قدمی به دلجویی اهل هنر

به گزارش نامه‌نیوز، اهالی سیاست سخت مشغول به امر خویش‌اند. حال آنکه کمی دورتر از این حوزه پرهیاهو و عبوس، چیزی شبیه به فاجعه در حال وقوع است. فاجعه‌ای در میان دردی‌کشان خوشخویی که از قضا به وقت لزوم از خود برای اهل سیاست و قدرت مایه می‌گذارند. از آن جمله در فصل انتخابات که به میدان آمدند و مردمان را به حضور و مشارکت دعوت کردند و در خرداد 92 نیز که چهره های آشنا، فکر و خلاقیت و کوشش خویش را خرج نام و جریانی کردند که امروز بر صدر قوه اجرایی است و این محملی است برای آنکه از رییس جمهور و وزیرش بتوان در این ماجرا استمداد کرد و آنان را تفطن به وقوع فاجعه داد. با این همه این اخبار تلخ را نه فقط رییس و وزیر بلکه باید همگان بشوند و مخاطب این هشدارها باید همه باشیم. از هر اردوگاه و جناح سیاسی که در این سرزمین اند و دل در گرو آن دارند تا بدانیم که جامعه را هنر می سازد و سیاست اداره می‌کند. مردمان، سیاستمداران را می‌شناسند و هنرمندان را دوست می‌دارند و اهالی هنرند که بهترین و شریف‌ترین حاملان امر تربیت‌اند. باید اهل هنر را بخوانیم و کار تربیت و آموزش و پرورش را به ایشان و هنرشان بسپاریم تا زبان نسل‌ها را بیابند و قالب‌ها را بسازند و چنان بگویند که به دل‌ها بنشیند و به کار آید. در خبرهاست که هر روز از ساکنان سرزمین هنر کسانی چمدان مهاجرت می‌بندند و سر از شبکه‌ها و محافلی در می‌آورند که کسی در جلافت و سخافت آنان تردیدی ندارد. می‌توان این اخبار را نشنیده گرفت. می‌توان تعریض کرد که این چه مهم است در میان این همه مساله سیاسی و بین المللی و دیپلماتیک؟ می‌توان تمام رفتگان را به یک چوب راند و هزار گونه اتهام شخصی و روانی و فرهنگی را به سمت ایشان روانه کرد. این همه اما هیچ نیست مگر ناشی از غفلت ما که نقش هنر و هنرمند را در برساختن جامعه ای غیرخشن و تربیت‌یافته و متعالی نادیده می‌گیریم و شان اهل هنر را به قدر لازم و کافی نمی‌شناسیم. از جمع اینان که رفته‌اند یکی خاموش مانده و به حضوری و حقوقی در فلان شبکه بسنده کرده و دیگری کوشیده در شبکه های مجازی از خود تصاویر نامتعارف و گاه ناجور ثبت کند. اما بعید است که ریشه این رفتن ها چندان عامدانه و معاندانه باشد. گویی بیش از همه رفتاری است از سر استیصال و ناگزیری؛ و این همانجاست که باید مدیران فرهنگی را فراخواند تا کاری کنند. از رسانه ملی که بازیگران چندی پیش به یکی از مدیرانش نامه نوشتند و از بیکاری و تنگی معیشت و بداخلاقی در این عرصه گلایه کردند تا وزیر ارشاد که باید برای پرکاری عده ای و بیکاری عده ای دیگر چاره بیندیشد. باید کاری کنیم؛ پیش از آنکه این موج تبدیل به جریان شود و اهل هنر در قال و مقال نمادهای ابتذال گم شوند و به دست اینان ربوده شوند. می‌توان فراتر از خطابه و نطق و مصاحبه کاری کرد. می‌توان فضای هنر را از انحصار تاجران و متجاسران خارج نمود و از طایفه هنرمندان دلجویی کرد و خبر گرفت. از معیشت ایشان پرسید تا بدانند که هنرمندی در این دیار، همه تلخی و تنگی معیشت نیست و هستند مدیران وهواداران و مردمانی که هراز گاه از ایشان خبری به دلجویی و دلداری می‌گیرند.

منبع: روزنامه ابتکار