دردسرهای نرسیدن پیام تریبونی به مردم!

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

علیرضا مبارکی فرد: شعر بیشتر هیجانی تا حماسی میثم مطیعی مداح جوان و کم تجربه در مراسم روز عید فطر دردسر نیست، گرفتاری زمانی است که برخی هنوز باور دارند که این پیام های تریبونی توسط مردم دریافت می شود!

در حالی که موج بی اعتنایی و نرسیدن این پیام به عمق جامعه به حدی است که گویی ضربان ضریب نفوذ این گفتمان آرام آرام فشارش افت کرده و با شوک های شدید روز عید فطر هم قصد بالا آمدن ندارد.

این توقع و تحلیل اشتباه از فضای جامعه و همچنین دور شدن از شکل زندگی مردم موجب شده که بخشی از بدنه سیاسی کشور دچار وازدگی ارتباطی با شهروندان عادی شود، تقریبا شبیه هواپیمایی که به دلیل اشتباه انسانی تعادل خود را از دست داده و به حالت رو به بالا در حال پایین آمدن است.

زمان وازدگی در دانش هوانوردی بسیار کوتاه است، بعید است در دنیای سخت سیاست و جامعه این گفتمان فرصت اشتباه های بیشتری داشته باشد و هنوز دنبال توجیه شکست و بی توجهی گسترده مردم به گفتمان خود باشد.

واکنش های گروه مقابل هم دلسوزانه است تا ترسیدن، چون وقتی با کالبدی دچار بحران و ضربان رو به افت و فشار کاهنده مواجه هستید. منطق، رویگردانی از دانش و قرار دادن کابل فشار قوی به بدن جامعه نیست.

ولی وقتی رفتارهای این چنینی صورت می گیرد، چشم های شگفت زده می خواهد دلیل این واکنش های تند را دریافت کند و متوجه شود چرا رقیب بی توجه به منافع ملی این گونه در حال خودزنی است؟

اما آن چه در شعرخوانی میثم مطلیعی مورد توجه قرار نگرفته، سال ها حضور او در کنار مجموعه حاج آقا مجتبی تهرانی بود، مردی که تمام نگرانی و دغده هایش بالا رفتن سطح آدم ها بود، همواره تلاش می کرد که هر نکته ای را محدود و قابل فهم برای کل جامعه ارایه کند تا سطح روح و اندیشه آدم ها را بالا ببرد.

حالا باید آقای دکتر میثم مطیعی به جای به چالش کشیدن دیپلماسی کشور و آن چه تخصصش را ندارد و بزرگان کشور در پدید آمدن آن دقت لازم را داشتند، در آزمون اندازه سطح حاج آقا مجتبی تهرانی خودش را محک بزند، تا متوجه شود آیا سطح و توان دریافتش با مدرک دکترا و حمایت های ویژه بالا رفته یا هنوز همان جوان کم تجربه و هیجانی سابق است؟

آیا در قاموس درس ها و آموخته های حاج آقا مجتبی سطح و توان دریافت جامعه را مثل مداحی روز عید باید بالا برد؟

شاید در سال های پیش منبر مداحی امام حسین مدتی تبدیل به پایگاه سیاسی شد که برخی بالا رفتند و برخی نفع بردند، اما گذشته و حال و این روزها مشخص می کند که پل پیروزی ساختن از اعتقاد مردم سرانجام تلخی دارد و هزینه های اجتماعی و سکوت آن را در مورد چهره های خاص این صنف آشکار می توان دید.

بی شک دیپلماسی کشورمان در مداحی میثم مطیعی به چالش کشیده نشده، آن چه به چالش دوباره کشیده شد کم محلی یا دیده نشدن این گویندگان توسط مردم است، چهره هایی که در تلویزیون، منبرها، خبرگزاری، سایت های اینترنتی و شبکه های اجتماعی هستند ولی مردم آنها را نمی بینند!

گفتمان آرمان خواهی بیشتر از این که دیپلماسی منافع ملی را به چالش بکشد خودش را به دردسر انداخته تا فراموش نکنیم از سال 92 تا امروز حتی توان ارایه جواب به دکتر ولایتی در مورد مذاکرات آلماتی را نداشته ولی با بیل به تنه برجام افتاده است!

واقعیت این که گروهی بیشترین تریبون های موثر و بزرگترین رویدادهای اجتماعی سال به علاوه فضای آزاد و حمایت های گوناگون فراقانونی در اختیار داشته باشند، ولی بازهم ترند مظلومیت در اینترنت ایجاد کنند تا پایگاه اجتماعی خود را نشان بدهند، به خودی خود ترحم آمیز است.

نرسیدن پیام مورد علاقه میثم مطیعی به جامعه، زنگ خطر بزرگی برای جریان اصولگرایی یا کسانی که خودشان را با این تم سیاسی معرفی می کنند.

به نظر می رسد این طیف از چهره های جوان منتسب به اصولگرایان آرام آرام به باخت سیاسی عادت کرده اند و چون صدای آنها در جامعه شنیده نمی شود و خودنمایی های سیاسی جواب نمی گیرد، حالا رو به خودزنی آورده اند!

شاید لازم است در برهه حساسی که منطقه خاورمیانه و قدرت های جهانی به دنبال شکاف میان بخش های مختلف مردم در ایران هستند، به جای دلگیری و گلایه، بر سر منتقد جوان و کم تجربه که حتی فرصت حفظ کردن ابیات شعرش را نداشته، دست مهربانی بکشیم!