اشک‌های طلایی جوکوویچ جاودانه شد
نواک جوکوویچ تاریخ تنیس را رقم زد. اسطوره صرب بالاخره به مدال طلای المپیک رسید تا ثابت کند یکی از بزرگترین غول‌های تاریخ ورزش است.
به گزارش "ورزش سه"، فینال تنیس انفرادی مردان المپیک 2024 پاریس یکی از جذاب‌ترین فینال‌های این دوره از بازی‌ها بود. دیداری حالا که به یکی از کلاسیک‌های جدید تنیس تبدیل شده: نوواک جوکوویچ مقابل لوکاس آلکاراس.
دیدار مسن‌ترین تنیسور المپیک پاریس با 37 سال سن مقابل جوان‌ترین تنیسور راه یافته به فینال با 21 سال سن. آلکاراس که کمی قبل‌تر در فینال ویمبلدون نوله را شکست داده بود، این بار حریف تجربه و استقامت جوکوویچ نشد و نتوانست از مزیت جوانی خود علیه او استفاده کند.
در ست اول آلکاراس هشت بار به برک پوینت رسید ولی نتوانست از آنها استفاده کند. او در کلیدی‌ترین لحظات مسابقه نتوانست در حد جوکوویچ موفق ظاهر شود تا بعد از 2 ساعت و 51 دقیقه در دو تای برک متوالی با نتایج 7-6 (7-3) و 7-6 (7-2) شکست را بپذیرد.
این بازی همان‌طور که انتظار می‌رفت برای تنیسور صرب بار احساسی بیشتری داشت. او به دنبال تاریخسازی بود. رویایی بزرگ که نوله به آن نرسیده بود: بوسه زدن بر مدال طلای المپیک. تنیسوری که 24 گرنداسلم داشته، هفت بار در مسترز قهرمان شده و یک بار فاتح جام دیویس شده نمی‌خواست مثل راجر فدرر بدون طلای المپیک با تنیس خداحافظی کند.
جوکوویچ در شروع بازی حق داشت نگران باشد. کمی قبل‌تر در چمن ویمبلدون او مقابل آلکاراس هیچ حرفی برای گفتن نداشت اما نباید فراموش کنیم که او در زمان برگزاری ویمبلدون تازه زانویش را به تیغ جراحی سپرده بود.
زمین فیلیپ کارتیه ملک مطلق جوکوویچ بود
از همان شروع بازی مشخص بود که همه تماشاچی‌ها هوادار نوواک هستند. مشخص نیست چرا همه تماشاچی‌ها نوله را بیشتر دوست داشتند. شاید چون می‌دانستند این آخرین تیر ترکش تنیسور صرب است تا به رویای طلایی‌اش برسد. یا شاید به این خاطر که بعد از فینال ویمبلدون گمان می‌کردند آلکاراس شانس اول پیروزی است و بر اساس یک مکانیزم روانی، طرف کسی را گرفته بودند که او را ضعیف‌تر می‌دانستند.
دلیل این هواداری هر چه بود در طول مسابقه بارها در زمین فیلیپ کارتیه یک صدا شاهد فریادهای "نوله، نوله" بودیم. هواداران آلکاراس در شبکه‌های اجتماعی از این وضعیت ناراحت بودند و می‌گفتند این شرایط عادلانه نیست.
جوکوویچ بدهی‌اش را به صربستان ادا کرد
نوله از اولین شکست در المپیک، باختی که در نیمه‌نهایی 2008 مقابل رافائل نادال داشت، احساس می‌کرد دینی به گردن دارد که باید برای کشورش ادا کند. یک مدال طلای باارزش برای صربستان که او هر چه تلاش کرده بود به آن نرسیده بود.
وقتی بازی تمام شد جوکوویچ راکت را رها کرده و فریادزنان روی زمین زانو زد. یک تصویر کلوز‌آپ تلویزیونی نشان داد که انگشت دست راست نوله روی زمین بی‌اختیار می‌لرزد. واکنش عضلانی ناشی از خستگی مفرط و واکنش روانی یک پیروزی تاریخ در ترکیب با هم یکی از عجیب‌ترین صحنه‌های این المپیک را رقم زد.
جوکوویچ که از فرط خوشحالی بی‌قرار بود به سمت سکوها دوید تا این افتخار بزرگ را با دختر خردسالش جشن بگیرد.
نوواک جوکوویچ حالا می‌تواند ادعا کند که تنیس را کامل کرده است. او پنجمین تنیسور در تاریخ این رشته است که به گلدن اسلم می‌رسد: کسی که هر چهار گرنداسلم را فتح کرده و مدال طلای المپیک را هم به گردن آویخته است.
لوکاس آلکاراس جوان در پایان بازی آنقدر احساساتی بود که مقابل دوربین تلویزیون به گریه افتاد و نتوانست مصاحبه‌اش را کامل کند. این جوان اسپانیایی بدون شک سال‌های زیادی مقابل خود دارد تا برای رسیدن به جایگاه بلند جوکوویچ تلاش کند. نگران نباش لوکاس، گلدن اسلم منتظر تو است.
دیدگاه تان را بنویسید