سهم زنان ایرانی از قدرت سیاسی چقدر است؟

طیبه سیاوشی* تلاش ها برای مشارکت زنان در عرصه های سیاسی که از قرن 20 شروع شد هنوز در قرن 21 به سطحی نرسیده است که بگوییم زنان دوشادوش مردان در عرصه قدرت سیاسی فعالیت می کنند و این امر به گونه ای است که حتی در کشورهای اروپایی و پیشرفته نیز برای به کارگیری زنان فکری اساسی نشده و به جرات می توان گفت این یکی از دغدغه های اصلی مدافعین حقوق زنان است. شعاری در سال های اخیر شکل گرفته است و آن اینکه اگر بخواهیم به سمت توسعه پایدار حرکت کنیم باید عدالت جنسیتی را محقق کنیم؛ وقتی از عدالت جنسیتی صحبت می کنیم، مراد آن است که زنان علاوه بر فیزیولوژی طبیعی خود و ایفای نقش در جایگاه مادری بتوانند توانمندی های‌شان را در عرصه های مختلف به منصه ظهور برسانند و به دلیل جنسیت از عرصه هایی مانند عرصه های سیاسی کنار گذاشته نشوند؛ در این گزاره باید گفت در کشورهایی مانند کشور ما اولین قدم ها باید در عرصه نظام آموزش برداشته شود به این معنا که آموزش و پرورش باید زنانی را پرورش دهد تا بتوانند به سطوح عالی برسند و از این توانایی خود در ارتقای جایگاه استفاده کنند. همواره در آستانه تشکیل دولت ها بحث حضور زنان در کابینه داغ می شود اینکه ما بخواهیم به صورت شعارگونه تلاش کنیم تا زنان حضور حداکثری در قدرت سیاسی داشته باشند نه کافی است و نه موثر بنابراین آنچه اهمیت به سزایی پیدا می کند و می تواند تاثیر گذار باشد آن است که نظام آموزشی عالی ما بتوانند به حضور پررنگ زنان کمک کند. به نظر می رسد چنانچه زنان گام به گام وارد عرصه قدرت شوند و مدیریت های کلان کشور را به خود اختصاص دهند می توانند حضورشان را مستمر و متدام کنند؛ در جامعه ما واقعیت دیگری نیز وجود دارد و آن اینکه نقش مادر بودن از اهمیت بسیاری برخوردار است لذا باید علاوه بر تلاش برای تحکیم بنیان خانواده به حضور زنان در عرصه های مختلف نگاه ویژه شود و این دومقوله هم گام با یکدیگر به پیش رود. ناگفته نماند زنان در جوامعی می توانند پیشرفت کنند که به لحاظ قانونی هم، از آنها حمایت شود به گونه ای که بتوانند از منابع مادی و غیر مادی به صورت متعادل استفاده کنند مسئله ای که می تواند به مشارکت سیاسی و اقتصادی زنان کمک کند. با توجه به اینکه دختران جوان تحصیل کرده زیادی داریم که به خوبی به کار گرفته نشده اند یا حتی در صورت شاغل بودن نتوانستند جایگاه شغلی‌شان را ارتقا دهند با یک بی انگیزگی مواجه شده اند که در دولت دوازدهم لازم است به این نکته و استفاده از ظرفیت زنان بیشتر توجه شود؛ به عبارت دیگر لازم است یک ریل گذاری مناسب صورت بگیرد تا بتوان در آینده بهره بیشتری از آن برد. نکته دیگر انکه زنان در مجلس شورای اسلامی و شوراهای شهر و روستا توانستند حضور موثری داشته باشند که لازم است یک الگوبرداری و همچنین یک اسیب شناسی صورت بگیرد تا بتوان در دولت دوازدهم قدمی به جلو بردارند به این معناکه فضایی را فراهم شود تا زنان به عرصه هایی که پیش از این حضور نداشته اند یا حضورشان کمرنگ تر بوده راه پیدا کنند. وقتی صحبت از حضور زنان در قدرت سیاسی می شود نمی توان بحث کمیت را مطرح کرد و گفت چند کرسی وزارت باید به زنان تعلق گیرد چراکه بهتر است زنان در پارلمان های ملی و شهری حضور پررنگ تری داشته باشند و با افزایش توانمندی ها بتوانند پست های وزارتی و معاونت ریاست جمهوری را نیز به خود اختصاص دهند. کلام آخر آنکه؛ دولت دوازدهم ثابت خواهد کرد باتوجه به برنامه ای که در دستور کار دارد می تواند زنان را از دو راهی خانه نشینی یا به سطح جامعه آمدن و مدیریت هردو نقش، رهایی بخشد؛ و از آنجایی که زنان همواره مدیریت خود را اثبات کرده اند دولت با فراهم آوردن بستری مناسب می تواند چراغ راهی ایجاد کند تا زنان بتوانند سهم بیشتری از قدرت سیاسی را به خود اختصاص دهند. لازم است تاکید شود زنان ما در عرصه های آکادمیک و فنی و مهندسی و... قابلیت های خود را نشان داده اند و امیدواریم دولت دوازدهم برای رفع تبعیض های جنسیتی با توجه به تلاش ها و سیاست هایی که آقای روحانی در پیش گرفته قدم های بزرگتری بردارد و حتی بیشتر از دولت یازدهم دستاوردی برای حضور پررنگ تر زنان به ارمغان بیاورد.

*نائب رئیس فراکسیون زنان در مجلس دهم

منبع: خبرآنلاین