«لابی من» خود را با پاستور داغ نخواهد کرد!

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

به گزارش نامه نیوز، بی رحمی عالم سیاست بر هیچ کس پوشیده نیست. دنیایی که بزگترین چهره های خود که روزی به عنوان لیدر یک جریان محسوب می شدند را به راحتی تا سطح یک سیاهی لشگر پایین می کشد. این روند بازی های سیاسی در ایران به دلیل نبود توسعه سیاسی و احزاب قدرتمند که بتوانند حرف اول را در عرصه بزنند، بیشتر به چشم می خورد. احزابی که بتوانند نیروهای خود را تا آنجایی که توان داشته و علاقه مند باشند، کمک و همراهی کنند. شاید سرنوشت اعضای نهضت آزادی نمونه مشخص و بارز این گفتار باشد. افرادی که روزگاری در اوج سیاست ایران قد برافراشته بودند، امروز به سختی در گوشه و کنار عالم سیاست، اثری از آثار آنها باقی مانده است!

باتلاق عشق قدرت

این سیاست و بازی آن،بسیاری از آنان که مست قدرت بودند را به زیر کشید ولی برخی نیز که هوشیاری لازم را داشتند، به موقع وقبل ازاینکه پایان آنها سربرسد، کنار کشیدند. برای مورد اول می توان به احمد ناطق نوری اشاره کرد که بعد از سال ها مجلس نشینی و کسب عنوان پدر پارلمان، از دوره رقابت های مجلس نهم حذف و کنار زده شد. اما در طرف دیگر بازی، محمدرضا باهنر، فردی که به خوبی با لایه های قدرت در ایران آشنایی داشت، در هنگامه انتخابات مجلس دهم با ذکاوت تمام کنار کشید تا کنار زده نشود.

استراتژی یک لابی من

باهنر در این دروه به خوبی می دانست با رویکردی که جناح او و هم فکرانش در پیش گرفته اند توان ایستادگی و مقابله با جریان چپ ومیانه ایران را ندارد، زمین را ترک کرد تا نام او مانند سایرین،تیره سیاست نشود.

محمدرضا باهنر که به عنوان «لابی من» پارلمان ایران شناخته می شد، این روزها گذشته از اینکه از دوران دوری خود از سیاست به فراغت روی آورده است، ولی هرچند یک بار اظهاراتی را بیان می کند تا نام او از اذهان عمومی ایران پاک نشود.برای مثال می توان به اظهارات این روزها وی در رابطه با حصر اشاره کرد. او به خوبی می داند نیاز این روزهای افکار مخاطبان رسانه و فضای سیاسی ایران چیست، برای همین دست روی موضوعی می گذارد که نام وی را برای مدتی بر سر زبان ها بیندازد.

هنر باهنر

برخی مدعی هستند دبیرکل بزرگترین تشکل اصولگرا یعنی جبهه پیروان که تکیه بر جای بزرگی مانند مرحوم حبیب الله عسگر اولادی زده است، دندان برای پاستور تیز کرده است ولی بدون شک شخص باهنر به خوبی می داند کسی که خود را دیگر مناسب برای صندلی های سبز بهارستان نمی دید،به سمت صندلی های سرخ ریاست جمهوری نخواهد رفت و این موضوع ازذکاوت و هنر اوست.

از نایب رییسی تا لیدری

در فقدان رهبران متفکر جریان راست ایران که توانایی مدیریت و نفوذ در بدنه این جماعت را داشته باشند،باهنر خود را آماده کرده تا به عنوان نفر اول این جریان در وجه سیاسی نه فقهی اش، ایفای نقش کند.

نائب رییس با سابقه مجلس ایران، از آنجایی که می داند دوستان قدیمش مانند ناطق و هم استانی های قوی اش مانند هاشمی و مرعشی در مسئله ریاست جمهوری و انتخابات مسیر دیگری را انتخاب خواهند کرد، هیچگاه تنها و به عنوان کاندیدای جریان راستگرای ایران، خود را در برابر آنها به نمایش نمی گذارد!

عسگر اولادی آری،محسن رضایی خیر!

باهنر آنجا که از رقابت های مجلس با آن فراغ بال انصراف داد، مشخص بود که قصد دارد به فردی مانند عسگر اولادی مبدل شود نه محسن رضایی،غفوری فرد یا سایر افرادی که بارها به میدان آمده و شکست خوردند و این روزها مردم به یک چشم دیگر به آنها نگاه می کنند.

شعار رمز پیرزوی نیست

وعده های انتخاباتی دیگر در ایران جذابیت لازم برای جلب نظر مردم را ندارد چرا که در دوره آن مرد، شعارهای عدالت، پاکدستی و حمایت از مستضعفین جهان و ایران را شعار دادند ولی در نهایت همگان دیدند که چه اوضاعی را بر کشور حاکم کردند. مستضعفین به فقرا پیوستند و متمولین، پولدار تر شدند. باقی قضایا را هم که همگان به خاطردارند. بنابراین کسانی که قصد دارند برای رقابت های سیاسی وارد گود شوند باید بدانند که شرط کاریزما بودند و حمایت جریان ها و افراد برای موفقیت، اولاست، نه شعار و وعده های خیالی.باهنر نیز خود می داند نه توانایی اجماع سران جریان راستگرای ایران را بر روی خود دارد و نه مورد علاقه قشری از مردم است برای همین حضور او در انتخابات سال آینده تا حد زیادی منتفی است.