جهان اسلام ملت‌ها در تضاد با دولت‌ها

به گزارش نامه‌نیوز، درباره اجلاس سران سازمان همکاری اسلامی که با شعار «وحدت و همبستگی برای عدالت و صلح» در اسلامبول ترکیه برگزار شد مطالب زیادی برای گفتن وجود دارد. این اجلاس با چنین محوریتی می‌توانست در مسیر تعامل، همفکری و هم افزائی توان و ظرفیت دنیای اسلام حرکت کند و بر عزت و اعتبار مسلمانان در عرصه بین‌المللی بیفزاید. انتظار می‌رفت رهبران کشورهای اسلامی با پرهیز از تفرقه و تقابل و با شناخت امکانات، ظرفیت‌ها، موانع کار و ماهیت دشمنان، به تجمیع توانمندی‌ها و شکوفائی استعدادها در کلیت جهان اسلام بپردازند و با علم به اینکه اختلافات مانع رشد و توسعه و تعامل است، در مسیر تعامل و اقتدار دنیای اسلام با هدف تقویت و نهادینه کردن عزت و اعتبار مسلمانان جهان گام بردارند. جای تاسف است که نه تنها شاهد تحقق چنین انتظاراتی نبودیم، بلکه این اجلاس به خاطر توسل به سیاستی تفرقه‌افکنانه همچنان در کانون اعتراض افکار عمومی جهان اسلام قرار دارد. بیانیه نهائی این اجلاس به خاطر آنکه نتوانست اجماع سران کشورهای اسلامی را جلب کند، قرائت نشد و با اعتراضات وسیعی مواجه گردید. باورپذیر نیست که از تریبون دنیای اسلام در جهت ایجاد تقابل و تفرقه، سوءاستفاده ابزاری شود و اهداف رژیم صهیونیستی محقق گردد. این بیانیه به ویژه بخش‌هائی از آن که محتوای ضد ایرانی و علیه مقاومت ضد اشغالگری و ضدتروریستی داشت، عیناً از روی بیانیه شورای بی‌اعتبار همکاری خلیج فارس رونویسی شده و بخاطر آنکه امیال و اهداف صهیونیستی را انعکاس می‌دهد، به همان اندازه بی‌ارزش و فاقد وجاهت است. با نگاهی به سیر تحولات پرشتاب منطقه در پرتو نقش آفرینی‌های مشترک ایران و حزب‌الله لبنان در جهت عقیم ساختن طرح‌های تروریستی در سوریه، عراق، لبنان و یمن، بهتر می‌توان دریافت که حامیان تروریسم در مقیاس منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای تا چه اندازه از شکست و ناکامی در این مقوله خشمگین شده‌اند و بی‌تابی می‌کنند. از این دیدگاه، روند حاکم بر اجلاس اسلامبول، یک بازی کثیف سیاسی بود که تمامی اجزاء و مراحل آن از پیش طراحی شده و با یک تقسیم کار ساده، هر یک از حامیان تروریسم، نقشی و ماموریتی را در راه تحقق آن برعهده داشتند. انتظار می‌رفت سران کشورهای اسلامی از این فرصت طلائی برای رفع و رجوع مصائب و مشکلات دنیای اسلام بهره‌گیری کنند اما در میدان عمل آنها در مسیری گام برداشتند که نقض غرض است. وقوع چنین پدیده‌ای اگرچه تلخ و تاسف بار است ولی چندان غیرمنتظره نبود. در واقع اگر سازمان و رهبران کشورهای اسلامی به مسئولیت‌های تعطیل ناپذیر خود عمل می‌کردند، امروز نباید شاهد چنین فجایعی می‌بودیم. صدور این بیانیه، هر چند دزدانه و در خفا تنظیم شد و قرائت هم نشد، ولی برای تکمیل اسناد تاریخی جهت اثبات و افشای ماهیت حامیان تروریسم در منطقه لازم بود. به ثبت رساندن این صحنه‌های تاسف بار برای اتمام حجت به ملت‌ها و انعکاس واقعیت‌های عینی و مستندسازی ماهیت رژیم‌های ارتجاعی به عنوان حامیان تروریسم، ضرورت داشت و کاملاً بر روند تحولات منطقه تطابق داشت به ویژه آنکه همگان به خاطر دارند مقامات رسمی عربستان به وضوح اعتراف و اقرار می‌کنند که برای پیشبرد طرح‌ها و ماموریت‌های خود به اسرائیل احتیاج دارند، اصرار آل سعود برای استمرار جنگ و جنایت اشغالگران صهیونیست در غزه و لبنان، حتی از صهیونیست‌های خون آشام نیز بیشتر است، امروزه تروریست‌های دست پرورده ترکیه و ارتجاع عرب که در سوریه مجروح شده‌اند، در بیمارستان‌های اسرائیل تیمار می‌شوند، مستشاران نظامی آمریکا و انگلیس در اتاق جنگ عربستان در یمن حضور فعال و مستمر دارند، دستاوردها و نتایج 5 سال تلاش جنایت آمیز جبهه مشترک ترکیه و ارتجاع عرب در سوریه و عراق یکسره نابود می‌شود و ارتش‌های ائتلاف در باتلاق یمن درحال غرق شدن هستند و نتوانسته‌اند به هیچ یک از اهدافشان دست یابند و ترکیه و ارتجاع عرب تمامی تلاش و ظرفیت خود را به کار گرفتند که تروریست‌های داعش را در ترکیه، عراق و یمن حاکم سازند ولی در به سرانجام رساندن این طرح شیطانی شکست خوردند و ناکام شدند. اگر تلاش مشترک ایران و حزب‌الله لبنان نبود، امروز دمشق و بغداد، در اختیار داعش بودند و آنها نه به عنوان یک گروهک خون آشام تروریستی بلکه به عنوان حاکمان عراق و شام سخن می‌گفتند و سفرای کشورها برای دست دادن با آنها به صف می‌ایستادند. طبیعی است که اینهمه شکست و ناکامی علیرغم آن همه سرمایه‌گذاری و کینه‌توزی، پیامدهای خاص خود را دارد و پس‌لرزه‌های آن، فکر انتقام جوئی در اسلامبول را در ذهن علیل جبهه حامیان تروریسم نهادینه می‌کند. همانگونه که رئیس‌جمهور روحانی در سخنرانی اجلاس اسلامبول تاکید کرد، مشترکات جهان اسلام برای دستیابی به یک خط مشی و راهبرد مشترک فراوان است. فرهنگ مشترک، سرنوشت مشترک و دشمنان مشترک، باید همگان را به این حقیقت عینی رهنمون سازد که با تاکید بر مشترکات، می‌توانیم به دیدگاه و جمع بندی مشترکی دست یابیم و با هم افزائی و پرهیز از تفرقه، مسیر رسیدن به اهداف مشترک را ریل‌گذاری کنیم. ناگفته پیداست که تروریسم، مولود توطئه‌ها و ابزار همیشگی غرب علیه دنیای اسلام بوده و خواهد بود. تمامی ملیت‌ها، نژادها، فرهنگ‌ها و اقلیت‌های مذهبی برای قرن‌ها در کنار یکدیگر زندگی مسالمت‌آمیزی داشته‌اند لکن امروزه نه تنها پیشرفت و ثبات و امنیت جوامع اسلامی به دست مشتی تروریست از میان رفته بلکه سعی بر اینست که با عقب‌راندن مسلمانان، سیاست شوم سرزمین سوخته را به اجرا در آورند.

همانگونه که رئیس‌جمهور روحانی در اجلاس سران کشورهای اسلامی در ترکیه گفت، جمهوری اسلامی ایران به لحاظ آرمان‌ها و عقاید دینی، اخلاق و باورهای انسانی به هر فریاد تظلمی پاسخ مثبت می‌دهد و به یاری می‌شتابد، حتی اگر آن فریاد از حلقوم یک غیرمسلمان باشد. در چنین شرایطی بیانیه‌های کینه توزانه و بغض آلود علیه مقاومت، رنگ می‌بازد. ملت‌های مسلمان و آگاه و حتی رژیم‌های حامی تروریسم هم به خوبی می‌دانند که قلوب مسلمانان جهان از این فجایع و شرارت‌ها جریحه‌دار شده و قلب ملت‌ها با تمامی وجودشان با ایران و مقاومت و نیروهای جان برکف جهادی است که پشت تروریست‌ها و حامیان وقیح آنها را به لرزه انداخته‌اند. ملت‌ها به طور همزمان از تروریست‌ها و حامیان آنها متنفر و منزجرند و خواستار پایان دادن به این فجایع شرم آور هستند که کیان اسلام و اعتبار مسلمانان را خدشه‌دار کرده است. تاریخ نشان داده که در عرصه تضاد دولت‌ها با ملت‌ها همواره اراده ملت‌ها برخواسته‌های نامشروع حاکمان غلبه خواهد یافت.

منبع: روزنامه جمهوری اسلامی