پشت پرده شکست های پی در پی اصولگرایان ؛ چه کسی مسئول حال روز کنونی راستگرایان است ؟

ضرورت توجه به ذائقه و نیاز روز آرا و نگاه افکار عمومی و آشنایی با زبان گفت وگو با آنان از جمله نکاتی است که به تدریج رفتار و گفتار سیاست پیشگان و بازیگران میدان سیاسی جامعه اسلامی ایران را تحت الشعاع خود قرار خواهد داد. گفتار و رفتار شخص رئیس جمهور و برخی از دولتمردان، عناصر سرشناس جریان های فعال سیاسی کشور و همچنین کنش ها و واکنش های پیرامون آن از جمله مصادیقی بر این ادعا است. به گزارش نامه نیوز، از سوی دیگر نمی توان این نکته را انکار کرد که افکار عمومی در فرآیند هر انتخابات، رفتاری نسبتاً مغایر با پیش بینی های برآمده از دیدگاه های خاص، اتاق های فکر و نتایج نظرسنجی ها نشان داده و می دهد. نتیجه انتخابات ۹۶ را می توان از بارزترین و مشهودترین این رفتار در حال حاضر برشمرد. چرایی بروز چنین پدیده ای سوالی است که در پس هر انتخاباتی صرفاً مطرح شده و کمتر برای ارائه پاسخی نسبتاً جامع و اقناعی تلاش صورت گرفته است! اکنون و با گذشت ۳۰ روز از انتخابات شکوهمند و غرورآفرین اخیر، این سوال همچنان مطرح است. در وحله نخست، واکاوی، آسیب شناسی رفتار و گفتار عناصر فعال جریان اصولگرایی این واقعیت را آشکار می سازد که بازسازی اتاق های فکر از نظر ساختار، ترکیب نفرات و همسویی محتوای اتاق های مولد اندیشه و فکر جریان اصولگرایی با ذائقه عمومی و یافتن زبانی مشترک برای گفت وگو با سطوح مختلف افکار عمومی، نیازی است که به شدت احساس می شود. به عبارت دیگر - و شاید برخلاف میل و تصور عده ای خاص - چرخش در میان نخبگان و اندیشه ورزان اصولگرا و جابه جایی افراد و توجه بهینه و شایسته به نگاه و اندیشه جوانان متعهد در دایره تولید فکر و اندیشه این جریان یک ضرورت مسلم است که غفلت و بی توجهی - سهوی و عامدانه - به آن، در آینده اثرگذار جریان اصولگرایی تأثیری غیرقابل انکار دارد! اگرچه پیش از این نیز درباره ضرورت توجه به دوران پساانتخابات از مناظر سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی نکاتی در قالب یادداشت هایی قلمی شده است، اما به دلیل استمرار فرآیند انتخابات در شکل گیری دولت ها و مجالس آتی، این مهم نیازمند توجهی مستمر و مداوم است. از این منظر، آرا و نگاه عمومی و همچنین مجموعه رفتارو گفتاری که منتج به شکل گیری نتیجه هر دوره از انتخابات و از جمله انتخابات ۹۶ شده باید موشکافانه مورد بررسی و تحلیل فنی و کارشناسانه ای قرار گیرد. این نکته از جمله نکاتی است که نباید در دوران پساانتخابات ۹۶ - همانند دوران پساانتخابات گذشته - مورد غفلت و بی توجهی قرار گیرد. اگرچه بیش از یک ماه از برگزاری و اعلام نتیجه انتخابات ۹۶ زمان می گذرد اما نتیجه انتخابات - اگرچه درباره شورای شهر و روستا قابل پیش بینی بود - ریاست جمهوری به گونه ای رقم خورد که برخی از مفسران و تحلیلگران جریان های سیاسی اصولگرایی و اصلاح طلبی از عبارت دور از انتظار در توصیف آن استفاده می کنند و در لابه لای سوژه ها و موضوعات روز دیگر همچنان مورد توجه تحلیلگران و مفسران قرار دارد. همچنان که به تازگی سعید حجاریان در یادداشتی با اشاره به تغییر در سبد رأی با ارائه آمار مستند و مستدل، وزن آرای منتسب به دو جریان اصولگرایی و اصلاح طلبی را در میدان سیاست امروز جامعه ایرانی به تصویر کشیده است. سعید حجاریان در این یادداشت با اذعان به افزایش آرای اصولگرایان در طول ۲۰ سال اخیر می نویسد: ... مطابق آمار رسمي منتشر شده از دوم خرداد ۱۳۷۶ به اين سو آراي جناح اصولگرا بيش از هشت ميليون افزايش داشته و در مقابل به آراي اصلاح طلبان تنها چهار ميليون افزوده شده است و اين در حالي است که در اين فاصله به تعداد کساني که حق رأي داشتند ٢٠ ميليون اضافه شده است که نوعاً قشر جوان هستند و طبعا به سمت تحول خواهي گرايش دارند... تحلیل حجاریان به نوعی مکمل یادداشت هایی است که درباره ضرورت توجه به وضعیت موجود جریان های اصولگرایی و اصلاح طلبی و طراحی سازوکار و راهکارهایی برای رسیدن به وضعیت مطلوب در این روزنامه قلمی شده است. امروزه ضرورت تغییر ماهوی اتاق های اندیشه ورزی به ویژه از نظر ترکیب سنی نظریه پردازان و تئوری سازان بسیار مهم می نمایاند زیرا حضور جوانان علاوه بر اینکه تغییر زبان گفت وگو را ایجاد می کند از نظر تنوع بخشی در خلاقیت ها، ایده ها و ابتکار عمل هایی برای اولا آگاهی بخشی و بصیرت افزایی به نسل جوان جامعه و ثانیا گسترش ضریب نفوذ در سطوح مختلف افکار عمومی بسیار موثر و اثرگذار است. این یک واقعیت است.خواه اینکه مدعیان اندیشه ورزی درجریان اصولگرایی پند گیرند یا ملول شوند! به گزینه دیگر، درصورتی که آرای افکار عمومی به تفکیک هر استان مورد تحلیل و ارزیابی فنی و کارشناسانه ای قرار گیرد و برای سوالاتی از جمله چرایی پراکندگی قابل توجه میزان آرا در استان های همجوار نسبت به دو نامزد انتخابات ۹۶، چرایی عدم تحقق پیش بینی ها و همچنین چرایی فاصله میان نتیجه نظرسنجی ها و آرای عمومی، پاسخ هایی قابل اعتناتری می توان یافت. تحلیل آرای افکار عمومی در وحله نخست، واقعیت های مسلمی را - که برخی از عناصر مطرح جریان های اصولگرایی و اصلاح طلبی آن ها را برنمی تابند - آشکار می سازد. تغییر زبان گفت وگو با سطوح مختلف آرای عمومی شامل کارگران، دانشگاهیان، نخبگان، معلمان، هنرمندان، نویسندگان و .... و به ویژه شیوه گفتمان سازی در میان نسل جوان و رأی اولی ها، توجه به ذائقه افکارعمومی و به ویژه آرای تاثیرگذار نسل جوان و رأی اولی ها در تنظیم وعده ها و شعارهای انتخاباتی و مسائلی از این دست، واقعیت های مسلمی است که باید از هم اکنون تا انتخابات پیش رو، درباره آن اندیشیده شود. از این منظر نیز تغییر و چرخش در سطوح تئوری پردازی و تصمیم سازی و رویکرد به نگاه جوانان انقلابی و متعهد تسهیل کننده مسیر گفتمان سازی و ارتباط مؤثرتر با نسل جوان و رأی اولی ها است. بنابراین در واکاوی چرایی عدم پیروزی نامزد منتسب به اصولگرایان باید به شیوه های تبلیغ، رفتار و گفتار عناصر مطرح این جریان در سال های قبل از انتخابات ۹۶ و همچنین در جریان رقابت های انتخاباتی توجهی اساسی داشت. به عبارت دیگر، نتیجه انتخابات ۹۶ این نکته را آشکارتر ساخت که بدنه جریان اصولگرایی نیازمند عناصری است که جامعه امروز ایران را آن گونه که هست ببینند نه آن گونه که خود می خواهند و دوست دارند! ذائقه جامعه امروز نسبت به جامعه دهه ۶۰ و ۷۰ تغییر کرده است. این تغییرات را می توان در رفتار، گفتار و حتی پوشش افراد جامعه به ویژه نسل جوان و آرمان گرای آن به عینه دید. حال برای نزدیکی بیشتر با این ذائقه باید رفتار و گفتاری متناسب با آن ها طراحی و عملیاتی کرد. البته نتیجه انتخابات ۹۶ - علی رغم اصرار جریان پیروز انتخابات- از منظری دیگر قابل اعتنا و توجه برانگیز است؛ و آن اینکه افکارعمومی ایران اسلامی اصلاً و ابداً مایل به کنار گذاردن مبانی اسلامی، ارزش ها و باورهای دینی - ملی و آرمان ها و اهداف انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران نیست. میزان آرای نامزد جریان اصولگرایان و افزایش قابل ملاحظه آن در طول ۲۰ سال اخیر گواه این واقعیت است. واقعیتی که عناصر افراطی و معلوم الحال جریان اصلاح طلبی به انحای مختلف برای تحریف آن دست و پا می زنند. منبع: روزنامه سیاست روز