ناصر ایمانی: قیاس سرنوشت قالیباف و عارف صحیح نیست/ اگر قالیباف مجلس را پله‌ای برای رسیدن به پاستور بداند، اعتبار سیاسی‌اش مخدوش می‌شود/ بحث امضای میثاق‌نامه صحت ندارد

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

گروه سیاست نامه‌نیوز: بحث ریاست مجلس یازدهم به یکی از موضوعات مهم این‌روزهای سیاست ایران تبدیل شده است؛ به‌نحوی که برخی محمدباقر قالیباف را رئیس مجلس آینده می‌دانند و برخی هم باور دارند باتوجه به زمینه‌های اختلاف میان طیف‌های اصولگرایی، ممکن است این پیش‌بینی درست نباشد و فردی مانند علیرضا زاکانی گوی رقابت را از قالیباف برباید و رئیس مجلس بشود. از سوی دیگر این خبر هم به گوش می‌رسد که گویا طیف نزدیک به پایداری برای تن‌دادن به ریاست‌ قالیباف شرط گذاشته‌اند که او باید تعهد بدهد که از کرسی ریاست مجلس به‌عنوان پله‌ای برای رسیدن به ریاست‌جمهوری استفاده نکند

ناصر ایمانی، تحلیلگر مسائل سیاسی درباره این موضوع به «نامه‌نیوز» گفت: «در همه ادوار مجلس برای انتخاب رئیس مجلس بحث‌های مختلف درگرفته است و معمولا چندنفر هم برای این سِمت نامزد می‌شوند. همه این‌ها در دوره یازدهم مجلس هم رخ خواهد داد و امری طبیعی است و طیف‌های مختلف اکثریت برای افرادی که قصد ریاست مجلس دارند شروطی می‌گذارند و این هم مسئله جدیدی نیست. البته من معتقدم میثاق‌نامه‌ای دربرابر آقای قالیباف گذاشته نمی‌شود و اگر بحثی باشد به صورت شفاهی خواهد بود و معلوم نیست که او هم شرط‌ها را بپذیرد یا نه».

او ادامه داد: «برای تشریح موضوع یک مثال می‌زنم؛ به‌یاد داریم که وقتی مجلس ششم که متشکل از نیروهای دوم خردادی بود روی کار آمد، بحثی جدی بر سر ریاست مجلس میان نمایندگان درگرفت. اکثریت دوم خردادی‌ها نظرشان روی آقایان بهزاد نبوی یا محمدرضا خاتمی بود که در نهایت با مصالحه‌ای که رخ داد و بر اساس مصلحت، آقای کروبی رئیس مجلس شد. این مثال را یادآوری کردم تا بگویم که در آن زمان هم که اکثریت مجلس در اختیار یک جریان سیاسی بود، همین بحث‌ها وجود داشت. در عین حال تصور می‌کنم اگر آقای قالیباف تن به توافق‌ها هم ندهد، بازهم زمینه‌های ریاست مجلس را دارد».

ایمانی در پاسخ به این پرسش که آیا قالیباف ریاست مجلس را پله‌ای برای رسیدن به ریاست‌جمهوری می‌داند یا خیر، اظهار کرد: «آقای قالیباف به طور طبیعی باید در مجلس بماند و اگر بخواهد به مجلس یک‌ساله نگاه کند خاصه وقتی که رئیس مجلس شود، برای اعتبار سیاسی خودش هم خوب نیست. او باید برنامه‌ای چهارساله و نه یک ساله برای مجلس داشته باشد. حالا اگر یک نماینده ساده بشود و ریئس نشود، شاید قدری قابل پذیرش باشد که نامزد ریاست جمهوری شود، هرچند آن هم درست نیست اما اقدام برای ریاست‌جمهوری از کرسی ریاست‌مجلس پسندیده نیست».

این فعال سیاسی در پاسخ به پرسشی دیگر مبنی بر اینکه آیا این احتمال وجود دارد که قالیباف در صورت رئیس‌مجلس نشدن سرنوشتی مشابه محمدرضا عارف را پیدا کند و عمر سیاسی‌اش به پایان برسد، گفت: «قیاس آقای قالیباف با آقای عارف کاملا اشتباه است زیرا تفاوت زیادی بین این دو شخصیت وجود دارد. آقای قالیباف را از جهت انرژی سرشار، سابقه طولانی مدیریت و ایده‌پرداز بودن و خلاق‌بودن به هیچ‌وجه نمی‌توان با آقای عارف مقایسه کرد. آقای قالیباف حتی اگر رئیس‌مجلس هم نشود، رئیس یکی از کمیسیون‌ها می‌شود و حتی اگر مسئولیتی در مجلس هم نداشته باشد، چنان تأثیرگذار خواهد بود که بازهم می‌تواند در مسئولیت‌های دیگر ایفای نقش کند».

ایمانی در پایان درباره اختلاف‌نظرهای پایداری‌ها با بدنه اصلی جریان اصولگرایی و تأثیر آن بر انتخاب رئیس‌مجلس هم گفت: «توافق طیف‌های مختلف اصولگرایی به راحتی به دست نیامد و امیدوارم به سادگی هم از دست نرود. تصور می‌کنم خود نیروهای جبهه پایداری‌ هم می‌دانند که شکسته‌شدن وحدت ضررهای زیادی را در پی خواهد داشت زیرا مردم از مجلس اصولگرای یازدهم انتظار دارند که اقدامات مثبتی انجام شود و به‌هرحال اگر قرار باشد در ابتدای کار و در موضوع انتخابات رئیس‌مجلس اختلاف‌نظرها بالابگیرد، ادامه وحدت در چهارسال پیش روی مجلس سخت خواهد بود».