امام صدر: تولد مسیح (ع)، تولد مهرورزی و محبت و فداکاری است

به گزارش نامه نیوز به نقل از روابط عمومی موسسه فرهنگی تحقیقاتی صدر، امام موسی صدر در سال‌های حضورش در لبنان بارها و بارها به مناسبت ایام کریسمس و میلاد حضرت مسیح (ع) یا دیگر مناسبت‌های دینی مسیحیت سخنرانی کرد، مقاله نوشت و پیام داد. گاه به مناسبت تقارن ایام کریسمس با عید سعید قربان، گاه به مناسبت تقارن آن با عاشورای حسینی و گاه به مناسبت اعیاد چون عید پاک مسیحی. نکتۀ حایز اهمیت در تمامی این سخنان، همچنان که روش کلی امام بوده، این است که امام موسی صدر از تمامی این فرصت‌ها استفاده می‌کرد تا اوضاع روز جامعه را در پرتو آن ببیند و بنمایاند و مردم را به بازسازی و بازنگری در شیوۀ زیست اجتماعی و فردی شان دعوت کند. و با این هدف، و در پی «ارتقای توده‌ها»ی مردم بود که به‌ زیبایی گاه از هم‌زمانی عاشورا با میلاد مسیح سود می‌جست و گاه از هم‌زمانی عید قربان با آن و در همۀ چنین مواردی پیوندهای عمیقی را معرفی می‌کرد که میان اسلام و مسیحیت و به طور کلی ادیان وجود دارد؛ چنان‌که در پیام «صلح، پیوند پایندۀ اسلام و مسیحیت» اشاره می‌کند: «این مناسبت‌ها به ما فرمان می‌دهد که برای ایجاد صلح و مهرورزی و برپایی ارزش‌ها فداکاری کنیم و همبستگی کامل ملی داشته باشیم...» از دیگر سخنان امام موسی صدر دربارۀ عید میلاد مسیح، می‌توان به پیام امام موسی صدر به مردم لبنان به مناسبت تقارن عید میلاد مسیح با عید قربان در سال ۱۹۷۴ میلادی اشاره کرد که در تاریخ ۲۴/ ۱۲/ ۱۹۷۴ در رسانه‌های لبنان منتشر شد. امام موسی صدر در این پیام سخنش را این‌گونه آغاز می‌کند که: «خداوند اراده فرمود که با عید مبارک قربان، انسان دوباره متولد شود و زندگیِ جامعه نو شود. این تولد جدید از رهگذر حج صورت گرفت؛ حجی که انسان مستطیع در پرتو آن، به سوی خداوند حرکت می‌کند و از همۀ دلبستگی‌های فردی رها می‌شود. انسان با مشارکت در شادی و عید دیگران نیز تولدی تازه می‌یابد. این تولد جدید الهی، دقیقاً به معنای گرامی داشتن عید میلاد حضرت مسیح است، یعنی همان مفهوم اصیل و واقعیت خارق‌العاده‌ای که از رهگذر تولد مسیح، کلمة الله، تجلی می‌یابد.» و در بخش دیگری از آن، با اشاره به میلاد حضرت مسیح (ع) می‌افزاید: «وقتی مسیح متولد شد، مهرورزی و محبت و فداکاری نیز پا به دنیا گذاشت و وجود انسانْ متعالی و گسترده شد و نور و راستی و هم‌دردی با دیگران و تلاش برای خدمت به انسان‌ها، حتی مخالفان غیر ستمگر، رواج یافت.» «هم‌زمان شدن این مناسبت‌ها، ما را به آن روزگاران می‌بَرَد و آن سرچشمه‌های جوشان از سرزمین‌مان را با وضوحی بیشتر در برابرمان ترسیم می‌کند و سپس، ما را بر آن می‌دارد که با مقایسه‌ای میان آن‌ها و با نقد خویش، در برابر وضعیت کنونی به مبارزه برخیزیم تا هرچه زودتر به مرحلة ساختن آینده‌ای بهتر برسیم.» چنان‌که می‌بینیم هیچ گاه امام موسی صدر فارغ از اوضاع کنونی و تلاش برای بهبودی بخشیدن به اوضاع جامعه نیست و چنان‌که در ادامۀ این پیام آمده است، امام موسی صدر با توجه به اوضاع لبنان و فلسطین در آن روزها، از این مناسبت این‌گونه بهره می‌گیرد و بهره می‌دهد: «در حال حاضر، اعیاد به شکلی کاملاً متفاوت به میان ما می‌آیند: اینجا لبخند است و چراغانی و هدیه گرفتن و شب‌زنده‌داری و گرمی و صفا و آنجا درد است و موشک و بمباران و بی‌خوابی و نگرانی و گرسنگی و سرما و خواری.» «اگر این وضعیت را اصلاح نکنیم، آینده‌ای که از امروز متولد می‌شود، بسیار تاریک است. آیا می‌توان از این‌ها و آن‌ها، عواطف و باورها و مواضع مشترک و یک‌پارچه انتظار داشت؟» «عید میلاد در اینجا دل‌ها و چهره‌ها و خیابان‌ها را غرق شادی و برکت می‌کند و نغمۀ صلح، جان‌ها را از محبت و مسئولیت‌پذیری می‌آکند، ولی در سرزمین صلح و آشتی، کینه‌توزی به حد انفجار می‌رسد و برای جنگ بر ضد بخش جنوبی کشور ارزشمندمان و بر ضد همۀ امت، توطئه‌چینی می‌شود و جانشین مسیح در حال روزه‌داری به مرگ نزدیک می‌شود.» امام موسی صدر همچنین در مقاله‌ای که در سال ۱۹۶۶ در روزنامۀ الحیاة بیروت منتشر کرده است، به مناسبت عید پاک مسیحی دربارۀ حضرت مسیح (ع) چنین نوشته است: «خداوند مسیح را فرستاد تا مردم را از حرص و نفاق برهاند و محرومان زمین را از معامله و سوداگری به نام خدا و، همچنین،‌ از ظلم و سرکشی نجات بخشد. اما انسان‌های منحرف و وجدان‌های مسخ‌شدۀ آنان نتوانستند این دعوت را تحمل کنند و رهبران یهودی روحانی و غیرروحانی دعوت مسیح را از ترس به خطر افتادن منافع شخصی نپذیرفتند، چون نمی‌خواستند وجدان‌های بشری بیدار شود و فطرت آنان صیقل بخورد و دل‌ها و عقل‌های آنان روشن شود.» «آنان که در انتظار منجی بودند، پس از ظهور منجی با وی جنگیدند و طمع‌ورزی و تهدید آغاز کردند و سپس به مسیح تهمت زدند و در نهایت طغیان‌گران را بر آن داشتند تا مسیح را بکشند. حضرت مسیح خواستار زندگی و سلامت آنان بود، ولی آنان مرگ او را می‌خواستند.»