دلواپسان با چه دست آوردی اعتراض می کنند؟/ مقایسه وعده های مطرح شده در آلماتی و لوزان

به گزارش نامه نیوز مذاکرات هسته ای در حالی به روزهای پایانی خود نزدیک می شود که تحرکات منتقدین و بعضا مخالفین مذاکرات بیش از هر زمان دیگری شده است.

حجم انتقادات به تیم مذاکره کننده به گونه ای افزایش یافته است که در بازه زمانی منتهی به توافق سعدآباد هم چنین هجمه ای علیه تیم مذاکره کننده هسته ای به راه نیفتاده بود. بماند که در دوره تیم هسته ای قبلی، اساسا اطلاع رسانی در خصوص روند مذاکرات انجام نمی شد که کسی بتواند اعتراض خود را هم بروز دهد. در روزهای اخیر شاهرود، مشهد، قم و چندین شهر دیگر شاهد تظاهراتی دنباله دار و احتمالا سازمان دهی شده علیه روند پی گرفته شده در مذاکرات هسته ای بوده است. ظاهرا اعتراض تظاهر کنندگان به توافق به هر قیمتی بوده است. البته این دوستان تعریف خود از توافق خوب را ارائه نمی دهند و سوال های پرتعداد گروه های سیاسی در خصوص تشریع یک توافق مناسب را بی پاسخ می گذارند.

ابومحمد عسگر خانی در گفتگو با خبرآنلاین بدیلی برای روندی که ظریف در پیش گرفته ارائه نمی کند. سعید جلیلی رئیس تیم مذاکراه کننده قبلی کشورمان، دائما بر پایداری و مقاومت خود و تیمش در برابر طرف مقابل اصرار می ورزد و هنر خود را کوتاه نیامدن از اصول و ارزش ها می داند و فواد ایزدی هم به صورت مداوم از ساز و کار رفع تحریم ها می گوید و مدعی است تحریم های اساسی علیه ایران هرگز برداشته نمی شود.

اینها بخشی از اظهارات منتقدان، مخالفان و یا دلواپسان است که این روزها با ادبیات مختلفی از آنان یاد می شود . بزرگوارانی که دست کم داده ها و تحلیل هایی برای انتقادات خود ارائه می دهند، بگذریم از آنها که بی اطلاع و بدون آگاهی از مبانی حقوق بین الملل و مفهوم مذاکره و دیپلماسی داد اعتراض سر می دهند.

تازه ترین نوع اعتراضات نسبت به تیم مذاکره کننده چرایی و چگونگی امضای پروتکل الحاقی از سوی ایران است. همانطور که جواد ظریف بارها اعلام کرده، او و تیمش تنها نقش اجرایی را بر عهده دارند و سیاست گذاری ها و تدوین راهبردها در مراکز عالی نظام صورت می گیرد و دیپلمات ها بنا به دستورالعمل های ابلاغی وارد مذاکرات می شوند.

بر همین اساس حتی وقتی توافق ژنو میان ایران و ۵+۱ به امضا رسید موضوع پذیرش پروتکل الحاقی ان.پی.تی از سوی ایران مورد توجه قرار گرفته بود. وعده ای که حتما با هماهنگی مقامات ارشد نظام اعطا شده بود. از آن سو این وعده در مذاکرات لوزان به صورت مشخصی مورد توجه قرار گرفت و ایران پذیرفت این پروتکل را به صورت داوطلبانه برای مدتی مشخص اجرا کند. دوستانی که امروز فریاد مخالفت با چرایی امضای پروتکل را سر می دهند از آن طرف به آنچه در مقابل این داده ستانده شده، اشاره ای نمی کنند.

دست آورد تیم قبلی مذاکره کننده چه بود؟

تیم مذاکراه کننده فعلی هنرمندانه توانسته است قدرت های بزرگ را بارها حول محور خود درعالی ترین سطوح جمع کند و این انگاره خلاف واقع را که در دولت قبل و در زمان فعالیت تیم مذاکره کننده هسته ای علیه ایران در جهان پدید آمده بود که کشوری خیره سر و ناهماهنگ با نرم های بین المللی است را باطل کند.

تیم مذاکره کننده معتقد است با پذیرش پروتکل الحاقی، اصلی ترین خواسته نظام که همان به رسمیت شناخته شدن حق غنی سازی و نیز برداشته شدن تحریم های نفتی و بانکی است را محقق کند. در عین حال پذیرش پروتکل الحاقی از سوی ایران، یک بار دیگر این اجازه را به اسرائيل و دیگر رادیکال های غربی و عربی نمی دهد که دنیا را به ناحق علیه ایران متحد کرده و تحریم ها را علیه ایران شدت بخشند.

از نکته دیگری که نباید غافل شد این حقیقت است که دکتر محمدتقی حسینی چند روز پیش در کافه خبر مطرح کرد مبنی بر اینکه عمده معیارهای پروتکل الحاقی سال هاست که درحال اجرا است. از جمله معیارهایی که نشان دهنده ساری و جاری بودن پروتکل الحاقی است می توان به دست رسی هایی که در طول چند سال گذشته به بازرسان آژانس اعطا شده، یا ملاقات هایی که در سالهای گذشته با دانشمندان هسته ای داشته اند و یا نمونه برداری هایی که از محل تاسیسات هسته ای بعمل آمده اشاره کرد. از این رو تیم مذاکراه کننده هسته ای عملا امتیازی فراتر از آنچه که آژانس در اختیار دارد اعطا نمی کند.

این در حالیست که تیم مذاکره کننده پیشین در هیچ یک از ادوار مذاکرات نتوانست دستاوردهایی ملموس از خود ارائه کند و در خلال آن ایام لابی های ضد ایرانی با بهانه های مختلف توانستند فشارهای بین المللی علیه جمهوری اسلامی ایران را بیشتر کنند.

امتیازات آلماتی

بهترین دور از مذاکرات تیم سابق مذاکره کننده کشورمان بنا به ادعای اعضای این تیم، گفتگوهای آلماتی بوده است. جایی که ایران در ازای وعده های فراوان تنها این امتیازات را دریافت می کرد:

۱ - در صورتی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تأیید کند ایران تمامی تعهدات خود را انجام داده آمریکا و اتحادیه اروپا تحریم‌های وضع شده علیه طلا و فلزات گرانبها و صادرات محصولات پتروشیمی ایران را لغو خواهند کرد.

۲ - کشورهای 1+5 هم با ایران در زمینه‌های صلح‌آمیز هسته‌ای همکاری‌هایی خواهند داشت که از جمله آنها می‌توان به فراهم کردن سوخت برای یکی از رآکتورهای تحقیقاتی تهران ـ که برای تأمین سوخت به اورانیوم 20 درصد نیاز دارد ـ و همچنین ارائه کمک‌های فنی از سوی آژانس برای داشتن یک رآکتور تحقیقاتی مدرن اشاره کرد.

۳ - امتیاز دیگری که در این بسته برای ایران در نظر گرفته شده به هواپیماهای تجاری مربوط می‌شود. آمریکا مجوز بازرسی‌های امنیتی و انجام اقدامات تعمیراتی هواپیماهای مسافربری که ایران سالها پیش از آمریکا خریداری کرده را صادر خواهد کرد.

ظریف در لوزان چه امتیازاتی به دست آورد؟

این در حالیست که تیم مذاکره کنند فعلی امتیازات به مراتب بزرگتری را برای کشور به ارمغان می آورد. ایران با پذیرش پروتکل الحاقی که امری غریب هم به شمار نمی رود و بیش از ۱۲۰ کشور دنیا آن را امضا کرده اند، به امتیازات ذیل دست می یابد.

*تمامی قطعنامه های شورای امنیت لغو خواهد شد و همه تحریم‌های اقتصادی و مالی چندجانبه اروپا و یکجانبه امریکا از جمله تحریم های مالی، بانکی، بیمه، سرمایه گذاری و تمامی خدمات مرتبط با آنها در حوزه های مختلف از جمله نفت، گاز، پتروشیمی وخودرو سازی فورا کنار گذاشته می شود. همچنین تحریم ها علیه اشخاص حقیقی و حقوقی، سازمان ها، نهادهای دولتی و خصوصی تحت تحریم های مرتبط هسته ای ایران از جمله؛ بانک مرکزی، سایر موسسات مالی و بانکی، سوئیفت، کشتیرانی و هواپیمایی جمهوری اسلامی، کشتیرانی نفت به‌طور همه‌جانبه فورا برداشته خواهند شد. همچنین کشورهای عضو گروه (1+5) متعهد هستند از وضع تحریم های جدید در موضوع هسته ای خودداری نمایند.

اینها البته تنها بخش کوچکی از امتیازاتی است که تیم مذاکراه کننده هسته ای در صورت رسیدن به توافق جامع به دست می آورد. حال سوال اصلی این است، آیا می توان اسم این امتیازات را توافق به هر قیمتی دانست؟

منبع: خبرآنلاین