سوء استفاده جنسی از زنان در کره شمالی «امری روزمره» است

به گزارش آسوشیتدپرس، دیده‌بان حقوق بشر گفت که این نشان دهنده یک فرهنگ علنی و بی مجازات سوءاستفاده جنسی به خصوص از سوی مردانی است که در نظام سیاسی این کشور در موضع قدرت هستند.

کنت روث، مدیر اجرایی دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید: خشونت جنسی در کره شمالی آشکار، بدون مجازات و بشدت محرمانه است. زنان کره شمالی شاید اگر راهی برای احقاق حقوقشان داشته باشند از این موضوع حرف بزنند اما در دیکتاتوری کیم جونگ اون، رهبر این کشور صدایشان خفه می‌شود.

براساس گزارش دیده‌بان حقوق بشر با عنوان" شبها گریه می‌کنید بدون آنکه بدانید چرا" خشونت جنسی در کره شمالی بسیار متداول و عادی است. زنان می‌گویند در بازداشتگاه‌ها، سوپرمارکت‌ها، ایست‌های بازرسی، قطار، خیابان و پایگاه‌های ارتش شاهد این خشونت هستید.

این گزارش به ذکر جزییاتی از سوء استفاده مردان صاحب قدرت، نظیر زندانبان‌ها، افسران پلیس، دادستان‌ها سربازان و صاحبان مشاغل از زنان است.

در این گزارش آمده است: مصاحبه‌شوندگان به ما گفتند که افسران پلیس وقتی زنی را مورد نظر قرار می‌دهند او هیچ راهی ندارد جز اطاعت در برابر درخواست‌های آنها، خواه مسائل جنسی باشد، پول باشد و یا هر چه آنها می‌خواهند. زنان در بازداشت اگر از این خواسته‌ها سرباز زنند باید با خطر خشونت جنسی ، طولانی شدن مدت بازداشت، ضرب و شتم، کار اجباری یا تحت نظر قرار گرفتن مداوم روبرو خواهند بود.

یک زن که بارها مورد تعرض قرار گرفته گفت که مقام‌ها زنان را "ابزار جنسی" قلمداد می‌کنند.

یک زن دیگر که او هم بیش از 40 سال دارد و زمانی زراعت می‌کرد گفت بعد از دستگیری موقع فرار از این کشور هدف آزار جنسی یک مقام پلیس قرار گرفته که در یک بازداشتگاه از او بازجویی می‌کرد. پارک یانگ-هی گفت: "زندگی من در دست او بود، برای همین هر کاری می‌خواست می‌کردم. چطور می‌توانستم به او گوش نکنم."

دیده‌بان حقوق بشر از کره شمالی خواسته است به "مشکل خشونت جنسی اذعان کند" و اطمینان حاصل کند که "جرم شناخته خواهد شد."

یک گزارش سازمان ملل در سال 2014 نتیجه گیری کرده بود که دولت کره شمالی مرتکب "نقض سیستماتیک، گسترده و شدید حقوق بشر" شده است.

در این گزارش اعلام شد که سقط جنین اجباری، تجاوز و خشونت جنسی در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های این کشور اعمال شده است.

در گزارش دیده‌بان حقوق بشر آمده است: پلیس خشونت جنسی را جرم جدی تلقی نمی‌کند و بسیاری از زنان از ترس پیامدهای آن حاضر نیستند آن را گزارش دهند. تجربیات قبلی قربانیان را وادار به سکوت کرده است. همه زنان مصاحبه شده این گزارش از مصونیت کامل مجرمان و عدم اجرای عدالت برای قربانیان و تبعیض علیه زنان ، فساد و نبود مکانیزم حمایتی شکایت داشته‌اند.

منبع: ایسنا