وقتی چهره استخوانی دیپلمات امریکایی تغییر می‌کند

روزنامخ ایران ادامه داده است: زنی در دهه هفتم زندگی، با موهای کوتاه و سپید و عینکی که بر جدیت چهره‌اش می‌افزود و به‌عنوان سرپرست تیم مذاکره‌کننده امریکا هیچ محبوبیتی در ایران نداشت. تا آنجا که برخی از سیاسیون ایران در واکنش به مواضع شرمن از او به کنایه و با عناوینی چون «خانمی که شبیه اسکلت است»، «پیرزن امریکایی» یاد می‌کردند. بسیاری از ایرانیان نمی‌توانستند تصور کنند این سیاستمدار دموکرات که زمانی شایع شده بود در جریان تلاش برای متوقف کردن تحریم هاعلیه ایران در کنگره، ایرانی‌ها را به داشتن «ژن فریبکاری» متهم کرده است، روزگاری در شماتت رئیس جمهوری امریکا به‌دلیل تهدید ایران به تجلیل فرهنگ مقاومت در ایران بپردازد و بگوید: «آنچه ترامپ نمی‌داند این است که ایران، فرهنگ مقاومت دارد و در برابر تهدیدات تسلیم نخواهد شد».

حالا در سکوت نسبی مقامات سابق دولت امریکا و در شرایطی که شاید باراک اوباما و جان کری این اواخر هرگونه دفاع دوباره از «برجام» را با توجه به روحیات دونالد ترامپ بیش از حد تحریک‌کننده و مخرب می‌دانند، این وندی شرمن است که یک تنه به دفاع از محصول مذاکراتش برخاسته است.

او که مدت‌هاست حضور در قامت استادی دانشگاه هاروارد را به کار در وزارت خارجه امریکا ترجیح داده با فراغ بال به طرح تند‌ترین انتقادات از دولت ترامپ مشغول است. او روزی رئیس جمهوری امریکا را به یک «پسربچه پر سروصدا» مانند می‌داند که تظاهر می‌کند قدرتمند است و روزی دیگر با به رخ کشیدن مذاکره پرهیاهو و بی‌نتیجه ترامپ با رهبر کره شمالی و در واکنش به توئیت‌های تهدیدآمیز او می‌نویسد:«توئیت‌ها منجر به حصول توافق بهتری نخواهد شد... بلکه اگر گذشته نمایانگر آینده باشد، ترامپ، (جان) بولتون را به تهران می‌فرستد تا دیدار با روحانی را سازماندهی کند!»

شاید همین رویکرد متفاوت این دیپلمات پیشین امریکاست که حالا دیگر کسی او را با یادآوری سن و نحیفی اندامش نمی‌نوازد. خبرهایش با تصویر جدی اما متبسم چهره‌اش همراه می‌شود و موضع‌گیری هایش با تیتر درشت بازتاب پیدا می‌کند. ممکن است هنوز هم به‌ دلیل ادعاهای عجیبش درباره تدوین برجام چندان محبوب نباشد؛ اما قدر مسلم دیگر منفور نیست.