خانیکی: دولت اکنون در مرحله آواربرداری است و این مسیر باید تداوم پیدا کند

هادی خانیکی در نشست "دانشگاه، انتخابات و مشارکت سیاسی" که امروز (۹ اردیبهشت) در دانشگاه رازی کرمانشاه برگزار شد، مهمترین مشکل کشور ایران که سایر مشکلات از آن پدید می‌آید را ضعف، ناتوانی و انسداد در گفت و گوی فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی دانست.

وی افزود: جامعه‌ای که در گفت‌وگو و مشارکت مدنی توانمند نباشد، در تحزب و ایجاد نهادها نیز ناتوان خواهد بود و قواید کار سیاسی را نمی‌داند. این استاد دانشگاه با بیان اینکه از کودکی در کتاب‌های درسی و حتی در بدو ورود دانشگاه از سوی خانواده‌ها به ما آموخته می‌شود که به دیگران بی‌اعتماد باشیم و زمین و زمان در کارند که سر ما کلاه بگذارند، ادامه داد: این فرهنگ نسل به نسل بین ما منتقل شده و باعث شده به طور طبیعی دور هم جمع نشویم، مگر در مواردی خاص مانند زمان انقلاب و یا جنگ تحمیلی. به گفته خانیکی این فرهنگ باعث شده مشارکت گریز و رقابت ستیز باشیم و نتوانیم دور هم جمع شویم و برای آینده کاری کنیم. وی با بیان اینکه از سوی دیگر اکثر افراد از فعالیت و تحرک سیاسی نگران هستند، یادآوری کرد: حتی در انتخابات و مناظره‌ها هم نگرانیم که دوز آن بالا برود و همه به جان هم بیفتند. عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت سیاست را امری پرهزینه دانست که حتی دانشجویان نیز از اینکه به سمت آن بروند می‌ترسند که مبادا ستاره دار شوند و یا آینده شغلی آنها به خطر بیفتد. خانیکی با بیان اینکه فرد سیاسی اکثر مواقع چیزی به دست نمی‌آورد و حتی چیزهایی هم از دست می‌دهد، گفت: وزن کار سیاسی بالا و ضررش از نفعش بیشتر است و این نگرانی از سیاست در جامعه ما آنقدر با سیاست عجین شده که حتی واژه سیاست که برای این مفهوم انتخاب شده نیز به یک معنا تدبیر است و به یک معنا مجازات. وی خاطرنشان کرد: از سوی دیگر افرادی که فعالیت سیاسی می‌کنند نفع آن را در زندگی روزمره خود نمی‌بینند و در زندگی فردی چیزی عایدشان نمی‌شود. به گفته این فعال سیاسی اصلاح طلب، همه این موارد باعث شده سیاست افراد از جمله اساتید و دانشجویان را محافظه کار کند. خانیکی اظهار کرد: دو عامل اساسی فردیت و گرایش به سمت مادیات باعث می‌شود افراد و خصوصا قشر دانشگاهی از سیاست دور بگیرند و بگویند چه چیزی عاید من می‌شود اگر در انتخابات یا فعالیت سیاسی مشارکت کنم و به یک نفر رای بدهم. وی معتقد است که با همه این اوصاف نباید فراموش کرد که سیاست از زندگی شهروندی جدا نمی‌شود. عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت با اشاره به اینکه در نهایت در سایه مشارکت است که زندگی افراد بهتر می‌شود و حتی مشکلات اقتصادی نیز بهبود می‌یابد، تاکید کرد: این وظیفه دانشگاهیان است که مترجم زبان سیاست برای مردم باشند. این استاد دانشگاه با بیان اینکه امروز هم قشر دانشگاهی باید مترجم این مفاهیم برای مردم باشند، عنوان کرد: باید فرق عاقلانه اداره کردن کشور با اداره غیرعاقلانه را به مردم بگوییم. خانیکی ادامه داد: البته امروز جامعه ما به جایی رسیده که می‌داند باید مشکلات را از طریق اصلاح و اعتدال و پیشبرد این دو حل کند و می‌داند که افراط و افراطی‌گرایی چه هزینه‌ای را بر جامعه و امینت و آرامش مردم تحمیل کرده است. عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت افزود: در سال ۹۲ مردم یک انتخاب عقلانی کردند که کشور را از تیررس جنگی اعلام نشده و تحریم‌های شدید نجات داد. وی معتقد است، دولت اکنون در مرحله آواربرداری است و این مسیر باید تداوم پیدا کند. به گفته این فعال سیاسی، اصلاح و اعتدال چیزی نیست جز حل مشکلات به صورت گام به گام تا وضعیت جامعه بهبود پیدا کند، و اگر چه این روند کند است، اما نباید فراموش کرد مشکلات یک دفعه حل نخواهد شد. وی گفت: در هشت سال دولت اصولگرایی دیدیم که چگونه منابع مالی و سرمایه‌های اجتماعی کشور اتلاف شد، ۷۰۰ میلیارد دلار درآمد نفتی کشور در خدمت توسعه نبود و بسیاری از پروژه‌های توسعه کشور متوقف شد. عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت با بیان اینکه علاوه بر سرمایه‌های مالی سرمایه‌های اجتماعی هم اتلاف شد، یادآوری کرد: نتیجه این امر پایین آمدن مشارکت، اعتماد و نشاط در جامعه بود. خانیکی با اشاره به طرح پیمایش ارزش‌ها و نگرش‌های ایران که از چندین سال قبل تاکنون چند مرتبه انجام شده و در دولت آقای روحانی نیز با جدیت و حتی در بعد استان‌ها نیز انجام شد، اظهار کرد: در این طرح مشخص شد که سرمایه‌های انسانی کی و کجا بیشترین لطمه را دیدند. وی تاکید کرد: در دولت آقای احمدی نژاد چند بار وعده حل برخی مشکلات ظرف یک یا دو سال داده شد، اما نه تنها مشکلات حل نشد، بلکه در برخی موارد وضع بدتر هم شد. خانیکی با بیان اینکه وقتی از اشتغال حرف زده می‌شود باید منابع آن معلوم باشد، عنوان کرد: درست است که شهرداری می‌تواند با جذب نیرو برای مقابله با سد معبر و یا فروش خیابان با عنوان پارکومتر شغل ایجاد کند، اما این اشتغال واقعی نیست. اشتغالی واقعی است که که از طریق مراکز دانش بنیان و به صورت پایدار برای قشر تحصیل کرده باشد.

منبع: ایسنا