پیش‌نیازهای آشتی ملی

محمد علی مشفق * بدون شک آشتی ملی و استمرار آن، ازضرورت‌های اجتناب ناپذیر ملی، میهنی ودینی درجامعه امروز و فردای ما ایرانیان است. این مهم ازالزامات اولیه وبنیادین توسعه وپیشرفت وآبادانی این سرزمین محسوب می‌شود. به گزارش نامه نیوز،‌ازدیگرسو آشتی ملی به‌مثابه دژی مستحکم است که تنها به اتکای آن می‌توان درمقابل بدخواهان ودشمنان ایران و ایرانی، ایستادگی کرد، اما باید بپذیریم که بدون فراهم شدن زمینه‌ها و پیش نیازهای اولیه ومقدمات آن، آشتی ملی ره به‌جایی نخواهد برد. زیرا آشتی ملی درگرو خواست طرفین دعواست و یک جاده دوطرفه است. بنابراین باید صاحب منصبان هم به‌عنوان یک طرف این موضوع، بپذیرند که دیگران را دراداره کشوردرچارچوب قانون اساسی ودیگر قوانین سهیم نمایند. پیش از هر نوع فراخوانی درجهت کاربست آشتی ملی، نیازمند فراهم شدن پیش زمینه‌ها ومقدماتی هستیم که گفت‌وگویی ملی را بیش ازپیش تمهید کند. بنابراین با در انداختن گفت‌وگوی ملی وشنیدن حرف‌ها وسخنان یکدیگراست که رسیدن به یک فهم و درک مشترک در امهات اداره کشور و توافق طرفین روی مشترکات می‌توان روی به یک توافق مرضی الطرفینی دست یافت. بعد از این توافق می‌توانیم آشتی ملی را برستون‌های بنا نهاده و پایه‌ریزی کرد. بنابراین بدون تحقق این پیش زمینه، سخن از آشتی ملی، ره به‌جایی نخواهد برد. مهم‌تر این که تا طرز تلقی‌های فعلی هریک از جریانات سیاسی نسبت به یکدیگرو به‌طورخاص تلقی منفی جریان حاکم از یک جریان سیاسی نیرومند و برخوردار ازپایگاه مردمی گسترده به‌نام جریان اصلاح‌طلب، اصلاح نگردد، هرنوع آشتی‌ملی با بن بست مواجه می‌شود. ابتدا باید ترتیباتی فراهم شود تا زمینه‌های گفت‌وگو را همان‌گونه‌ای فراهم کرد که جمهوری اسلامی ایران با کشورهای ۱+۵ ودر واقع با دشمن سرسخت خود آمریکا و...آغازکرد وخروجی این گفت‌وگوی با شش قدرت جهانی، منجر به توافق هسته‌ای گردید، این گفت‌وگو‌ها در داخل هم باید میان جریان‌های طرفدار و درون نظام و درسطوح ملی ومنطقه‌ای صورت گیرد. با شنیدن نظرات، سخنان و طرز تلقی‌های یکدیگردرحوزه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی ، فرهنگی واقتصادی ونحوه مدیریت کشوراست که راه برای نزدیک شدن جریانات مختلف سیاسی به یکدیگر هموار می‌گردد. با این گفت وشنود‌هاست که در یک فضای دوستانه وبرادرانه وخیرخواهانه می‌توانیم به زدودن ابهامات و برداشت‌های نادرست ازیکدیگر ،پایان داده و به برداشت‌های مثبت ازیکدیگر به‌ويژه درمشترکات ملی وکلان ازجمله سیاست خارجی و... دست یابیم. بنابراین شکی نیست که با تداوم شرایط فعلی کشور که منجر به حاشیه راندن یک جریان سیاسی برخوردار از پایگاه مردمی شده، ضرورت ایجاب می‌کند که مسئولان به این روش پایان بخشند و از توانایی‌ها وقابلیت‌های فکری وعلمی وتخصصی ومدیریتی بخش اعظمی از مدیران وکارشناسان ارشدکه درحوزه‌های مختلف بلااستفاده مانده است، استفاده گردد تا روز به‌روز برمشکلات درحوزه‌های مختلف افزوده نشود. آبادانی کشور و سربلندی ایران درگرو همراهی تک‌تک مردم ایران درساختن و آبادی این سرزمین است و به میدان آوردن تمامی ظرفیت‌ها وقابلیت‌های انسانی، مادی وبالفعل نمودن تمامی آنها درسطوح ملی ومنطقه‌ای است که اقتدار واقعی ایران را به‌دنبال خواهد آورد. البته ایجاد این باور و اعتقاد که ایران متعلق به همه ایرانیان است، اگرمحقق شود تاثیرات قابل ملاحظه‌ای در فراهم شدن زمینه‌های آشتی ملی را درپی خواهد داشت. درگفت‌وگوی ملی هیچ یک از گروه‌های سیاسی نباید خود را حق بداند. باید همه جریانات آماده برای گفت‌وگو درساحتی برابر و در چهارچوب مفاد و اصول قانون اساسی و از همه مهمتر براساس منشور جاویدان قرآن(فَبَشِّر عِبادِ الَّذِینَ یَستَمِعُونَ القَولَ فَیَتَّبِعُونَ اَحسَنَه)گفت‌وگو را آغاز و با جدلی احسن آن را به پیش ببرند. با شنیدن سخنان مختلف است که انسان امکان انتخاب نیکوترین را خواهد یافت و می‌تواند مشترکات را بیابد و روی آن به اجماع برسد. آنگاه زمینه‌ها، سازوکارها ومقدمات اولیه آشتی ملی حول محورهای به توافق رسیده واجماع شده فراهم خواهد شد و می‌توان پایه‌های آشتی ملی را به‌روی چنین ستون‌هایی ازتوافق و سازگاری و درک و فهمی مشترک بنا کنیم. ما هنوز حتی در درون هیچ کدام از جریان‌های سیاسی ازجمله جریان نیرومند اصلاح‌طلبی واحزاب اصلاح‌طلب نتوانسته‌ایم به یک گفت‌وگوی سازنده که اقناع کننده همه جریان‌های اصلاح‌طلب باشد، دست یابیم و شاهدیم که هرحزبی راه خود را می‌رود و براین باور است که او درست‌تر ازدیگر احزاب می‌اندیشد و‌ یا بعضا احزاب را مطلق کرده و برای دیگر ظرفیت‌های اصلاح‌طلبی که پایگاه نیرومندتری ازاحزاب دارند حقی و جایگاهی قائل نیستند. باید اعتراف کنیم که ما هنوز به مرحله گفت‌وگوی درون حزبی وحتی گروهی هم نرسیده‌ایم، تا چه رسد به گفت‌وگوی ملی و به‌تبع آن آشتی ملی که تداوم حیات جمهوری اسلامی ایران است. بنابراین تا همه جریانات اعم از اصلاح‌طلب وغیر‌اصلاح‌طلب این مرحله اساسی و بنیانی را طی نکنیم، البته که مسیر آشتی ملی کماکان ناهموار خواهد ماند.

* فعال سیاسی اصلاح‌طلب

منبع: روزنامه آرمان