حفظ گنجينه درختان كهنسال

به گزارش نامه‌نیوز، از دیر باز در سرزمین‌ ما، پانزدهم اسفند هر سال جشن نمادین درخت‌کاری برگزار شده است. دریغ از آن زمان‌ها که با کمترین جمعیت، بیشترین عرصه‌های سبز و تعادل اکوسیستمی را داشته‌ایم. تعادلی که در آن از بولدوزر و لودرهای تخریب هم خبری نبود، اما از بستر حیات حکایت‌ها گفته می‌شد. لودرهایی که ده‌ها سال است بی‌امان بر آخرین سنگرهای زندگانی می‌تازند تا در نیمه اسفندهای آینده بر تلی از هزاران‌هزار درخت خشکیده جشن پیروزی بگیرند. درختانی که ریشه در فرهنگ و خاک و شاخه بر آسمان آرزوهای این سرزمین دارند و بر برگ‌برگ خود حکایت عشق نگاشته‌اند تا با میوه‌های رنگین‌شان از رونق آینده نوید دهند. براي هزاران سال بود آسمان سرزمین من در همایشی از ابر و باد و مه و خورشید بر زمین چتری از مهربانی گسترانیده بود، اما دیریست از جفای انسان‌ها لب از تبسم فروبسته است. مدت‌هاست به نام توسعه، عزم بر کندن بنیان آدم نهاده‌اند. در این کارزار نابرابر ماشین‌آلات در دامنه‌های باشکوه البرز، سال‌هاست به جای سبزقامتانی نستوه از درختان، ویلا و بتون رسته است و دیگر سرفراز نیست. همچنین درختان رنجور بلوط در زاگرس کبیر بر اثر این تخریب نفس‌هایشان به شماره افتاده، اما هنوز زنان و مردانی به خاطر می‌آورند که در هر کوچ سالانه بر چهره سبز مراتع، صیقلی از طراوت می‌زدند. اما اینک انبوه کلاغان از بیم آلودگی شهر با بال‌های توانای‌شان بر دامنه‌ها به هزیمت نشسته‌اند. آنها نظاره‌گر فوج‌فوج آدمیانی هستند که پای بر پدال فراموشی می‌فشارند تا شاید اندکی از نیستی برهند. آدمیانی که سال‌هاست بر صفحات سبز این سرزمین، جز آلودن و زیست برای مردن، كاري نکرده‌اند. اکنون نیمه اسفند دیگری می‌آید تا باز آگاهان ما با افسوس از آنچه داشتیم آه حسرت برای آینده بکشند. مراسم روز درخت‌کاری اما بر تلی از اجساد درختان و در ادامه این کارزار نابرابر نمی‌تواند به‌تنهایی نوری از امید بتاباند. روزهای پایانی اسفند در پس این مراسم و با تمامی حسرت این آگاهان، جای خود را به هیجانات نوروزی خواهد داد و از چرخش ماشین‌آلات تخریب، اندکی هم نخواهیم کاست. ای کاش این‌بار و در گریزهای خود به دامنه‌ها به جای چنگی دیگر بر گلوی نازک درختان، ناله‌های آنها را بشنویم. ناله‌هایی که بر وجدان‌های ما نهیب می‌زنند. نهیب از اینکه به جای کاشتنی بی‌سرانجام در نیمه اسفند، بر آن باشید که از کندن درختی پرقامت و کهن‌سال بپرهیزید. باشد که این‌بار بتوانیم بر گرد آنچه برایمان باقی مانده است به آشتی بنشینیم و با آنها عهد ببندیم که از این پس از تیشه خود جز به هیزم نکنیم. نهال‌های جوانی که دیروز در خاک نشانده شدند، اگر سالی را از سر بگذرانند می‌توان گفت «روز درختکاری» ما نمایشی نبوده است. چه این نهال‌ها و چه آن درختان سر به فلک کشیده که از معدود باقی‌ماندگان درختان گذشته‌اند، همه سال نیازمند دیده‌شدن هستند. نیازمند اینکه بدانیم چقدر به وجود آنها محتاجیم.

منبع: روزنامه شرق