«نامهنیوز» بررسی میکند:
احمدینژاد - قالیباف؛ بازگشت به موقعیت ۸۴
پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :
گروه سیاست نامهنیوز: اگر سوال این بود که چرا محمود احمدینژاد در روزهای منتهی به انتخابات اسفندماه فعال نشده و برخلاف گمانهزنیها نه خودش نامزد شد و نه از لیستی حمایت کرد، حالا میتوان علت این محافظهکاری رئیسجمهور سابق را دریافت. او صبر و حوصله پیشه کرد تا ببیند چند نماینده نزدیک به او قادر خواهند بود وارد مجلس جدید شوند. خودش نیامد اما چند ژنرال دولتش را راهی بهارستان کرده است؛ آنچنان که چند چهره نزدیک به او یعنی شمسالدین حسینی، علی نیکزاد و حمیدرضا حاجیبابایی از نامزدهاي ریاست مجلس شدهاند. حالا او با دستی پر در مجلس جدید حضور دارد. تعداد حامیان حاجیبابایی اگرچه آن تعداد نيست که بتواند ریاست مجلس را در دست بگیرد اما همین که او توانست حلقه وصلی برای پیوند مجدد پایداریها و احمدینژادیهای باشد، خود اتفاق قابل تأملی است. حالا کسانی که به احمدینژاد گرایش دارند تعدادشان در مجلس نزدیک به 70نفر است.
محمود احمدینژاد که در چندوقت اخیر سکوت پیشه کرده است، حالا مستظهر به این تعداد نماینده میتواند حرفهایی برای گفتن داشته باشد؛ آنهم در شرایطی که انتخابات1400 بسیار نزدیک است و بهنظر میرسد معادلات مربوط به آن بلافاصله بعد از انتخابات هیئترئیسه مجلس شروع به شکلگیری کند.
این اما همه ماجرا نیست؛ از آنسو محمدباقر قالیباف نیز به زودی به یک صندلی بسیار مهم دست خواهد یافت؛ ریاست یک قوه در نظام جمهوری اسلامی. او اگرچه از سال84 تا96 چشمانش به پاستور دوخته شده بود اما چندان دور از انتظار نیست که همچنان دل در گرو ساختمان هیئتدولت داشته باشد. همین هم هست که برخی افراد دو دل برای رأیدادن به ریاست او در مجلس میگویند قاليباف صرفا برنامهای یکساله برای پارلمان در ذهن دارد و به زودی برای ریاستجمهوری فعاليت هاي خود را كليد خواهد زد. اگر چنین باشد و یک پای انتخابات را محمدباقر قالیباف فرض کنیم، میماند آن سر انتخابات که آیا محمود احمدینژاد نامزد خواهد بود؟
محمود احمدینژاد وقتی برای انتخابات ریاستجمهوری در سال96 وارد ستاد انتخابات شد، تقریبا گمانهزنیها این بود که صلاحیت او مورد تأیید شورای نگهبان قرار نخواهد گرفت. ریشه اینگمانهزنیها به توصیه مقامات عالی برای عدم این نامزدی صورت میگرفت که البته رسانهای هم شده بود. حالا اما شرایط تغییر کرده است. دولت دوم حسن روحانی در حال اتمام است و نامزدهایی که فکر میکنند میتوانند در این انتخابات حاضر شوند، خود را برای شرایط سیاسی جدید که بسیار متفاوت از نیمه دهه90 است، آماده میکنند. بسیار بعید به نظر میرسد که اگر محمود احمدینژاد شخصا نخواهد در انتخابات حضور داشته باشد، با این وضعیت جدید کسی را برای انتخابات معرفی نکند. اگر فرض را بر این بگذاریم که خودش نامزد انتخابات خواهد شد، به نظر میرسد که یک دو قطبی جذاب شکل خواهد گرفت و اگر هم نامزدش را روانه انتخابات کند بازهم شرایط قابل توجهی پیش خواهد آمد. اصلاحطلبان همچون نیمه دهه80 در ضعف به سر میبرند و دولت مستقر هم به جهت شرایط پیرامونی دارای رأی منفی قابل توجهی شده است.
سیاست ایران روزهای تعیینکنندهای را در پیش دارد. تغییر آرایش سیاسی شروع شده و همگان در داخل و خارج از کشور منتظر شمایل سیاسی جدید جمهوری اسلامی هستند. فعلا شاید مناسبترین تعبیر چنین باشد: به موقعیت84 بازگشتهایم.
دیدگاه تان را بنویسید