گفتگو با گزارشگری که پایش به پرونده بیرانوند باز شد!
نمی‌دانم این شکایت به چه صورت است و تا به حال هم به کمیته اخلاق نرفته‌ام، اما گردن ما از مو هم باریک‌تر است.
به گزارش "ورزش سه"، لحظاتی پس از به صدا درآمدن سوت پایان دیدار سپاهان و تراکتور در هفته ششم لیگ برتر، باشگاه تراکتور با انتشار توییتی اعلام کرد از گزارشگر صدا و سیمای مرکز اصفهان در بازی مقابل سپاهان به دلیل اظهارات غیرحرفه‌ای و خارج از عرف به کمیته اخلاق شکایت کرده است.
به نظر می‌رسد این اقدام باشگاه تراکتور به دلیل جمله جنجالی این گزارشگر درباره علیرضا بیرانوند صورت گرفت؛ جایی که او پس از مهار ضربه محمدمهدی محبی توسط بیرانوند گفت: "هواداران تراکتور باید خوشحال باشند که هنوز رای انضباطی اعلام نشده تا بیرانوند درون دروازه تراکتور بدرخشد."
یک روز پس از این مسابقه، اسماعیل حسینی، گزارشگر تقابل سپاهان - تراکتور، در گفتگویی اختصاصی با خبرنگار ورزش سه درباره این اظهارنظر جنجالی خود توضیح داد و اعلام کرد اقدام باشگاه تراکتور باعث تعجب او شده است. حسینی در این گفتگو همچنین در خصوص دلیل حمایت برخی از گزارشگران از تیم‌های استان‌شان صحبت کرد و در مورد سبک گزارش خود نیز توضیحاتی ارائه داد.
این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:
* گزارش دیشب شما جنجالی شد و باعث شد باشگاه تراکتور از شما شکایت کند. در این باره صحبت کنید.
زمانی که خبر را شنیدم، واقعا شوکه شدم، چون اصلا صحبتی نکرده بودم و حتی از آقای اسکوچیچ و تیم تراکتور تعریف و تمجید کردم و گفتم ایشان تراکتور را متحول کرده‌اند. شما می‌دانید سطح هواداری گزارش‌هایی که در شهرستان انجام می‌شود، خیلی به نفع تیم میزبان است، اما من اصلا این کار را نکردم و حتی هواداران سپاهان شاکی بودند که چرا انقدر از تیم تراکتور تعریف کردم. با این حال همیشه فضای بازی حکم می‌کند که گزارش چطور باشد. در بازی دیروز سپاهان در نیمه اول واقعا خوب اما در نمیه دوم سپاهان نتوانست بازی خوب خودش را انجام بدهد و تاکتیک‌های آقای اسکوچیچ واقعا تاثیرگذار بود که من به تمام این‌ها را در گزارش اشاره کردم، اما پس از بازی از دوستان شنیدم باشگاه تراکتور توییت زده که از شما به کمیته اخلاق شکایت کرده است. البته من متوجه نمی‌شوم این شکایت به چه صورت است و تا به حال هم به کمیته اخلاق نرفته‌ام، اما گردن ما از مو هم باریک‌تر است و اگر قرار باشد در کمیته اخلاق حاضر شویم، حتما می‌رویم و توضیح می‌دهیم. ما کار خطایی انجام نداده‌ایم.
* اما به نظر می‌رسد صحبت شما درباره حکم علیرضا بیرانوند باعث این شکایت شده است.
اینکه نوشته بودند صحبت‌های خارج از عرف، برای من جای سوال دارد. من از دروازه‌بان تراکتور تعریف کردم و گفتم اگر او نبود، دروازه‌شان باز شده بود و هواداران تراکتور باید خوشحال باشند که هنوز رای کمیته انضباطی ابلاغ نشده و دروازه‌بان‌شان را دارند. آیا این بی‌اخلاقی است؟ صحبت خارج از عرف است؟ همه دیدند که تا قبل از این بازی مشخص نبود که بیرانوند می‌تواند بازی کند یا حکم او صادر می‌شود. این‌ها مسائل روز است و ماه‌ها است که همه جراید و مطبوعات و رسانه و برنامه‌های تلویزیونی درباره این موضوع صحبت می‌کنند و حتی رای را اعلام می‌کنند و مدت محرومیت او را می‌گویند. آنها غیرحرفه‌ای و خارج از عرف نیست و منِ گزارشگر که با چاشنی تعریف و تمجید این مسئله را عنوان کردم، صحبتم خارج از عرف و غیرحرفه‌ای بوده است. خیلی برایم جالب و عجیب بود.
* نکته عجیب این بود که به نظر می‌رسید شما کاملا مطمئن هستید که بیرانوند محروم خواهد شد.
همه دیدیم که چند شب پیش در یک برنامه زنده رای را اعلام کردند و شرایط را تشریح کردند. حتی در فضای مجازی و رسانه‌های اصفهان این شائبه و صحبت وجود داشت که شاید فدراسیون به خاطر حکمی که سپاهان از CAS برای فدراسیون گرفت، فدراسیون بخواهد سپاهان را در تنگنا بگذارد و دیرتر حکم را ابلاغ کند تا بازی با سپاهان هم بگذرد. من صحبتی را کردم که همه جا مطرح بوده و الان سوال من این است که اگر رای ابلاغ شد و همانطور بود که گمانه‌زنی می‌شود؛ آن زمان تکلیف این توییت چه می‌شود؟
* اما جدا از این حواشی، سبک گزارش شما همیشه جذابیت خاصی برای مخاطبان دارد. درباره گزارش‌های هیجانی‌تان صحبت کنید.
من حدود ۲۵ سال مخاطب تلویزیون بودم و فقط فوتبال دیدم و در آن زمان یکی از منتقدین سفت و سخت گزارشگران تلویزیون بودم. من دوست داشتم آن کلیشه‌ای را که حدود ۲۵ سال شنیده بودم، تغییر بدهم. البته خیلی سخت است، چون شاید در ابتدای کار فضای شنوایی مخاطب‌ها این اجازه را ندهد که خیلی سریع تغییراتی به وجود بیاوری و صحبت‌هایی را مطرح کنی که گوش شنونده با آن آشنا نیست. البته این نکته را هم بگویم که نسلی از گزارشگران وارد سازمان شدند که مثل من بیننده سفت و سخت فوتبال بودند و از این سبک گزارشگری ناراحت بودند و تلاش کردند تا جایی که اجازه دارند، این فضا را تغییر بدهند و از کلیشه چندین و چند ساله خارج کنند. خدا را شکر تغییرات زیادی ایجاد شد و من احساس می‌کنم تغییراتی که هم‌نسل‌های من ایجاد کردند باعث شده حتی گزارشگران قدیمی‌تر هم سبک قدیمی‌شان را تغییر بدهند و جوان‌پسندتر گزارش می‌کنند.
* یکی از موضوعاتی که در ابتدای صحبت‌هایتان هم اشاره کردید، حمایت گزارشگران شهرستان از تیم‌های شهرشان است، آن هم درحالی‌که انتظار می‌رود گزارشگرها بی‌طرف باشند. دلیل این نوع گزارش‌ها چیست؟
من خیلی به این موضوع فکر کردم و احساس می‌کنم این مسائل به خاطر یک‌سری کمبودهایی است که در شهرستان‌ها و مراکز وجود دارد. در تهران، رسانه‌ها قدرتمندتر هستند و برنامه‌های بیشتری راجع به دو باشگاه پرطرفدار ساخته می‌شود و بینندگان و طرفداران آن دو تیم از مباحثی که برای تیم‌شان مطرح می‌شود، سیراب می‌شوند. ۹۵ درصد برنامه‌های ورزشی تمام شبکه‌های تلویزیونی حول محور استقلال و پرسپولیس است، اما در خصوص تیم‌هایی مثل سپاهان، ذوب‌آهن، تراکتور، فولاد و ... در مراکز استان برنامه‌های تخصصی مخاطب محور مثل فوتبال برتر و شب‌های فوتبالی وجود ندارد که فوتبال آن شهر را به چالش بکشد و کارشناسی کند. وقتی این تریبون وجود نداشته باشد یا کم باید، بیننده و هواداران از مسائلی که برای تیمش به وجود آمده است، سیراب نمی‌شود. از طرفی برنامه‌های پرمخاطب در رسانه ملی هم فرصت این را ندارند که به مسائل ریزی که برای باشگاه‌های دیگر استان‌ها اتفاق می‌افتد، بپردازند.
* پس شما اعتقاد دارید انتظارات هواداران باعث ایجاد این فضا می‌شود؟
این مسائل باعث می‌شود از تریبون بعدی که ما گزارشگران هستیم، این انتظار وجود داشته باشد که تریبون هواداران و حتی برخی مدیران و نیازهای باشگاه باشیم و صحبت‌هایی را مطرح کنیم. البته ما هم باید تا جایی صحبت‌ها را پالایش و سنگین و سبک کنیم، اما احساس نیاز از آنجا شکل بگیرد. وقتی آن برنامه‌های چالشی و محتوایی نیست که این صحبت‌ها در آن مطرح شود، این انتظار از ما مطرح می‌شود که آنها را مطرح کنیم، درحالی‌که فضای گزارش، فضای این صحبت‌ها نیست. برای مثال در حال حاضر سپاهان پرونده CAS را برنده شد؛ یک کار بزرگ که هیچ باشگاهی علیه فدراسیون و قانونی که همه با آن مشکل دارند، انجام نداده است. واقعا در برنامه‌های پربیننده به این موضوع پرداخته نشد. این موضوع باعث ایجاد یک احساس نیاز می‌شود و در استان هم برنامه‌ای نیست که این نیاز را برطرف کند؛ بنابراین از منِ گزارشگر انتظار دارند وسط بازی این را مطرح کند. این‌ها باعث می‌شود طرفداری موج بزند. شاید اگر عزیزان و مدیران سازمان، احساس نیازها را برطرف کنند و برنامه‌هایی را برای این موضوعات تولید کنند، هم ما از زیر فشار خارج می‌شویم و هم بحث طرفداری کمتر می‌شود. البته فکر می‌کنم در سال‌های اخیر این موضوع خیلی کمرنگ‌تر شده، اما گاها هم بازی باعث می‌شود که گزارش‌ها یک‌طرفه پیش برود؛ برای مثال من بازی سپاهان و مس رفسنجان را گزارش کردم که سپاهان ۵-۱ برد، در این شرایط من چه چیزی از مس رفسنجان بگویم؟
* اما این صحبت‌های خارج از گزارش گاهاً برای خود گزارشگرها هم دردسرساز شده است. مثل صحبت دیشب شما درباره بیرانوند ارتباطی به گزارش بازی نداشت.
صحبت من همین است. ما که به این مسائل عادت داریم که دیواری کوتاه‌تر از گزارشگر پیدا نمی‌کنند. موضوع آقای بیرانوند یک ماه است در رسانه‌ها مطرح می‌شود، اما چرا با آنها کاری ندارند و از من شکایت می‌کنند؟ البته به نظرم می‌خواستند به جو هواداری‌شان هم آرامش بدهند و بگویند خبری نیست. انشالله خبری هم نباشد. ما چیزی را که هر روز بیان می‌شود، بیان کردیم.
* حتی این سبک گزارش‌ها مدتی قبل هم برای آقای جماعتی (دیگر گزارشگر اصفهان) دردسرساز شد و انتقاد ایشان از بازیکنان سپاهان شکایت باشگاه سپاهان را به دنبال داشت.
همانطور که گفتم اگر برنامه‌ای با وقت کافی باشد، کارشناس به صورت کامل در خصوص این موضوعات صحبت می‌کند. در حال حاضر برنامه‌هایی هست که برای مثال کارشناس ۵-۶ دقیقه در آن فرصت دارد. اگر یک برنامه چالشی و گفتگو محور باشد که به طور کامل در آن درباره سپاهان و خریدها و ... صحبت شود، دیگر از ما گزارشگران انتظاری وجود ندارد که روی آنتن زنده گزارش این مباحث را مطرح کنیم. کار ما گزارش بازی است، اما وقتی کمبودهایی وجود دارد، از ما تقاضا می‌کنند و ما هم تا جایی که فضای گزارش اجازه بدهد، این نیاز را برطرف می‌کنیم. البته گاهی هم واقعا نمی‌شود.
* صحبت پایانی؟
من دوست دارم از دوستان در مرکز درخواست کنم که فضا را رنگی نکنند و به گزارشگران مراکز فضا بدهند. احساس می‌کنم نسبت به انتخاب ما گزارشگران برای فوتبال‌های خارجی نگاه رنگی وجود دارد. امیدوارم اینطور نباشد و فضا را به عدالت بین همه تقسیم کنیم. همان بچه‌هایی که در تهران گزارش می‌کنند، هم‌دوره‌ای‌های بودند و سبک‌هایمان بسیار به همدیگر نزدیک است اما جبر جغرافیایی و نگاه‌های رنگی کار را رنگی می‌کند. امیدوارم اینطور نباشد.
دیدگاه تان را بنویسید