چالش بزرگ برای حسن روحانی؛ آیا او هزینه این حرف خود را خواهد پرداخت؟

محمد جواد ظریف و رئیس اش در چند روز گذشته آنقدر گرد و خاک کردند که دیگر کسی به چشم نیاید. رسایی، کریمی قدوسی و حسینیان اما در خبرسازی خبره تر از این حرف ها هستند و طوری اظهار نظر می کنند که در هر شرایطی بتوان نامشان را در فهرست چهره های خبرساز نوشت.

استعفای جنجالی

ظریف با فاصله ای قابل تامل از دیگران در صدر فهرست خبرسازهای هفته نشست. سفر ناگهانی مهمانی که «ناخوانده» خواندنش گران تمام می شود چنان حاشیه ساز شد که هیچ کس فکرش را نمی کرد. بشاراسد وارد تهران شد و با رئیس جمهور و مقام معظم رهبری دیدار کرد. روح آقای وزیر خارجه اما خبردار نشده بود و این بی خبری چیزی نبود که دیپلماتی مثل ظریف زیر بار آن رود. همین شد که طی یک پست اینستاگرامی استعفا داد و نه ایران بلکه همه دنیا را شوکه کرد. خبر استعفای او بازتاب گسترده ای در رسانه های ایران و جهان داشت و به یکی از مهم ترین اخبار هفته تبدیل شد. واکنش اصولگرایان و رسانه هایشان نیز به این ماجرا بسیار قابل توجه بود. از حسین شریعتمداری که این استفعا را در جهت منافع ملی ندانسته بود گرفته تا وطن امروز که مثل همیشه وقیحانه ترین تیتر ممکن را انتخاب کرد و انتقاد ظریف از عدم دعوتش به دیدارهای اسد را کودکانه توصیف کرده بود! وطن امروزی ها و تندروهای اصولگرا آنقدر از احتمال رفتن ظریف خوشحال شدند که یادشان رفت «شاهنامه آخرش خوش» است. مخالفت قاطع حسن روحانی با استعفای ظریف اما این نکته را خوب یادشان آورد.

اظهارات جنجالی

حسن روحانی رئیس جمهور این هفته دوبار خبرساز شد و هواداران خود را به تحسین واداشت. یک بار آنجا که استعفای ظریف را رد کرد و آب پاکی را روی دست مخالفان دولت ریخت و بار دیگر وقتی که در مجمع عمومی بانک مرکزی حسابی از خجالت اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام درآمد. روحانی در آن جلسه یادآور روحانی پیش از انتخابات بود. صریح و قاطع با زبانی برا.

از یک سو برای اولین بار خبر داد که مقام معظم رهبری چندین بار به او گفته که با تصویب لوایح چهارگانه مخالف نیست و از سوی دیگر تاکید کرد که نمی توان همه تصمیمات را به مجمع 10-20 نفره سپرد. روحانی همچنین با اشاره به روند قانون گذاری در کشور گفت که هر تصمیمی را اجرا نخواهد کرد! لحن و ادبیات روحانی آنقدر خاص بود که همه غیبت هایش در جلسات بررسی FATF در مجمع تشخیص مصلحت نظام را جبران کند.

واکنش های آنچنانی

روحانی و ظریف دو خبرساز اصلی هفته قبل بودند اما برخی نیز به واسطه واکنش هایشان به موضوعاتی که حول محور ظریف و روحانی می خرچید، خبر ساز شند. مثلا کریمی قدوسی که وقتی خبراستعفای ظریف را شنید از هول حلیم در دیگ افتاد. شیرینی پخش کردن در مجلس را تکذیب کرد اما ادعایش در مورد حتمی بودن پذیرش استعفای ظریف، استعفای زنگنه و جابه جایی دو وزیر دیگر کابیه را نه. پاسخ این ادعا نیز عملا داده شد و مرد ادعاهای جنجالی یک بار دیگر روسیاه شد.

حمید رسایی هم کمتر از او خوشحال نبود و ابراز این خوشحالی چنان زیادروی که بسیاری از کاربران فضای مجازی به انتقاد از وی پرداخته و مثل همیشه مواضع او را با نتانیاهو و مقامات اسرائیلی همسو دانستند. رسایی ذوق زده از استعفای ظریف خواهان ممنوع الخروجی و محاکمه ظریف شده و نوشته بود: « کسی که از دوره دبیرستان تا سالهای پایانی دولت دهم در آمریکا زندگی کرده، بعد از تحمیل توافقنامه های ننگین از جمله توافق برجام و در حالی که از تحمیل FATF، CFT و پالرمو ناامید شده است، همزمان با سفر محور مقاومت (بشار اسد) به ایران از سمت خود استعفا داد. اکنون دستگاه قضایی باید ظریف را ممنوع الخروج و به نقش وی در تحمیل تحریم های جدید و همچنین حضور عناصر جاسوس در تیم وی رسیدگی کند.»

روح الله حسینیان را هم باید در گروه کسانی قرار داد که با خوشحالی از استعفای ظریف خبرساز شدند. او در گفت و گو با نامه نیوز این خوشحالی را ابراز کرد گفت که دولت به پايان راه خود رسيده است !

دوئل با روحانی

خبرسازی غلامرضا مصباحی مقدم اما ربطی به استعفای ظریف نداشت. او دعوت به دوئل روحانی را پذیرفت و به میدان آمد. حسن روحانی در مجمع عمومی بانک مرکزی ضمن تاکید بر موافق بودن رهبری با تصویب FATF از عواقب عدم همکاری با گروه ویژه اقدام مالی گفته و خواسته بود که هر کس خلاف او فکر می کند، مصاحبه کرده و نظرش را بگوید. همین شد که سخنگوی جامعه روحانیت لب به سخن گشود. او گفت: « رئیس‌جمهور ادعا کرده‌اند که رهبری گفته‌اند با پیوستن ایران به FATF مخالفتی ندارند؛ چه اشکالی دارد ایشان که رئیس جمهور هستند طی مکاتبه‌ای از رهبری بخواهند نظرشان را در موافقت با این لوایح اعلام کنند. چه کسی هست که در مقابل رهبری مخالفت کند؟»

او که از حرف های روحانی بسیار دلخور شده بود، گفت:« ایشان بیایند در مجمع فرمایشاتشان را در حضور اعضا مطرح کنند و جوابشان را بشنوند؛ بعداً از طریق رسانه‌ها موضوع را مطرح کنند. این کار ایشان بر خلاف مصالح ملی است.»