پشت پرده استعفای وزرا چیست؟

به گزارش نامه نیوز، محمدصادق جوادی‌حصار، فعال سیاسی اصلاح‌طلب با اشاره ناهماهنگی و ناهمگونی مطالبات بخشی به عنوان یکی از عمده‌ترین دلایل استعفای وزرا بیان کرد: ما در دولت مطالبات بخشی زیادی داریم و وزرا هر کدام به طور جداگانه بر اساس مطالبات بخشی تحت سوال و فشار هستند.

وی افزود: مطالبات بخشی آنقدر زیاد است که وزیر نمی‌تواند پاسخگو باشد و از طرفی هم دولت نمی‌تواند با وزارتخانه‌ها همراهی کند، وزیر هم در این شرایط می‌گوید وقتی شما همکاری نمی‌کنید من چرا باید مسئولیتش را بر عهده بگیرم.

جوادی‌حصار با تشریح طرح سلامت وزیر بهداشت به عنوان یک مطالبه بخشی گفت: دولت طرح بیمه سلامت را که طرح رای‌آوری بود و همچنین خدمات عمومی را هم در حوزه بهداشت برای مردم تامین می‌کرد و از طرفی هم باعث افزایش امید به زندگی در میان مردم می‌شد، در مرحله اول پذیرفت، اما چون این طرح هزینه‌هایی در برداشت و چون دولت وضعیت اقتصادی خوبی ندارد، طرح را وسط راه رها کرد.

وی افزود: وزیر بهداشت هم گفت که من برای انجام این طرح آمده‌ام اگر نتوانم آن را انجام دهم چرا باید وزیر باشم، بروید فرد دیگری را بیاورید که چنین عهدی را با مردم و نیز پیمانی را با حوزه بهداشت و درمان نبسته باشد.

جوادی حصار با اشاره به دو طرح «نظام پرداخت هماهنگ» و «همسان سازی پرداخت حقوق فرهنگیان» وزارت آموزش و پرورش گفت: آن طورکه من اطلاع دارم قرار بوده این دو طرح در دستور کار هیات دولت قرار بگیرد اما وقتی وزیر درخواست می‌کند که طرح در دستور جلسه هیات دولت قرار بگیرد، رئیس‌جمهور می‌گوید در حال حاضر شرایط مناسب نیست و این طرح را در دستور نگذارید. وزیر هم می‌گوید اگر قرار است من مدام به مردم وعده بدهم که این ماه یا ماه بعد درستش می‌کنیم و به آنها خلاف واقع بگویم دیگر نمی‌توانم و نمی‌کشم.

وی افزود: وزیر در همان جلسه استعفای خود را می‌نویسد و تقدیم رئیس‌جمهور می‌کند و می‌گوید من دیگر نمی‌توانم مردم را سر بدوانم. بعد از آن هم آقای رئیس‌جمهور استعفا را می‌پذیرد.

جوادی حصار در واکنش به اینکه در سال گذشته هم چند استعفا از جمله آقای آخوندی را هم داشتیم آیا دلایل آنها را نیز اقتصادی می‌دانید، گفت: یکی از عمده‌ترین دلایل استعفای آقای آخوندی این بود که ایشان متعهد شده بود که ناوگان هوایی کشور را نو‌سازی کند.

این فعال سیاسی ادامه داد: برای اینکه این ناوگان هوایی بازسازی شود، باید هم در داخل و هم در خارج همکاری صورت می‌گرفت و معاهدات ذیل برجامی بین ایران و فرانسه و کشورهایی که قرار بوده در بازسازی خطوط هوایی کمک کنند اجرایی می‌شد اما انجام نشد؛ آقای آخوندی که خودش نمی‌توانست هواپیما خلق کند.

وی ادامه داد: مطالباتی که از سوی وزرا مطرح شده است مطالباتی است که پاسخ‌گویی می‌طلبد و از طرفی هم بستر برای انجام کار وزارتخانه‌ها فراهم نیست و دلیل فراهم نبودن بستر هم تناقض رفتاری و تزاحم مطالباتی موجود در دولت است.

وی با تشریح شرایط و نحوه برخورد با حوزه‌های مختلف دولت اضافه کرد: مثلا مطالبه بخش سیاست‌گذاری امنیتی و خارجی کشور با مطالبه تامین قطعات و تامین لوازم یدکی هواپیما و تامین هواپیماهای یدکی تزاحم دارد، در مورد اولی می‌بایست در شرایط صلح عمل کنیم، اما در دومی در فقدان صلح هم می‌توانیم حرکت و عمل کنیم. بنابراین وقتی این‌ها با هم تزاحم دارند وزیر می‌گوید من توان ادامه ندارم.

این فعال رسانه‌ای درباره این موضوع که آیا با استعفا و آمدن وزیر جدید تغییری در شرایط ایجاد می‌شود، این استعفاها تا کجا باید ادامه پیدا کند، گفت: بخشی از پیام این استعفاها مصرف بخشی دارد، یعنی بطحایی با استعفای خود این پیام را به حوزه آموزش و پرورش و همکاران فرهنگی خود اعلام کرد که همه تلاشش را کرده و طرح را به دولت برده اما رئیس‌جمهور آن را کنار گذاشته و گفت که فعلا نمی‌توانیم به مطالبات پرداخت حقوق و مطالبات صنفی فرهنگیان بپردازیم.

وی با عنوان اینکه این استعفاها به نوعی یک روش اعتراضی هم هست، افزود: بنابراین وزیر به زیرمجموعه خود این پیام را می‌دهد که وقتی نمی‌توانم مطالبات شما را در دولت نمایندگی کنم، حداقل کار این است که استعفا دهم.

جوادی حصار گفت: استعفای وزیر آموزش و پرورش به این معنی نیست که وزیر فرار کرده بلکه به نوعی اعتراضی است، وزیر می‌گوید که من با دولت هماهنگی می‌کنم اما معنا ندارد که دولت این بخش را فقط مصرف‌کننده ببیند و بگوید چون جمعیت آموزش و پرورش زیاد است، اگر بخواهیم افزایش حقوق داشته باشیم هزینه زیادی به دولت تحمیل می‌شود.

وی افزود: همه حوزه‌ها مطالبات زیرمجموعه خود را نمایندگی می‌کنند و لذا اگر در مرحله بعدی وزارت صمت هم به نتیجه برسد که نمی‌تواند مطالبات مردم را پیگیری کند، همین مسائل پیش خواهد آمد.

این فعال سیاسی اصلاح‌طلب ادامه داد: یک مشکل خیلی خیلی سنگینی که بر سر راه دولت داریم قوانین متاقض هستند، یک قانون قانون دیگر و یک منفعت منفعت دیگر را نقض می‌کند، لذا دولت ابتدا باید این تناقض‌ها را حل کند.

جوادی حصار درباره پیامدهای استعفاها برای دولت گفت: در مورد وزارت آموزش و پرورش ممکن است که در کوتاه‌مدت دستخوش تغییر و تحولاتی بشود یا ممکن است وزیر جدید بیاید و سیاست‌های جدیدی را بخواهد اعمال کند که با مجلس و نمایندگان و شرایط کنونی هماهنگ‌تر باشد.

وی افزود: یکی از آن پیامدها اجبار دولت به تعامل غیرضروری با مجلس است، مثلا دولت بخواهد وزیری را به مجلس معرفی کند و مجلس شروطی را بگذارد و با دولت معاملاتی را که همیشه در لایه‌های پنهان مجلس اتفاق می‌افتد را انجام دهد و مجلسیان بگویند که ما به شرطی کاری را انجام می‌دهیم که فلان کار بشود یا نشود.

وی ادامه داد: یا اینکه مثلا دولت بخواهد وزیر آموزش و پرورش معرفی کند و برخی که در جای دیگر نمی‌توانستند دولت را تحت فشار بگذارند از این فرصت استفاده کنند یا عده‌ای که در تعیین وزرا اثرگذار هستند.

جوادی حصار با اشاره به چگونگی رفع این مشکل برای دولت گفت: در شرایطی که دولت دارد، حداقل کار این است که برای مدت سه ماه برای وزارتخانه سرپرست بگذارد اما در این مدتی که وزارتخانه سرپرست دارد عملا معطل است.

وی اضافه کرد: با اینکه وزارت آموزش و پرورش در تابستان فعالیت زیادی ندارد و زیاد شلوغ نیست و امتحانات در شرف اتمام است، اما بالاخره سازماندهی، بودجه‌بندی‌ها و تغییر و تحول‌های مدیریتی ضرورت‌هایی است که قبل از سال تحصیلی جدید باید به آنها پرداخته شود، اما اگر وزارتخانه در این زمان بخواهد با سرپرست اداره شود، تبعات آن در سال آتی تحصیلی مشاهده خواهد شد.

این تحلیگر مسائل سیاسی با اشاره به اینکه بر خلاف آنچه که گفته می‌شود آموزش و پرورش سیاسی نیست اما یکی از تاثیرگذارترین حوزه‌ها در امر سیاست است، گفت: تبعات سیاسی استعفاها از نظر من این است که نمایندگان در آستانه انتخابات نگاه خاصی به وزارتخانه داشته باشند و داد و ستدهایی با مجلس، نمایندگان و حوزه‌های انتخابیه در خواهد گرفت و فضا را برای کنش‌ها و واکنش‌های سیاسی پرتحرک خواهد کرد.

جوادی حصار با عنوان اینکه در دوره بطحایی به نمایندگان اجازه دخالت در آموزش و پرورش حوزه انتخابیه‌اش داده شد، گفت: متاسفانه آقای بطحایی در دوران تصدی خودشان این گاف را دادند که باید روسای آموزش و پرورش با نماینده هر حوزه انتخابیه هماهنگ باشند و کاری کردند که هر نماینده بخواهد در حوزه خودش رئیس آموزش و پرورش خودش را بگذارد که بتواند برایش رای جمع کند.

وی در پاسخ به این پرسش که با توجه که برخی نمایندگان برای دریافت رانت و برخی امتیازها به دولت فشار می‌آوردند آیا نهادی برای نظارت بر مجلس نیاز است، گفت: هر چه بگندد نمکش می‌زنند وای به روزی که بگندد نمک. مجلس خودش نهادی است که باید بر همه جا نظارت کند، مجلس عالی‌ترین مرجع نظارتی بر همه دستگاه‌های اجرایی دولتی است اما همانطور که گفتم این تزاحم منافع، برخی از نمایندگان را به وادی‌هایی می‌کشاند که منفعت‌های تیمی، قومی، فردی و بخشی برایشان بر منفعت ملی اولویت پیدا می‌کند.

وی گفت: وقتی این اتفاق بیفتد به جای اینکه به آموزش و پرورشی فکر کنند که از طریق نیروها و انسان‌های توسعه‌یافته بستر توسعه شود و توسعه انسانی را مبنای توسعه علمی و فرهنگی و اقتصادی قرار بدهد، می‌شود بستر داد و ستدهای بخشی به صورتی که مدیری را انتخاب می‌کنند که حتی اگر برای جامعه مفید نباشد، همین که به منافع نماینده تن می‌دهد، کافی باشد.

این فعال سیاسی با عنوان اینکه اگر دولت واقعا تصمیم دارد که خدمت کند باید این مطالبات پنهانی را که طرح می‌شود علنی کند، گفت: می‌دانم این دولت و این وزرا اهل این کارها نیستند به طور مثال برخی معاونان پارلمانی وزرا به جای اینکه وزارت خانه‌های مرتبط و مجلس را با وزارتخانه خود برای تعامل بهتر هماهنگ کنند کارشان این شده است که سیبیل برخی نمایندگان را به گونه‌ای چرب کنند که وزیر را استیضاح نکنند.

جوادی حصار افزود: این کار یعنی بد آموزی. مانند این است که بچه‌ای می‌خواهد شیشه‌ای را بشکند و ما به او بگوییم اگر شیشه را نشکنی من یک ساندویچ برای تو می‌خرم اما پس از مدتی آن کودک دیگر به یک ساندویچ قانع نخواهد بود، کار برخی معاونان پارلمانی وزرا در مجلس این شده که به فلان نماینده بگویند که شیشه را نشکن ما به تو دوعدد ساندویچ می‌دهیم.

منبع: ایلنا