کرونا؛ درسی برای ما / کاهش شکاف دولت - ملت چگونه می‌تواند بحران‌ها را حل کند؟

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

آذر منصوری، قائم مقام دبیرکل حزب اتحاد ملت نوشت: ایران در سال 98 نسبت به سال‌های قبل - حداقل چند سال گذشته - با ناکامی‌ها و سختی‌های بیشماری مواجه شد. فشار حاصل از تحریم‌های یکجانبه آمریکا اقتصاد ایران را در بیشترین تنگنا و فشار بر جامعه و مردم را در وضعیتی ‌بی‌سابقه‌ قرار داد. حاصل این فشار، در کنار ناکارآمدی و ضعف در شیوه حکمرانی موجب فاصله گرفتن جامعه از حاکمیت - مجموعه ارکان حاکمیت اعم از نهادهای انتخابی و انتصابی - شد. ادامه وضعیت موجود به لحاظ حکمرانی و عملا کاهش اثربخشی نهادهای انتخابی باعث شد که کشور در سال 98 وضعیتی قرار بگیرد که آمادگی پذیرش هیچ شوک و تصمیم مهمی در جامعه موجود نباشد. نمونه مشخص این فقدان آمادگی اعلام قیمت جدید بنزین بود که با موجی از اعتراضات روبه رو شد . همچنین خسارات متعددی به کشور وارد شد که جبران آن با توجه به تنگناهایی که ایران امروز در آن گرفتار است، کار را برای دولت به مراتب سخت‌تر و دشوارتر کرد. فرصتی که در بین سال‌های 92 تا 96 به واسطه تلاش‌های دولت و دستگاه دیپلماسی کشور برای رفع مشکلات داخلی فراهم شده بود، طی سال‌های 96 تا 98 عملا با یکجانبه گرایی ترامپ و خروج او از برجام؛ از دست رفت. از سوی دیگر در کنار ضعف‌هایی که در سیستم وجود دارد شاهد کاهش اثربخشی نهادهای انتخاب دولت، مجلس و شوراهای شهر و روستا بودیم و این موجب بی اعتمادی شد. بعد از حضور کمرنگ در انتخابات در چنین شرایطی بدترین اتفاقی می توانست در کشور ما رخ دهد این بود که کرونا به ایران هم برسد. بی تدبیری ها و سوءتدبیری ها و کم توجهی هایی که نسبت به ورود این ویروس صورت گرفت، در جای خود قابل بحث و بررسی است و کسانی که مسبب این بی تدبیری بودند، باید به ملت ایران پاسخ دهند. متاسفانه سالی که آغاز آن با سیلی ویرانگر همراه بود متاسفانه با هجوم ویروس همه گیر کرونا به پایان رسید و مقبله با این ویروس امروز به یکی از دغدغه های جدی حاکمیت تبدیل شده است. جان های بسیاری از دست رفته و این نگرانی به صورت جدی مطرح است که اگر جنبش ملی و فراگیر قطع زنجیره انتقال این ویروس در ایران شکل نگیرد، شاهد خسارات جانی و اقتصادی مخرب تر باشیم و این ویروس بر کسب و کار مردم و طبقات فرودست صدمات بیشتری وارد کند. بر این اساس امیدوارم این ظرفیت در جامعه ما وجود داشته باشد که با یک عزم ملی قادر به قطع زنجیره این ویروس باشیم. ناگفته نماند که نشانه‌های از این عزم موجود است. مثلا تمایل مردم به قرنطینه که در آخرین نظرسنجی یکی از مراکز رسمی، وجود دارد خود نشانگر آن است که نگرانی در جامعه به بیشترین حد خود رسیده و این می تواند به جنبش فراگیر قطع زنجیره انتقال ویروس تبدیل شود. به هر حال سال 99 را در شرایطی آغاز می کنیم که با بحران بی سابقه در طور چهل سال پس از پیروزی انقلاب رو به رو هستیم. بحرانی که بر همه شئون زندگی مردم اثرگذار است. تجربه نوع مواجه با این ویروس و بیماری و اتفاقاتی که از زمان شناساسی اولین بیمار تا کنون در کشور ما رخ داده است اما می تواند فرصتی باشد تا در پسا بحران کرونا اصلاحات جدی در شیوه حکمرانی و رویکردها و نوع مواجه با مطلبات مردم ایجاد شود. این می تواند به منزله یک فرصت برای گروه های اجتماعی، سیاست مداران و به خصوص ارکان حاکمیت باشد تا دریابند که مواجه با یک بحران خطرناک که از حاکمیت تا بطن جامعه را تهدید می‌کند، در جامعه ای که با بی اعتمادی مواجه است به مراتب سخت تر و دشوارتر از جامعه ای است کمترین فاصله بین حاکمیت و مردم وجود دارد. این می تواند درسی باشد برای ما که نگاه خود را نسبت به واقعیت های جامعه، مطالبات مردم و مناسبات قدرت، نقش مردم در این مناسبات، نوع مواجه ایران با دنیا و فعالیت های دیپلماسی که می تواند به خروج از بحران کمک کند؛ تغییر دهد. فراموش نکنیم که ما سال های سخت تری را هم پشت سر گذاشته‌ایم و بحران هایی از این جنس جامعه ایرانی را طی سالیان گذشته و حتی سد های گذشته آزرده است اما این جامعه توانسته از این بحران ها عبور کند. امیدواریم که سال 99 سال بهتری برای مردم ایران باشد.