روایت وزیرکشور دولت سازندگی از هزینه های میلیاردی کاندیداها در انتخابات و خرید رای در روستاها

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

به گزارش نامه نیوز بشارتی البته به هزینه انتخاباتی خود برای ورود به مجلس اول هم اشاره کرده و می گوید من آن زمان تنها 5 تومان برای انتخابات هزینه کردم. گفت و گوی خبرآنلاین را با وی در ادامه می خوانید:

با توجه به تجربه ای که شما به عنوان وزیر کشور داشتید فکر می کنید ضرورت شفافیت مالی کاندیداها در انتخابات تا چه میزان است؟

به دلایل متعدد و به خصوص اوضاع منطفه و روابط ما با کشورها و همینطور وضعیت داخلی این دوره از انتخابات از حساسیت بیشتری برخوردار است. همه کسانی که دل برای استقلال و عدم وابستگی کشور می سوزانند باید اهتمام داشته باشند تا با قول و فعلشان بر اعتبارات جمهوری اسلامی اضافه کنند. یکی از چیزهایی که مردم به شدت روی آن حساس هستند وضعیت اقتصادی مسئولان است. مردم دلشان می خواهد کسانی که در این کشور تصمیم گیرنده هستند و با رای آنها به پارلمان آمده اند افراد با تقوا و به لحاظ اقتصادی سالم باشند. اما با تاسف خبرهایی طی چندماه گذشته به گوش می رسد نشان می دهد بعضی از دولتمردان سابق و افراد وابسته نزدیک به آنها از عدم شفافیت مالی برخوردارند. من نمی خواهم بگویم پول های کثیف وارد زندگی این ها شده است. چون معتقدم بنده باید به عنوان یک فرد ایرانی و انقلابی با جساب و کتاب حرف بزنم و بی جهت کسی را متهم نکنم و با سند اظهار نظر کنم. اما شنیده می شود که بعضی از کاندیدها از همین الان برای هزینه های انتخاباتی شان رقم های چند میلیاردی کنار گذاشته اند. من شنیدم یکی از کاندیداها دو میلیارد تومان برای انتخابات گذاشته است.

مسئله همین است که واقعا کاندیداها تا چه میزان مجاز هستند برای انتخابات هزینه کنند؟

متاسفانه در قوانین ما هنوز این موضوع مشخص نشده است و حتما باید هرچه زودتر قانونی اعم از لایحه و یا طرح در مجلس مطرح شود و سقفی برای این هزینه ها تعیین کند. یک نماینده اگر 5 میلیون حقوق بگیرد با توجه به اینکه 48 ماه هم در مجلس خواهد بود، در مجموع 250 میلیون دریافت خواهد کرد. حالا چرا نماینده ای می خواهد برای دریافت 250 میلیون، دو میلیارد هزینه کند؟ این پول ها را از کجا می آورد؟. سوال من این است که در مجلس و در پشت پرده چه می گذرد؟. عاقلانه است که کسی برای 250 میلیون دو میلیارد هزینه کند؟. این باید هر چه زودتر شفاف سازی شود.

سال 75 دوره ای که من وزیر کشور بودم شنیدم یکی از نمایندگان برای ورود به مجلس مبلغ بزرگی هزینه کرده است. از او خواستم به وزارت کشور بیاید و بعد به او گفتم چرا یک میلیارد هزینه کرده ای. با صراحت به من گفت بد به عرض شما رسانده اند من 650 میلیون تومان بیشتر هزینه نکرده ام!. متاسف شدم و گفتم بعد از اسلام والسلام!. خوب سوال این است که این هزینه ها از کجا می شود و برای چه هدفی؟. اگر در این دوره چنین هزینه ای می شود در دوره های پانزده و بیست کاندیداها چقدر باید هزینه کنند که به پارلمان راه پیدا کنند؟

واقعیت این است که با هزینه هایی که عده ای می کنند به ویژه در روستاها از قبل رای میخرند و با تاسف مردم این مناطق هم رای خود را می فروشند. من به شدت احساس خطر می کنم.

آقای بشارتی با توجه به تجربه شما هزینه معقولی که هر کاندیدا باید انجام دهد تقریبا چقدر است؟

ببینید میزان هزینه ها در شهرستان ها با تهران فرق دارد. همینطور در تهران هم با مراکز استان ها فرق می کند. اگر کسی در لیست بیاید و گروهی بخواهد کار کند و مردم هم به آنها علاقه مند باشند و سوابق خوبی داشته باشند و توانسته باشند نظر مردم را در دوره های قبلی خارج از پارلمان به دست آروده باشند مردم به لیست هم می توانند رای دهند. بنابراین هزینه زیادی روی دست کاندیدا نخواهد گذاشت و آن کاندیدا که در لیست قرار می گیرد می تواند با هزینه ای بالغ بر 20 تا 50 میلیون کار را پیش ببرد. اما اگر افراد بخواهند در تهران و شهرهای بزرگ مثل شیراز و مشهد و اصفهان و تبریز مستقل کاندید شوند هزینه ها بالا می رود. اگرچه قانون تا حدودی تبلیغات را کنترل کرده و بنرها و کارت های پستال و انواع پارچه نوشته ها و اعلامیه های متعدد و عکس های فراوان رنگی را ممنوع کرده جز در ستاد این افراد ولی در تهران اگر این روال ادامه یابد هزینه ها سرسام آور خواهد بود. با این حال من فکر می کنم فاجعه در شهرستان ها است. متاسفانه در آنجا خرید رای خیلی آسان تر خواهد بود.

در جریان یکی از دوره های انتخاباتی، یکی از محافظ های من می گفت در یکی از روستاهای جهرم خواهرزاده نوجوان من که دوم راهنمایی است به من گفت روزی 28 هزار تومان درآمد دارد. پرسیدم چطور و او توضیح داد که صبح تا ظهر به یک ستاد می رود و ده هزار تومان دریافت می کند و بعد از ظهر تا غروب به ستاد نماینده دیگری می رود و ده هزار توامان هم آنجا می گیرد و بعد از مغرب هم به ستاد دیگری رفته و 8هزار تومان هم آنجا دریافت می کند. دقت کنید که این فقط برای یک روستا است. حتما آن شهر ده کاندیدای دیگر هم دارد و یک بچه روزی 28 هزار تومان از کاندیداها می گیرد.

فکر می کنید در شهری مثل تهران هزینه تبلیغات چه میزان خواهد بود ؟

من به عنوان کسی که وزیر کشور بودم می دانم تبلیغات یعنی چه و می دانم قیمت کاغذ a4 چند است. هزینه چاپ و عکس را هم می دانم. حالا کاندیداها در چند مقطع باید تبلیغات کنند. اگر در دوره 20 روزه تبلیغات کاندیدها بخواهند در چهار مرحله مثلا در شهری مثل تهران تبلیغات کنند هر بار بیش از 100 میلیون هزینه خواهد داشت . فقط در امر تبلیغات می شود 400 میلیون تومان. اگر بخواهند به افراد هم پول بدهند و مبلغ و سخنگو استخدام کنند و هزینه های ستادهایشان از قبیل اب و برق و تلفن و شام و نهار و ... را تامین کنند این میزان دست کم تا سه برابر افزایش می یابد.

وضعیت در شهرستان ها از این هم بد تر است. این خطر برای تمامیت انقلاب است. من هیچ خوشبین نیستم اگر جلوی این تهاجم گسترده گرفته نشود یاس مردم را به دنبال دارد وخطر ما را تهدید می کند. با ادامه این وضع افراد و متدینین و ... حتی اگر کاندیداهای معتبری داشته باشند چون پول ندارند رای نمی اورند.

فریاد من بلند است که چرا 47 پزشک در مجلس داریم در حال حاضر. برای چه؟ مگر این ها بیرون از مجلس کار و زندگی ندارند؟ این همه مملکت سرمایه گذاری کرده تا یک نفر هفت سال در رشته پزشکی درس بخواند تا پزشک شود آن وقت باید برود مجلس. کمیسیون پزشکی هم 12 پزشک می خواهد. بعد بقیه باید بروند کمسیون داخلی و سیاست خارجی و صنایع و .. . پزشک است اما باید برود درباره استاندارد خودروسازی نظر بدهد. واقعا این وضع باید سامان پیدا کند.

دولت چه مواجهه ای می تواند با این موضوع داشته باشد و چطور می تواند از تکرار آن جلوگیری کند؟

نظارت بر امر انتخابات بر عهده شورای نگهبان است و نه دولت. نظارت بر انتخابات و تایید صلاحیت ها و تایید سلامت انتخابات بر عهده شورای نگهبان است. دولت فقط می تواند اجرای انتخابات را به خوبی انجام دهد.

شما در دور اول مجلس نماینده بودید. ممکن است بفرمایید آن موقع برای تبلیغات و ... چه میزان هزینه کردید؟

من خودم در دور اول که کاندید بودم فقط 5 تا یک تومانی خرج کردم. آن هم برای اینکه یک پستچی داشتیم که به من گفت پولی به یک مستضعف کمک کن و من 5 تا یکی تومنی به او دادم. اما الان عده ای آمده اند و آب رابه شدت گل آلود کرده اند. یعنی اگر یک نفر با شرف و با سابقه و انسان سالمی باشد روستاییان به او می گویند سابقه ات به جای خود چقدر به ما می دهی تا در ستادت فعالیت کنیم. عملکرد منفی بعضی از کاندیداها به جایی رسیده است که افراد با سابقه باید بروند در روستاها شهادتین جاری کنند که ما انسان خوبی هستیم.

برخی معتقدند با استانی شدن انتخابات جلوی این تخلفات را می شود گرفت و شفافیت مالی افزایش خواهد یافت. شما موافقید؟

این طرح یک جنبه مثبت دارد و یک جنبه منفی . جنبه مثبتش این است که هزینه ها پایین می اید و شفافیت مالی افزاییش می یابد. اما جنبه منفی آن این است که بسیاری از حوزه ها فاقد نماینده می شوند و وقتی باید مردم شهرستان به لیست استانی رای دهند ممکن است کاندید خودشان رای نیاورد. مردم شهرستان ها که عادت کرده اند برای حل پاره ای مشکلات به دفتر نماینده مراجعه کنند پس از این دیگر نماینده ای ندارند که دفتری در آن شهر داشته باشد. من معتقدم در مجموع جنبه منفی این طرح بیشتر است.