"29 اردیبهشت" زمان قهر کردن نیست
پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) : من در انتخابات شرکت می‌کنم. به عنوان کسی که طعم تحریم انتخابات را چشیده‌ام. در سال 84 وقتی به احمدی نژاد به قدرت رسید من 19 سال داشتم. در حالی که در آن زمان 18 میلیون نفر در انتخابات شرکت نکرده بودند، احمدی نژاد با 17 میلیون رای فاتح کارزار انتخاب نهم شد.
به گزارش نامه نیوز، من در سال 84 به دانشگاه رفتم. درست زمانی که احمدی نژاد به قدرت رسیده بود. اگر آن 18 میلیون در انتخابات شرکت می‌کردند شاید هاشمی رفسنجانی پیروز می‌شد و تاریخ ایران به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد.
اوج جوانی من در دوران احمدی نژاد سپری شد. در دوران کسی که نه به خاطر رای 17 میلیونی بلکه به خاطر عدم مشارکت 18 میلیونی راهی پاستور شد.
حالا جوانی من چگونه گذشت؟ جوانی معمولا زمانی است که به شور و احساس معروف است. زمانی که هیجان و امید به آینده در انسان موج می‌زند. در این فضا کسی به قدرت رسید که به واسطه تصمیمات او تمام جوانی ما در استرس، گرانی و بحران گذشت.
در دوران جوانی ما، آرامش دُر نایابی بود. در زمانی که گرانی لحظه به لحظه بود. آزادی‌های مدنی به حداقل خود رسیده بود. دروغ جامعه را فراگرفته بود. در این فضا نمی‌شد جوانی کرد. جوانی ما پر از سرخوردگی و یاس بود.
متولیدن دهه 60 بهتر از هر کس دیگری تلخی‌های دوران احمدی نژاد را به یاد دارند. همین تلخی هم باعث شد در سال 92 به صحنه بیایند و به امید رای بدهند.
نمی‌دانم دلیل آنهایی که در انتخابات 84 شرکت نکردند چه دلیلی داشتند اما قطعا در تباه شدن زندگی بسیاری از مردم نقش دارند. احمدی نژاد و همراهانش تفکر مشخصی داشتند. آنها آمده بودند کشور را آنگونه مدیریت کنند ما نباید اجازه می‌دادیم آنها با تفکر خود به قدرت برسند. 18 میلیون رای خاموش باعث شدند احمدی نژاد به صحنه بیاید.
من بیش از آنکه احمدی نژاد را مقصر آن دوران سیاه بدانم، تحریم کنندگان انتخابات که 41 درصد از واجدین شرایط بودند را عامل مشکلات ایران بعد از سال 84 می‌دانم.
امسال هم به نظر می‌رسد عده‌ای می‌خواهند بازهم در انتخابات شرکت نکنند. آنها فکر می‌کنند عدم حضورشان هیچ تاثیری بر ایران ندارد. خاطرات ما اما نشان می‌دهد رای آنها بیش از هرچیز دیگری بر سرنوشت ایران و ایرانیان تاثیر دارد.
شرکت کردن این افراد در انتخابات نه تنها در سرنوشت خودشان بلکه در سرنوشت دیگران هم تاثیر دارد. آنها باید بدانند نیامدن شاید روزی گریبان آنها را هم بگیرد. بسیاری از کسانی که در سال 84 شرکت نکردند با تمام وجود طعم مشکلات را چشیدند و به خاطر این در سال 92 به صحنه آمدند و به امید رای دادند.
29 اردیبهشت زمان قهر کردن نیست. زمان دلخوری نیست. بیاید دیگر نگذاریم روزهای تلخ گذشته تکرار شود. نگذاریم کسانی که الان 19 سال دارند مانند ما دچار بحران جوانی شوند.
بگذاریم برگه‌های رای آینده ما را بسازد نه تحریم انتخابات. برگه‌های رای آینده را می‌سازند َآنهم بر اساس نظر ما. تحریم انتخابات هم آینده را می‌سازد اما بر اساس نظر دیگران.پس بیاید آینده را خودمان بسازیم و نگذاریم دیگران برای ما تصمیم بگیرند.
دیدگاه تان را بنویسید