند منان كرد. به جاي محبيان مي‌گويند حبيب ما حجت‌الاسلام فخرالدين صابري نماينده سابق رامسر نيز در اين مراسم گفت: محبيان در سال ۱۳۶۰ در شرايطي امكان فعاليت برايش مهيا نبود از كشور مهاجرت كرد و از سال ۱۳۶۴ در لس‌آنجس اقامت داشت اما هيچگاه در آن فضا مجذوب ديگر افراد و ديگر هنرمندان مستقر در آنجا نشد و استقلال خود را حفظ كرد و بر اساس عرق و وطن‌دوستي و علاقه‌مندي به وطن كه از ايمان و باور قلبي است با ارسال نامه به رئيس‌جمهور قبل درخواست بازگشت به وطن داد كه پس از تاييد به كشور بازگشت. او با يك دنيا عشق و علاقه نسبت به ميهن از غربت به كشور آمد اما متاسفانه با وجود فعاليت‌هاي ارزشمند انجام شده موفق به فعاليت هنرمندانه در ايران نشد. با وجود ميل مردم نسبت به كار و فعاليت وي شرايطي به وجود نيامد كه وي به اجراي موسيقي بپردازد، در رامسر ساكن شد و بعد از مدتي در روستاي نياسر در ويلايي اجاره‌اي اقامت گزيد. وي ادامه داد: سير و سلوك رفتاري محبيان با اهالي اين روستا به گونه‌اي بود كه وقتي به آنجا سفر مي‌كنيم يا از نوع زندگي وي از مردم جويا مي‌شويم به جاي محبيان مي‌گويند حبيب ما و اين بسيار جالب است كه شخصيتي در محلي آن چنان مردمي زندگي كند كه مردم با توجه به سير و سلوك و رفتار وي او را متعلق به خود بدانند. ممكن است به دليل علم و هنر يا موقعيت برخي از افراد خود را برتر از ديگران بدانند كه البته اينگونه انسان‌ها در دل مردم جايي ندارند اما محبيان با وجود برخورداري از موقعيت علمي هنري و اجتماعي و برتري‌هاي اخلاقي متواضعانه با مردم برخورد مي‌كرد به‌طوري كه مردم حس مي‌كنند اين شخصيت تبلور آرمان‌هاي خودشان است. شيوه‌اي كه او مي‌خواند باعث شد كه در دل مردم جاي گيرد. حجت‌الاسلام فخرالدين صابري بيان كرد: شخصيت‌هايي مثل حبيب انصافا از شخصيت‌هاي وطن‌دوست و علاقه‌مند به جامعه هستند كه با قلبي سرشار از عشق به مردم مي‌خواستند انجام وظيفه كنند. وي مرگ را وسيله و محملي براي انتقال بشر به عالم ديگر معرفي كرد و افزود: ما معتقد هستيم پاشايي، حبيب محبيان و ديگر هنرمندان فرهيخته اين مرز و بوم در جوار حق آرميده‌اند و زنده هستند. ما براي آنان طلب علو درجات در نزد خدا داريم. محمد محبيان، پسر حبيب، امير تاجيك، مصطفي پاشايي، رضا بنفشه‌خواه، حوري بنايي و پدر مرتضي پاشايي از جمله افرادي بودند كه در اين مراسم حضور داشتند. در حاشيه مراسم ترحيم حبيب محبيان علاقه‌مندان و هواداران اين خواننده محبوب موسيقي پاپ با گرد هم جمع شدن و زمزمه كردن آهنگ‌هاي اين هنرمند با خوانده محبيان اظهار همدردي كردند. قطعات «مادر»، «ببار‌اي برف» و «مرد تنهاي شب» از ترانه‌هايي بودند كه مردم در بيرون از مراسم مكررا همخواني كردند.

منبع: روزنامه آرمان