هشدار! روس‌ها چترشان را با کسی تقسیم نمی‌کنند

به گزارش نامه نیوز، عصر ایران نوشت: «باران شدید بود. آن هم درست در لحظه‌ای که قرار بود فرانسوی‌ها جام را بغل کنند. پوتین، ماکرون و کیتاروویچ کنار هم ایستاده بودند اما با یک تفاوت بزرگ.

روس‌ها چتری بزرگ را بالای سر رییس‌جمهور خود گرفته بودند تا پوتین خیس نشود. ماکرون زیر باران مانده بود و خانم کیتاروویچ در حالی که خیس آب بود بازیکنان را در آغوش می‌گرفت.

روس‌ها رسم مهمان‌نوازی را به جا نیاوردند و در باران شدید مسکو اول هوای رییس‌جمهور خود را داشتند تا مهمان‌ را. آنها در آن لحظه فقط می‌خواستند پوتین خیس نشود و مهم نبود که دیگران در چه وضعی قرار دارند. آن هم دو رییس‌جمهور دیگر...!

رفتار عجیبی بود اما درس بزرگی داشت.

روسیه این روزها نقش مهمی در مناقشات بین‌المللی به ویژه برجام بازی می‌کند و مسکو تبدیل به جام جهانی دیپلمات‌ها شده است.

همه سعی می‌‌کنند روس‌ها را به سمت خود بکشند و از قدرت‌های پنهان و نهان این کشور به نفع خود استفاده کنند.

مسکو هم به دنبال پیدا کردن بهترین گزینه برای منافع ملی خودش است. آنها در جام جهانی - در مسابقاتی که میزبان آن هستند - حاضر نیستند، خیس شوند و هزینه بدهند، دیگر چه برسد به سیاست خارجی که در آن اصل منافع ملی است.

بر همین اساس مسئولان دیپلماسی ما که در تلاش هستند تخم‌مرغ‌های روسیه را در سبد خود بگذارند، باید مواظب باشند که اگر باران شدید شود، روس‌ها چتر را بالای سر خود می‌گیرند و حاضر نیستند چتر را با دیگران تقسیم کنند.

خیس شدن ماکرون و کیتاروویچ در حالی که پوتین زیر چتر بود یک تصویر واقعی از تصمیمات روسیه در سیاست خارجی است. به آنها نمی‌شود ایرادی گرفت. روس‌ها به دنبال منافع ملی خود هستند و عاشق چشم و ابروی هیچ کس نیستند.

رفتار جمهوری اسلامی برای یارگیری در عصر ترامپ یک تصمیم درست و استراتژیک است اما این نباید در روسیه و چین خلاصه شود. ایران باید دست دوستی خود را به سمت کشورهای مختلف دراز کند و تخم‌مرغ‌های خود را در سبد‌های مختلف بگذارد؛ حالا در چند سبد بیشتر و در چند سبد کمتر.

ما نباید فکر کنیم وقتی باران شدید می‌شود و همه در حال خیس شدن هستند، روس‌ها چتر بزرگ خود را با ما تقسیم می‌کنند. نه، آنها ابتدا به دنبال خیس نشدن خود هستند و بعد فکر می‌کنند چتر دیگر خود را به چه کسانی بدهند.

در روابط بین‌الملل نه می‌شود از دوستی کسی ذوق کرد نه از دشمنی و بدعهدی آن دلخور شد. در سیاست خارجی نباید از هیچ کشوری انتظار داشت. همه در این دنیا به دنبال منافع خود هستند و حاضر نیستند برای دیگری خود را فدا کنند.»